Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες

Όπως ξέρετε από τα μηνύματα που σας στέλνουμε τακτικά, από το τέλος Αυγούστου μέχρι σήμερα (με μια μικρή διακοπή το Δεκέμβρη), μια ομάδα εθελοντών από τα Γιαννιτσά πηγαίνουμε κάθε εβδομάδα στην Ειδομένη, μεταφέροντας  τα είδη που συμπολίτες μας από το υστέρημά τους (αλλά από το περίσσευμα της καρδιάς τους) προσφέρουν στους πρόσφυγες (ρούχα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης κ.λπ.).

Οι άνθρωποι όμως που βοηθούν αυτή την προσπάθεια, δηλαδή αυτοί που προσφέρουν τα πράγματα που χρειάζονται, έχουν εξαντληθεί οικονομικά, ενώ οι ανάγκες εξακολουθούν να είναι πολλές: οι πρόσφυγες (άντρες, γυναίκες και παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι) συνεχίζουν κατά χιλιάδες να φτάνουν στην Ειδομένη και να έχουν ανάγκη από ένα ζεστό ρούχο κι ένα πιάτο φαγητό.

Για να μπορέσει να συνεχιστεί αυτή η ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας, χρειάζεται να εμπλακούν περισσότεροι άνθρωποι. Ίσως κάποιοι δεν το έμαθαν κι άλλοι να μην έδωσαν τη σημασία που έπρεπε. Ίσως κάποιοι κουράστηκαν κι άλλοι να ντράπηκαν, γιατί είχαν λίγα να προσφέρουν. Ίσως κάποιοι υποτίμησαν την αξία αυτής της μικρής βοήθειας κι ίσως κι εμείς δεν κάναμε όσα έπρεπε για την ενημέρωση και κινητοποίηση περισσοτέρων.

Αν, λοιπόν, εσείς που παίρνετε τα μηνύματα αυτά νιώθετε την ανάγκη να συνεχίσουμε όλοι μαζί, εξαντλήστε κάθε δυνατότητα που έχετε. Απευθυνθείτε σε γνωστούς, συγγενείς και φίλους σας. Στείλτε το μήνυμα παντού, με όποιον τρόπο μπορείτε.

Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε παιδιά μεταναστών και εγγόνια προσφύγων. Θα μείνουμε αδιάφοροι στο δράμα αυτών των ανθρώπων, που έφυγαν από τις πατρίδες τους κυνηγημένοι, πάλεψαν με τα κύματα στο Αιγαίο κι έφτασαν ανήμποροι και παγωμένοι μπροστά στην πόρτα μας;  (Εκτός κι αν θέλουμε να μιμηθούμε τη Δανία, που ψήφισε νόμο για την κατάσχεση χρημάτων και τιμαλφών των προσφύγων, ή την Αγγλία, όπου βάφουν κόκκινες τις πόρτες των σπιτιών, όπου κατοικούν πρόσφυγες!).

Σ’ εμάς έλαχε η Ειδομένη. Εδώ θα δώσουμε τη μάχη της ανθρωπιάς. Και πρέπει να την κερδίσουμε.

Όπως την κέρδισαν οι νησιώτες μας. Που μπορεί να μη πάρουν το Νόμπελ Ειρήνης (μακάρι να το πάρουν), αλλά το κλειδί του σπιτιού του, που έδωσε ένας Σύρος πρόσφυγας στους ανθρώπους της «Αγκαλιάς» στη Λέσβο, είναι η πιο μεγάλη αναγνώριση της προσφοράς τους, το πιο ανθρώπινο «ευχαριστώ».

Όποιος/α, λοιπόν, μπορεί και θέλει να προσφέρει κάτι (όσο μικρό και λίγο κι αν του φαίνεται), ας ξέρει ότι χρειάζονται:

α) μπουφάν, παντελόνια, χοντρές μπλούζες, σκουφιά, γάντια, κάλτσες, κασκόλ και παπούτσια,

β) μακαρόνια, ρύζι, κριθαράκι, όσπρια, χυμοί ντομάτας, αυγά, λάδι, αλάτι, κρεμμύδια καρότα, πράσα, λάχανα και μπρόκολα,

γ) σάντουιτς (μόνο με κασέρι) ή μόνο κασέρι για σάντουιτς, κρουασάν, μπισκότα, σοκολάτες, μπάρες δημητριακών, σταφίδες, ξηροί καρποί, νερά, γάλατα και χυμοί σε μικρές συσκευασίες, καραμέλες κ.λπ,

δ) είδη ατομικής καθαριότητας (σε μικρές συσκευασίες), μικρά λούτρινα παιχνίδια, παυσίπονα και αντιπυρετικά.

Τηλέφωνα επικοινωνίας και συνεννόησης: 2382024064, 2382020002, 2382022323,  6976640587,  6937408506, 6938722689, 6944189528.