Editorial: Αστόχως, ατυχώς, δολίως και ασχέτως

Επειδή έπεσαν αστόχως, ατυχώς, δολίως και ασχέτως όλα τα φώτα και τα βέλη των συστημικών ΜΜΕ και αναπαράγονται κατά κόρον ως μείζον θέμα της προμνημονιακής, μνημονιακής και μεταμνημονιακής Ελλάδας από κάθε άσχετο από άγνοια και σχετικό από δόλο σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα μόνο πάνω στους μετακλητούς υπαλλήλους και ειδικούς συνεργάτες του ΣΥΡΙΖΑ, που ως είθισται αφού πρόκειται για πολιτικές θέσεις, αυτοί θα είναι άνθρωποι του συγγενικού, φιλικού ή κομματικού κύκλου των πολιτικών, βουλευτών, υπουργών κτλ, και φυσικά θα χαίρουν της άκρας πολιτικής και προσωπικής εμπιστοσύνης και της εκτίμησης τους, καλό είναι πρώτα να δουν αν δεν είδαν ή να ξαναδούν να το ξέχασαν, τι ακριβώς είναι αυτοί οι μετακλητοί υπάλληλοι, την προσωρινότητα τους και την απαγόρευση μονιμοποίησής τους για να μην εκτίθενται, μπερδεύουν τα «ξερά με τα χλωρά» και παραπληροφορούνται...

Μετακλητούς υπαλλήλους έχουν όλα τα κόμματα που ο αριθμός τους καθορίζεται για το καθένα από έναν απίστευτο αλγόριθμο!

►Τα κόμματα με ποσοστό πάνω από 10%  στις εκλογές δικαιούνται 30 άτομα και επιπλέον έναν αριθμό υπαλλήλων που προκύπτει από το ποσοστό που πήρε στις εκλογές επί δύο.

►Τα κόμματα με ποσοστό κάτω του 10% στις εκλογές δικαιούνται 40 άτομα συν το ποσοστό τους επί δύο.

Οπότε ας μας πουν οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης, πχ αν έχουν μετακλητούς υπαλλήλους στα πολιτικά και βουλευτικά τους γραφεία από αντίπαλα ιδεολογικά και πολιτικά κόμματα, ή αν δεν έχουν συγγενείς, γνωστούς και φίλους όπως επιτάσσει ο χαρακτήρας και η εμπιστευτικότητα αυτών των θέσεων.

Επειδή η παραπληρόφορηση καλά κρατεί στους κόλπους κυρίως της συστημικής αντιπολίτευσης λόγω της ένδοιας εναλλακτικής πολιτικής πρότασης και επιχειρημάτων για τα δικά τους αμαρτωλά πεπραγμένα, είναι γνωστό σε όλους ότι η πρώτη φορά αριστερά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ με νόμο μείωσε τον αριθμό των μετακλητών περίπου στο ήμισυ, ήτοι από από 1173 της προηγούμενης συγκυβέρνησης σε 618 με την τωρινή, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που κατατέθηκαν στην ελληνική βουλή από το Υπ.Εσ..

Ακόμα και μ' αυτά τα δεδομένα όμως κι επειδή δεν έχω καμία διάθεση να υπερασπιστώ την συγκυβέρνηση και κανέναν άλλον απ' αυτό το μνημονιακό κοινοβούλιο που προέκυψε στις 20 Σεπτέμβρη, η δική μου άποψη ήταν, παραμένει και είναι η κατάργηση αυτών των θέσεων και η πλήρωσή τους αν κρίνονται αναγκαίες και απαραίτητες από μονίμους δημοσίους υπαλλήλους που δεν θα επιβαρύνουν ούτε ένα ευρώ τον κρατικό προϋπολογισμό και τον έλληνα φορολογούμενο, όταν φυσικά το δημόσιο συνέλθει από το μεγάλο σοκ και την διάλυση που υπέστει και όχι μόνο αριθμητικά, από τον πρώην ΥΔΜΗΔ και νυν «μεταρρυθμιστή» πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη και τους ομοϊδεάτες του τροϊκανούς-δανειστές-εταίρους μας. Είμαι πολέμιος κάθε ελαστικής μορφής εργασίας, πόσο μάλλον όταν αυτές οι θέσεις έχουν ημερομηνία λήξης και ορίζονται-επιλέγονται, με πολιτικά κριτήρια χωρίς καμία περαιτέρω αντικειμενική αξιολόγηση και διαδικασία από κάποια ανεξάρτητη αρχή. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους είναι η θέση μου και δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό από καμιά κομματική γραμμή και με καμιά κυβέρνηση!

Στο Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσα να προσάψω την ανολοκλήρωτη δέσμευση, για «Αποσυμφόρηση του δημόσιου τομέα από τις στρατιές των Συμβούλων και των μετακλητών υπαλλήλων και στελέχωση των Γραφείων Υπουργών, Γενικών Γραμματέων και Διοικητών από τις τάξεις των δημοσίων Υπαλλήλων», αλλά κι αυτή η δέσμευση ήταν του Γενάρη του 2015 οπότε παραγράφηκε όπως και πολλές άλλες από την δεύτερη φορά «αριστερά». Τον Σεπτέμβρη δεν υπήρχε καμία παρόμοια δέσμευση, ήταν διαφανής και ξάστερος, φέρνοντας προεκλογικά ακόμα ένα «αιματηρό» μνημόνιο προς γνώση και συμμόρφωση όπως δεν είχε πράξει κανένα μέχρι τότε από τα μνημονιακά κόμματα που κυβέρνησαν τα πρηγούμενα χρόνια(μας τα έφερναν πάντα μετεκλογικά, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες τους), που το ψήφισε σύσσωμη σχεδόν η αντιπολίτευση και το ±90% του ελληνικού λαού στις εθνικές εκλογές. Οπότε οι φανφάρες και οι μομφές για προεκλογικά ψέματα πρέπει να πάψουν ή καλύτερα θα έπρεπε ήδη να είχαν πάψει με την ψήφιση και την αποδοχή από την συντριπτική πλειοψηφία, του 3ου μνημονίου. Από κοντά κι όλα τα μνημονιακά κόμματα της αντιπολίτευσης που έπεσαν στην παγίδα και δεν έχουν να προτείνουν απολύτως τίποτα. Στις 20 Σεπτέμβρη δεν υποσχέθηκε, παρουσίασε το πρόγραμμα που τώρα εφαρμόζει με ευλάβεια και συνέπεια... Το μόνο που μπορούν να κάνουν τα μνημονιακά κόμματα, είναι να τον βοηθήσουν να το εφαρμόσει καλύτερα αφού το πιστεύουν περισσότερο απ' αυτόν, ώστε να δικαιολόγησουν την ύπαρξη τους στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Επίσης ατυχέστατη και ελλιποβαρής η σύγκριση των νυν με τους προηγούμενους κυβερνώντες στο θέμα γενικότερα των προσλήψεων-ρουσφετιών. Όσο ασθενή μνήμη και να έχει κανείς αρκεί να φέρει για λίγο στο μυαλό του μια τυχαία δημόσια υπηρεσία της περιοχής και να θυμηθεί πρόσωπα υπαλλήλων που εργάζονται σ' αυτή και είναι βέβαιο τότε ότι θα του έρθουν αυτόματα στο μυαλό πολιτικά πρόσωπα συγκεκριμένων κομμάτων που οργίαζαν μισό σχεδόν αιώνα στο δημόσιο! Αλλά οι συγκεκριμένοι μαυρογυαλούροι απέχουν έτη φωτός στα ρουσφέτια από τους τωρινούς, αφού δεν άφησαν αλώβητο ούτε τον ιδιωτικό τομέα και κει έβαλαν και εξακολουθούν να βάζουν το «μαγικό» χεράκι τους. Δυστυχώς όλοι γνωριζόμαστε λίγο πολύ σε τούτο τον μικρό και μάταιο κόσμο, γνωρίζοντας πολύ καλά για να μην πηγαίνουμε πολύ μακριά, τα εργοστάσια της περιοχής, τα σούπερ μάρκετ, κι ένα σωρό ιδιωτικές επιχειρήσεις που για να εργαστεί κάποιος πρέπει να έχει συστατική επιστολή και κομματική νομιμοποίηση από «μπλε και πράσινο μπάρμπα στην Κορώνη»...

Αυτή η συγκυβέρνηση έχει άλλα πολλά σημαντικά να της προσάψουμε αρχής γενομένης το προκείμενο σχέδιο του ασφαλιστικού που βρίσκεται σε διαβούλευση εντός και εκτός του προτεκτοράτου, το ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας ως άριστος συνεχιστής των προηγούμενων, την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έστω κι αν αυτή είχε εξαγγελθεί και θεωρούνταν αναγκαία και προδιαγεγραμμένη, αλλά χωρίς αφορισμούς και αναθέματα που όλοι λίγο πολύ καταφεύγουν, αλλά με συγκεκριμένες προτάσεις και αντίλογο που δεν κάνει κανείς εκτός από το κοινοβουλευτικό ΚΚΕ και τις εξωκοινοβουλευτικές ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ που και καταγγέλλουν(πολλές φορές πάνω από το μέτρο οφείλω να ομολογήσω και είναι κάτι που δεν μου αρέσει και μ' έχει προβληματίσει ώστε να αισθάνομαι με το ένα πόδι έξω από τη ΛΑΕ) αλλά και προτείνουν, συμφωνεί δεν συμφωνεί κάποιος μαζί τους. Αυτήν την κυβέρνηση μπορείς να την μεμθείς για τον κλεφτοπόλεμο που επέλεξε απέναντι στους δανειστές και στον εαυτό της αντί της ευθείας ρήξης με την εκτός κάθε λογικής Ένωση που βρισκόμαστε ακόμη ως μέλος της.

Να σταματήσουμε να πυροβολούμε αυτόν που προσπαθεί, προτείνει και κάνει κάτι έστω και λάθος και να εκθειάζουμε αυτόν που μονίμως μόνο καταγγέλει, κατακεραυνώνει, υβρίζει χωρίς να κάνει τίποτα άλλο θετικό και εποικοδομητικό. Μπορούμε και πρέπει να κρίνουμε τα πάντα, όμως απαραίτητα αντιπροτείνοντας...