Η εμπνευσμένη ποιήτρια, φίλη και συνάδελφος Ελένη Χαρμάνα, μου «πρόσφερε» εγκάρδια και απλώχερα, ένα ανέκδοτο εξαιρετικό και τόσο επίκαιρο ποίημα, για να το μοιραστώ μαζί σας. Οφείλω καταρχήν να την ευχαριστήσω γι' αυτήν την ανθρώπινη «προσφορά-συμβολή» της στην αντιμετώπιση του προσφυγικού δράματος που βιώνουμε και βεβαίως για την τιμή και την αποκλειστικότητα της ανάρτησης του εξαιρετικού ποιήματος από το «ταπεινό» @-P e l l a.
Μήνυμα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας
Το
προσφυγικό και τους ανθρώπους που χάνουν την πατρίδα τους θα αναδείξει
την 21η Μαρτίου ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, που
διοργανώνει ο Κύκλος Ποιητών, με σειρά εκδηλώσεων τόσο στην Ελλάδα όσο
και το εξωτερικό.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης είναι και Παγκόσμια
Ημέρα κατά του Ρατσισμού και τη Δευτέρα 21 Μαρτίου, στη Στοά του
Βιβλίου, στις 7 το απόγευμα, Έλληνες αλλά και ξένοι ποιητές θα διαβάσουν
ποιήματά τους για τους πρόσφυγες.
Η ποίηση είναι μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να
βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Και στη δική μας περίπτωση
τη χαμένη μας «ανθρώπινη» ταυτότητα...
Αφιερωμένο το "Κουβάρι" από την Ελένη και εμένα, σε όλους όσους παλεύουν καθημερινά για την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια.
Αφιερωμένο το "Κουβάρι" από την Ελένη και εμένα, σε όλους όσους παλεύουν καθημερινά για την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια.
Κουβάρι
Έγινε ο κόσμος ένα κουβάρι αμφιβολίες.
Οι μισοί ανεβαίνουν στο βήμα και κηρύσσουν την αποξένωση.
Κραδαίνουν πως η προσφυγιά οφείλει να είναι ντροπή
και ανθρωπιά αμάρτημα μεγαλύτερο
και από τα επτά θανάσιμα της θρησκείας.
Οι άλλοι μισοί σιωπηλά,
τρέχουν καρτερικά να μοιράσουν το δίλεπτο της χήρας.
Μιλούν μ’ ένα χάδι στα γέρικα χέρια
και ζεσταίνουν με σκουφάκια την αθωότητα των παιδιών.
Στάζει μέσα τους το δάκρυ ανάκατο με τη βροχή
και δεν ξέρουν ποιο από τα δυο ξεπλένει τα φυλλοκάρδια τους.
Οι μισοί ανεβαίνουν στο βήμα και κηρύσσουν την αποξένωση.
Κραδαίνουν πως η προσφυγιά οφείλει να είναι ντροπή
και ανθρωπιά αμάρτημα μεγαλύτερο
και από τα επτά θανάσιμα της θρησκείας.
Οι άλλοι μισοί σιωπηλά,
τρέχουν καρτερικά να μοιράσουν το δίλεπτο της χήρας.
Μιλούν μ’ ένα χάδι στα γέρικα χέρια
και ζεσταίνουν με σκουφάκια την αθωότητα των παιδιών.
Στάζει μέσα τους το δάκρυ ανάκατο με τη βροχή
και δεν ξέρουν ποιο από τα δυο ξεπλένει τα φυλλοκάρδια τους.
Έγινε ο κόσμος ένα κουβάρι αναμαλλιασμένα αισθήματα,
όταν η αγάπη είναι τόσο απλή,
μια ευθεία κλωστή που επάνω της αναπαύεται η συνείδηση.
Ελένη Χαρμάνα
όταν η αγάπη είναι τόσο απλή,
μια ευθεία κλωστή που επάνω της αναπαύεται η συνείδηση.
Ελένη Χαρμάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου