Μύθοι & αλήθειες για την ανταλλαγή συντρόφων αλά ελληνικά

Πολλοί χαρακτηρισμοί μπορούν να περιγράψουν την «ανταλλαγή συντρόφων» ή, όπως είναι πλέον γνωστό, το swinging.

Ολοι, όμως, εξαρτώνται από τις προσωπικές αντιλήψεις, τα ταμπού και το «ανοικτό μυαλό» που διακρίνει εκείνον που δίνει τον χαρακτηρισμό.

Επιπλέον, δεν πρόκειται πια για κάτι... κρυφό, καθώς, ειδικά από το 2014 και έπειτα, το swinging βγαίνει στο... φως, εξαπλώνεται και κοινωνικοποιείται. Οργανώνονται «πάρτι», «κρουαζιέρες» και «εκδρομές» σε συνεργασία με ξενοδοχεία της περιφέρειας, όπως στη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη, τη Ρόδο και στο Πήλιο.

Μόλις πρόσφατα, ήρθε στο προσκήνιο το μεγάλο «πάρτι» περίπου 400 ατόμων στον Πειραιά...

Η κοινότητα

Σε ποιο σημείο τελειώνει η πραγματικότητα και αρχίζει η υπερβολή λίγοι είναι σε θέση να γνωρίζουν, ωστόσο εκτιμάται ότι σήμερα η swinging κοινότητα αριθμεί περίπου 20.000 μέλη πανελλαδικά, ηλικίας από 18 έως 65 ετών, και με μέσο όρο τα 45 έτη για τους άνδρες και τα 41 για τις γυναίκες.

Οι «παίκτες» του, πάντως, είναι πλήρως συνειδητοποιημένοι για τις επιλογές τους, το απολαμβάνουν και ζουν μια αρμονική οικογενειακή, επαγγελματική και προσωπική ζωή. Διατηρούν, ωστόσο, χαμηλό προφίλ.

Η «κοινότητα» αντιδρά αρνητικά στην πολλή... δημοσιότητα και είναι φυσιολογικό. Εξάλλου, ποιος αποκαλύπτει τη δράση του κάτω από τα... σεντόνια;

Εντούτοις, δεν είναι «κλειστή» απέναντι στον κόσμο. Εκτός από συγκεντρώσεις κατ' οίκον, ειδικά διαμορφωμένα κέντρα γνωριμιών για swingers, πάρτι, ιστοσελίδες και άλλες εκδηλώσεις προσφέρονται για να μυήσουν τους άπειρους και να φέρουν κοντά τους μυημένους, πέρα από αδιάκριτα βλέμματα και καυστικά σχόλια.

Αλλωστε, το swinging δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, καθώς έχει τις ρίζες του στις μετά Β' Παγκοσμίου Πολέμου ΗΠΑ με τα λεγόμενα «κλειδο-πάρτι» (key parties) σε βάσεις, όπου ζούσαν στρατιωτικοί με τις οικογένειές τους.

Αλλά και η Ευρώπη βρίθει από οργανωμένα swinging κλαμπ, όπως το θρυλικό Cap d' Adge στη Γαλλία από το 1973 και άλλα οργανωμένα κλαμπ στη Γερμανία και την Ολλανδία, στα οποία συχνάζουν αρχικά και Ελληνες λόγω έλλειψης εγκαταστάσεων στη χώρα.

Το ζευγάρι
Στην Ελλάδα, οι πρώτες μεμονωμένες καταγραφές σημειώνονται από το 1950 στην ανώτερη κοινωνική τάξη. Διευρύνονται, όμως, από το 2001 με τη λειτουργία της πρώτης ιστοσελίδας για swingers, με το πρώτο swinging μπαρ στα Κάτω Πατήσια το 2006, και άλλα δύο το 2013 στον Πειραιά και στο Νέο Φάληρο.

Ως «πιπεράτο» κομμάτι της ζωής τους αντιμετωπίζουν το swinging ο Χάρης και η Κλειώ, 45 ετών πλέον και γονείς δύο παιδιών ηλικίας 12 και 15 ετών (σ.σ. τα ονόματα του ζεύγους είναι πλαστά και βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας). Μετά από τουλάχιστον δέκα χρόνια σχέσης και γάμου, το ζευγάρι είδε τη σεξουαλική του ζωή να φθίνει και τη ρουτίνα να... παίρνει τα «ηνία» στην κοινή τους ζωή.

«Γνωρίζαμε ότι έπρεπε να κάνουμε μία επιλογή για τη ζωή και τα παιδιά μας: είτε θα ακολουθούσαμε χωριστά μονοπάτια ή θα έπρεπε να κάνουμε κάτι για να καταφέρουμε να ανανεώσουμε την προσωπική μας σχέση.

Αποφασίσαμε λοιπόν να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό -ερεθιστικό όπως αποδείχθηκε στην πράξη- και, τα τελευταία περίπου εννέα χρόνια, έχουμε καταλήξει στο swinging», δηλώνει ο Χάρης.

«Η επιτυχία στο swinging είναι, ό,τι και αν έχει προηγηθεί στο ?παιχνίδι?, να επιστρέφεις στο σπίτι σου και να έχεις την επιθυμία να συνεχίσεις τη νύχτα με το ταίρι σου, επομένως θα πρέπει να είσαι ο ίδιος πολύ ισορροπημένος και ταυτόχρονα απολύτως ειλικρινής και δοσμένος στον σύντροφό σου. Και αυτό είναι αμφίδρομο», υπογραμμίζει και καταλήγει ότι ο swinger γνωρίζει τι κάνει, για ποιους -πολύ συγκεκριμένους- λόγους και δεν αφορά τη δική του ανάγκη να πάει με μια άλλη γυναίκα ή της γυναίκας με έναν άλλον άνδρα.

Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΔΟΝΙΣΤΩΝ
«Ερωτικό παιχνίδι χωρίς νικητές και ηττημένους»

Τι είναι η ανταλλαγή συντρόφωΝ και ποιοι οι κανόνες της; «Είναι μια εξελιγμένη μορφή κοινωνικής συναναστροφής, στα πρότυπα του λεγόμενου σεξουαλικού πλουραλισμού», δηλώνει στο «Εθνος» ο Αγγελος Μιμηκόπουλος, ιδρυτής της Κοινότητας Ελλήνων Ηδονιστών.

Πρόκειται για την ερωτική συνεύρεση ενός ζευγαριού αποκλειστικά με άλλα ζευγάρια, αυστηρά με τη συναίνεση του/της συντρόφου ή του/της συζύγου, αλλά έως εκεί. «Συναισθηματική εμπλοκή δεν υπάρχει», υποστηρίζει. Παρατηρεί, όμως, ότι κάποιοι -παρατύπως- χρησιμοποιούν τη γυναίκα τους ως δόλωμα, προκειμένου να βρεθούν στο κρεβάτι με άλλες γυναίκες...

Αντιμετωπίζει, δε, το swinging ως «ένα ερωτικό παιχνίδι χωρίς νικητές και ηττημένους, αφού οι κανονικοί swingers "παίζουν" στον ίδιο χώρο, στο ίδιο δωμάτιο και στο ίδιο κρεβάτι». Ο ίδιος και η σύντροφός του, Κασσάνδρα, οι οποίοι μετρούν ήδη 28 χρόνια σχέσης, μυήθηκαν στο swinging το 2004 και διαπίστωσαν πως, παρότι «το κανονικό swinging δεν αφορά μόνο το σεξ, δυστυχώς το 80% των ζευγαριών πιστεύει το αντίθετο».

Ο «σωστός» swinger
Οσο για το προφίλ του «σωστού» swinger, είναι σαφέστατος. «Πρέπει να είναι ώριμος σεξουαλικά και συναισθηματικά, να έχει άριστη σχέση με τον άνθρωπό του, προσαρμοστικότητα και διάθεση για πειραματισμό. Και αυτό διότι, εάν σε έναν γάμο ή μία σχέση υπάρχουν προβλήματα, το swinging αποτελεί μία λάθος οδό για τη βελτίωσή τους, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος συγκρούσεων και συναισθηματικής εμπλοκής με τρίτο πρόσωπο. Στόχος μας, εξάλλου, δεν είναι τόσο το σεξ όσο η συντροφικότητα», τονίζει, «καθώς, από όλη τη διάρκεια του "παιχνιδιού", η καθεαυτό σεξουαλική πράξη μπορεί να διαρκέσει ελάχιστα. Προσπαθούμε να πλησιάσουμε τον άλλον και να τον δούμε ως άνθρωπο μέσα από το σεξ».

Οσο για εκείνους που σκέπτονται την ανταλλαγή συντρόφων ως ρωμαϊκό όργιο, ο κ. Μιμηκόπουλος είναι κάθετος. «Καμία σχέση με ρωμαϊκό όργιο... Ολα εξαρτώνται από το μέρος. Ειδικά σε συναντήσεις σε σπίτι, βρισκόμαστε με επιλεγμένα ζευγάρια που ήδη γνωρίζονται μεταξύ τους. Αλλά και σε κάποιο κλαμπ, "παιχνίδι" μπορεί να γίνει».

«Αλλωστε, οι swingers κάποιας ηλικίας θέλουν να γνωρίζουν τα ζευγάρια που επικοινωνούν, και απορρίπτουν τις συνευρέσεις με νεαρούς, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ανταλλαγή συντρόφων ως διαγωνισμό αντοχής», καταλήγει.

ΘΑΝΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ
Η φαντασίωση και ο κίνδυνος

Η έννοια της κρίσης ώθησε τους ανθρώπους να δουν πιο «άγρια» το σεξ, πράγμα το οποίο έφερε το swinging στο προσκήνιο. Οι παράγοντες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο είναι: (α) η έκπτωση των παραδοσιακών αντιλήψεων, (β) η χαλάρωση του ηθικού κώδικα και (γ) οι προσδοκίες των ερωτικών συντρόφων. Κανείς δεν απαγορεύει σε ένα ζευγάρι να κάνει swinging, ωστόσο αποτελεί ένα είδος μονόδρομου από τον οποίο δύσκολα βγαίνει κανείς. Η φαντασίωση, η ένταση της ηδονής και η σεξουαλική επιθυμία κορυφώνονται, αλλά οδηγούν σε μία εξαιρετικά φορτισμένη σχέση, όπου δύσκολα τηρούνται όροι ισοτιμίας των συντρόφων. Η πραγματική απελευθέρωση του ατόμου προκύπτει από το δυαδικό σεξ.

ΣΤΕΛΛΑ ΝΙΩΤΗ
Νομιμοποίηση της απιστίας

Η ανταλλαγή συντρόφων στην Ελλάδα δεν έχει λάβει ακόμα μεγάλες διαστάσεις. Στην εγχρήματη οικονομία η ανταλλαγή συντρόφων μάλλον θεωρείται ανταλλαγή υπηρεσιών μέσα σε ένα προκαθορισμένο πλαίσιο, στο οποίο έχουν συμφωνήσει και μετέχουν οι δύο σύζυγοι με απώτερο σκοπό να μη διαταραχθεί ο κοινός τους βίος. Και όλο αυτό σε συνθήκες «big brother», παρακολουθώντας ο ένας τον άλλο.

Οσο για τις αιτίες του, μπορούμε να εστιάσουμε στον έλεγχο ή, αλλιώς, τη νομιμοποίηση της απιστίας, ώστε να προστατευθεί το συναισθηματικό κομμάτι της σχέσης, του οργασμού, για τον οποίο απαιτείται αμοιβαία συμφωνημένο «όριο» στην ικανοποίηση και του ηθικού, πολιτισμικού και κοινωνικού στάτους που έχει δημιουργήσει το ζευγάρι για τον εαυτό του.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΥΡΙΤΣΗ

Πηγή: ethnos.gr