Μπάτε ιδιώτες και αλέστε

Προσοχή. Εδώ “πριονίζονται” οι ρίζες»!

«Αμλετ», Σέξπιρ

Πιστός στο δόγμα «περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις», ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στις προτάσεις του για την αναθεώρηση του Συντάγματος έθεσε θέμα κατάργησης «του μονοπωλίου της δημόσιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης», προτείνοντας επί της ουσίας και ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

Είναι φανερό ότι η Ν.Δ. αντιμετωπίζει το δημόσιο Πανεπιστήμιο ως προβληματική δημόσια επιχείρηση που πρέπει να «εξυγιανθεί», όπως άλλες δημόσιες επιχειρήσεις!

Οπως φαίνεται, ακολουθεί το πρότυπο «εξυγίανσης» της αγοράς τηλεπικοινωνιών, αερομεταφορών, ενέργειας, υγείας: προηγείται η απαξίωση του δημόσιου φορέα και η τεχνητή δημιουργία έτοιμης «πελατείας» για τους ιδιώτες που θα προκύψουν.

Βέβαια, η δημιουργία «μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων» δεν αποτελεί για πρώτη φορά «βασικό στόχο» για το κόμμα της Ν.Δ. στη νέα συνταγματική αναθεώρηση.

O Κ. Καραμανλής, πριν από περίπου μία δεκαετία, παρουσίασε την πρόταση για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων ως «γενικευμένο αίτημα της κοινωνίας», αξιοποιώντας, εκείνη την περίοδο, τη συναίνεση του Γ. Παπανδρέου.

Από τότε μέχρι σήμερα δεν υπάρχει πιο συγχρονισμένη χορωδία από τη ρητορική που διατυπώνουν τα δύο κόμματα στο θέμα αυτό: «Είναι επιβεβλημένο», λέει ο ένας, «είναι αναγκαίο», συμπληρώνει ο άλλος...

«Ηδη καθυστερήσαμε να τα θεσμοθετήσουμε», λέει ο ένας, «τώρα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες» συμπληρώνει ο άλλος...

Το άρθρο 16

Αλλά και τον Μάιο του 2014 ο Αντ. Σαμαράς προτείνει αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για την ίδρυση και λειτουργία μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ήταν μία από τις 31 προτάσεις του για την αναθεώρηση του Συντάγματος).

Η πρόταση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 δεν έπεσε τότε ούτε σήμερα ως κεραυνός εν αιθρία.

Εχει προηγηθεί χρόνια τώρα μια συντονισμένη επιχείρηση σφοδρών χτυπημάτων του δημόσιου Πανεπιστημίου.

Μια εικόνα μιζέριας αναδύεται από παντού: αυξημένες ιδιωτικές εκπαιδευτικές δαπάνες για τους χιλιάδες «εσωτερικούς» και «εξωτερικούς» φοιτητές που ροκανίζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, γενικευμένο αίσθημα αβεβαιότητας και ανασφάλειας σχετικά με το επαγγελματικό μέλλον των πτυχιούχων, Πανεπιστήμια στα όρια της κατάρρευσης, με τεράστια προβλήματα, ελλείψεις υποδομών και διδακτικού προσωπικού…

Επιδέξια και αθόρυβα, με τη βοήθεια του τακτοποιημένου λόγου μιας νέας (;) μεταρρυθμιστικής σταυροφορίας όπου σκόπιμα έχει υποκατασταθεί η αναζήτηση των αιτιών από τη διαπίστωση των αποτελεσμάτων, όλος ο προβληματισμός μοιάζει με τη θεωρία του πεπρωμένου στη θρησκευτική σκέψη, όπου οι άνθρωποι αναφωνούν «είναι θέλημα θεού» για να εξηγήσουν ή να δικαιολογήσουν μια ορισμένη εξέλιξη των πραγμάτων:

Τα «μη κρατικά Πανεπιστήμια» είναι η λύση!

Τι σημαίνει, όμως, «μη κρατικά - μη κερδοσκοπικά» Πανεπιστήμια;

Είναι φανερό ότι στη σκιά των «μη κρατικών Πανεπιστημίων» στρώνονται ήδη λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας για την εισβολή του ιδιωτικού.

Μη κρατικά - μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια σημαίνει Πανεπιστήμια με δίδακτρα!

Η επιχειρηματολογία

Τα βασικότερα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν τα δύο κόμματα είναι τα παρακάτω:

⒈ Με τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια θα ανακοπεί η μεγάλη φοιτητική μετανάστευση, θα σπουδάζει κάποιος δίπλα στο σπίτι του και δεν θα ξοδεύονται σε άλλες χώρες χρήματα για σπουδές.

⒉ Θα δημιουργηθεί ανταγωνισμός ανάμεσα στα κρατικά και τα μη κρατικά Πανεπιστήμια με συνέπεια τη βελτίωση της ποιότητας σπουδών.

Ακόμη και αν δεχόμασταν ότι η ίδρυση ή η νομιμοποίηση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα θα περιόριζε ένα μέρος της φοιτητικής μετανάστευσης (πάνω από 35.000 Ελληνες κάνουν προπτυχιακές σπουδές σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού), θα έπρεπε να αναρωτηθούμε αν αυτό θα πρόσφερε οικονομική ανακούφιση στις οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Είναι φανερό ότι το βασικό πρόβλημα, δηλαδή η οικονομική αιμορραγία του οικογενειακού προϋπολογισμού, θα συνεχιστεί είτε το παιδί σπουδάζει σε Πανεπιστήμιο του εξωτερικού είτε σε ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα.

Οσο για το καθαρά «μεταναστευτικό» μέρος, τη δυνατότητα, δηλαδή, τα παιδιά να σπουδάζουν στον τόπο που ζουν, πρόκειται πάλι για μύθο.

Κανένας επιχειρηματίας δεν θα ρισκάρει να φτιάξει ιδιωτικό Πανεπιστήμιο σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, αλλά θα προτιμηθούν τα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως η Αθήνα.

Ηδη, τα κολέγια που διαφημίζονται ως «Πανεπιστήμια» είναι συγκεντρωμένα στην πρωτεύουσα.

Αρα, η εσωτερική «φοιτητική μετανάστευση» θα παραμείνει και θα ενταθεί και, όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες, το κόστος σπουδών για μια οικογένεια που σπουδάζει ένα παιδί σε άλλη πόλη εντός Ελλάδας με αυτό που έχει αν το σπουδάζει στο εξωτερικό είναι λίγο-πολύ το ίδιο!

Από τους υποστηρικτές της αναθεώρησης του άρθρου 16 λέγεται ότι η λειτουργία των ιδιωτικών Πανεπιστημίων μπορεί με τον «ανταγωνισμό» που θα επιβάλει να βελτιώσει τα δημόσια Πανεπιστήμια.

Σε αυτό αρκεί κανείς να αντιπαραθέσει το πόσο βελτίωσε τα δημόσια νοσοκομεία ο «ανταγωνισμός» με τα ιδιωτικά!

Παράλληλα, είναι ξεκάθαρο ότι η δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων όχι μόνο δεν θα λύσει τα προβλήματα της ποιότητας, αλλά θα εντείνει την πορεία ιδιωτικοποίησης πλευρών της λειτουργίας και των ίδιων των δημόσιων Πανεπιστημίων.

Οι στόχοι

Ποιο είναι τελικά το «μη κρατικό και μη κερδοσκοπικό Πανεπιστήμιο» που το ζητάνε οι καιροί και κάποιοι του έχουν κλείσει την πόρτα; Να το πούμε καθαρά:

⒈ Τα «μη κρατικά – μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια» είναι φτηνά σε υποδομές ιδιωτικά Πανεπιστήμια με ακριβά δίδακτρα.

Σπουδές ταχύρυθμες, φτηνές και τυποποιημένες, σπουδές-φασόν, κάτω από φανταχτερούς τίτλους, που σημασία πια δεν θα έχει το περιεχόμενό τους αλλά ο τρόπος που θα διαφημίζονται και θα πλασάρονται: αυτό θα φέρουν μαζί τους τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

⒉ Τα μόνα ιδιωτικά Πανεπιστήμια που μπορούν να ιδρυθούν στην Ελλάδα είναι τα γνωστά χαμηλότατης στάθμης παραρτήματα ξένων Πανεπιστημίων.

Πρόκειται γι’ αυτά τα οποία «αλιεύουν» κάθε χρόνο «πελάτες» ανάμεσα στο «μόνιμο απόθεμα» των υποψηφίων των πανελλαδικών εξετάσεων που δεν καταφέρνουν να πετύχουν την είσοδό τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή που εισάγονται σε σχολές εκτός επιλογής τους.

H προοπτική ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων, ύστερα από την αναθεώρηση του Συντάγματος, σε συνδυασμό με την υποχρέωση της Eλλάδας να εναρμονιστεί με την κοινοτική νομοθεσία και να αναγνωρίσει τα πτυχία των κολεγίων έως το 2017, φαντάζει σαν χρυσή επενδυτική ευκαιρία για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς οργανισμούς.

Oι ίδιοι ισχυρίζονται ότι από την επόμενη χρονιά (2016-2017) θα υπάρξει αύξηση 60% στις εγγραφές των νέων φοιτητών.

Είναι φανερό ότι η νομιμοποίηση των Κέντρων αυτών αλλάζει δραματικά τον χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, επιτρέποντας στα ξένα Πανεπιστήμια να ανοίγουν θυγατρικές επιχειρήσεις σαν αλυσίδες καταστημάτων fast-food οπουδήποτε προσφέρονται ικανοποιητικές συνθήκες κέρδους.

⒊ Η Ν.Δ. έχει μια κεντρική κατεύθυνση για τον εαυτό της και μια πολύ συγκεκριμένη «οδηγία» για τα Πανεπιστήμια.

Τι σημαίνει αυτό; Σπρώχνει τα Πανεπιστήμια να πουλάνε «σύντομα και βολικά» πακέτα κατάρτισης σε ιδιώτες, να συνδέσουν την έρευνά τους αποκλειστικά με τα στενά συμφέροντα των επιχειρήσεων, να αλλάξουν τα προγράμματα σπουδών τους έτσι ώστε να ταυτίζονται άμεσα με τις ανάγκες της αγοράς (το Τμήμα Αρχαιολογίας ή Ιστορίας να γίνει Τμήμα Ξεναγών για την τουριστική βιομηχανία κ.λπ.), να διαγράψουν όσους φοιτητές δεν είναι ανταγωνιστικοί, καθυστερούν τις σπουδές τους κ.λπ. ή να τους μετατρέψουν σε πελάτες, επιβάλλοντας σιγά σιγά δίδακτρα.

Ακριβώς σ’ αυτόν τον στόχο έρχεται να απαντήσει η επιμονή για ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

Τελικός στόχος, ο σταδιακός μετασχηματισμός των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων σε επιχειρήσεις παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών, η μετάλλαξη της γνώσης από κοινωνικό αγαθό σε εμπορικό προϊόν και η μετατροπή της μόρφωσης από συλλογικό δικαίωμα σε ατομική επιλογή.

Ας μην αμφιβάλλει κανείς. Με το σκιάχτρο της ίδρυσης των ιδιωτικών Πανεπιστημίων ωθούνται τα δημόσια να λειτουργήσουν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, να μειώσουν τα χρόνια σπουδών και να στραφούν στην αγορά σε αναζήτηση νέων πηγών εσόδων (δίδακτρα, σύνδεση με επιχειρήσεις, μετατροπή σε επιχειρήσεις πώλησης υπηρεσιών).

Συντάκτης: Χρήστος Κάτσικας

Πηγή: efsyn.gr