Πανηγυρισμοί

Εμβρόντητος παρακολουθούσα τους βιομήχανους να απαριθμούν τα παθοβολήματά τους εξαιτίας της ύφεσης κατά το πρόσφατο συνέδριο του ΣΕΒ. Ορισμένοι εξ αυτών αναγκάστηκαν να βαρέσουν κανόνι, ήγουν να κηρύξουν σε πτώχευση τις εταιρείες τους, αφήνοντας απλήρωτους χιλιάδες εργαζόμενους, στους οποίους όφειλαν εκατομμύρια σε δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Δεν παρέλειψαν προηγουμένως να φυγαδεύσουν τα συσσωρευμένα υπερκέρδη τους σε ασφαλή πλυντήρια χρήματος του Ειρηνικού, αλλά αυτό αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια στη μαρτυρική πορεία τους προς τον Γολγοθά. Φανταστείτε έναν στοργικό πατέρα που υποχρεώνεται, λόγω ανέχειας, να παρατήσει απροστάτευτα στους πέντε δρόμους και ανέμους τα δύσμοιρα τέκνα του. Πόνος επίμονος και απροσμέτρητος.

Κακοπληρωτές κατάντησαν άλλοι επιχειρηματίες απ' την οικονομική δυσπραγία. Δεν καταβάλλουν επί μήνες τους μισθούς στους υπαλλήλους τους και με καυτά δάκρυα στα μάτια τούς υποδέχονται κάθε πρωί στους χώρους εργασίας. Μοιράζονται μαζί τους με αμοιβαιότητα και φιλαλληλία τη θλίψη και την αγωνία τους, όχι όμως και το κομπόδεμα που αβγατίζει στις ελβετικές τράπεζες από τις παραπάνω ταμειακές διευκολύνσεις. Κάποιοι τρίτοι εργοστασιάρχες υπέκυψαν στην ανάγκη να μεταφέρουν την έδρα τους πέριξ της Σόφιας, των Σκοπίων και έτερων βαλκανικών πρωτευουσών. Γεύονται το πικρό ψωμί της ξενιτιάς και βιώνουν στο πετσί τους τα βάσανα της κακούργας μετανάστευσης. Μόνη τους παρηγοριά, τα σπαραξικάρδια γράμματα που ταχυδρομούν στους οικείους τους στην πατρίδα με την επωδό: «Κλαίω, μανούλα μου, κι εγώ για σένα που έχω χρόνια για να σε δω».

Αποτελούν αναντιρρήτως την ευπαθέστερη ομάδα του πληθυσμού. Μπροστά τους οι συνταξιούχοι, που μοιρολογούν το χαμένο επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, φαντάζουν σκανδαλωδώς προνομιούχοι. Τα λέγαμε και χθες. Οι απόμαχοι της δουλειάς δεν περπάτησαν στις ακανθώδεις ατραπούς του μισεμού. Τραγικές φιγούρες της κρίσης τα αξιοθρήνητα μέλη του ΣΕΒ, ουδέποτε έλαβαν ΕΚΑΣ κι ίσως γι' αυτό αποδήμησαν εκάς... Τους άκουγα να μιλούν στο συνέδριό τους και μακάριζα το Μαξίμου που τείνει χείρα βοηθείας στους ευάλωτους συμπολίτες μας. Ιδού η ειδοποιός διαφορά της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς, που στέκεται με παρρησία στο πλευρό των λαϊκών στρωμάτων, τρίζοντας τα δόντια στους ανάλγητους δανειστές.

Σωστό βάλσαμο ήταν για τους δόλιους τους βιομήχανους η συμφωνία με την οποία έκλεισε η αξιολόγηση. Πήραν επιτέλους ανάσα οι χριστιανοί και, καθότι δεν είναι αχάριστοι, απέδωσαν τα εύσημα στον ΘΑλέξη. «Αυτή τη στιγμή έχουμε μια αριστερή κυβέρνηση που δείχνει ρεαλισμό κι αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί» επισήμανε ο αντιπρόεδρός τους, εξαίροντας παράλληλα «την αποτελεσματικότητά της να ψηφίσει τα μέτρα του Μνημονίου και να σταθεί όρθια». Επλεξαν προσέτι το εγκώμιο του νέου ταμείου αποκρατικοποιήσεων και εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης διατίθενται να βάλουν το χέρι στην τσέπη, να αγοράσουν απ' το υστέρημά τους τίποτα ασημικά, συνεισφέροντας έτσι στον εθνικό σκοπό. Για τα χρυσαφικά θα κάνουν κοινοπραξίες με ξένους συναδέλφους τους. «Τα τελευταία έξι χρόνια η Ελλάδα είναι χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και το εν λόγω ταμείο συνιστά de facto επιπλέον μείωσή της» δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος. Χρυσόστομο έπρεπε να τον λένε.

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

Πηγή: efsyn.gr