Το «success story» του κ. Ραχόι

Σε προεκλογική τροχιά από την περασμένη Δευτέρα μπήκε η Ισπανία, μετά την επίσημη ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι της διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών στις 20 Δεκεμβρίου.

Ο ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος αποχαιρέτησε την κυβερνητική θητεία του με ένα μισάωρο αυτοεγκωμίων και θριαμβολογίας που αναλώθηκε «στην πρόοδο και την ακμή που σημείωσε η χώρα με την εξαιρετική διαχείριση της κρίσης» επί των ημερών του.

Ο Ραχόι επικαλέστηκε την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των διεθνών επενδυτών, την ώθηση της ανάπτυξης, τη μείωση-ρεκόρ της ανεργίας και πολλά άλλα επιτεύγματα, «παρουσιάζοντας μια χώρα τόσο ελκυστική ώστε όλοι οι Ισπανοί θα θέλαμε να ταξιδέψουμε εκεί για να τη γνωρίσουμε», όπως σημείωσε σαρκαστικά ο αρθρογράφος της «El Pais», Μανουέλ Χαμπουά.

Αγνοώντας τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης απέναντι στο πολιτικό σύστημα που κυβερνά από τη μεταπολίτευση, έτσι όπως εκδηλώθηκε στις ευρωεκλογές πέρσι και στις φετινές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, σε συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση ο Ραχόι υπερασπίστηκε τον δικομματισμό με τις αλληλοδιαδεχόμενες κυβερνήσεις συντηρητικών και σοσιαλιστών επιμένοντας πως «λειτούργησε καλά και ήταν θετικός για τους Ισπανούς».

Η «σκληρή» πραγματικότητα

Η πραγματικότητα ωστόσο και πάλι δεν τον δικαιώνει. Σύμφωνα με ανάλυση των πιο πρόσφατων σφυγμομετρήσεων που έκανε ο δημοσκοπικός ιστότοπος El Electoral, το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) του Ραχόι, που στις εκλογές του 2011 πέτυχε ποσοστό 44,6%, προηγείται της κούρσας με ένα ισχνό 27,4%, ακολουθούμενο από τους σοσιαλιστές του PSOE σε απόσταση αναπνοής, με 25,9% (από 28,8%), ενώ για την τρίτη και την τέταρτη θέση διαγκωνίζονται πάλι με οριακή διαφορά οι κεντροδεξιοί Ciudadanos (15,5%) και το Podemos (14,2%).

Αντίθετα, σύμφωνα με δημοσκόπηση που θα δημοσιευθεί στο τεύχος Νοεμβρίου του περιοδικού «ΘΕΜΑ» (προσκείμενο στους σοσιαλιστές), το PSOE θα μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου με ένα 29%-32% των ψήφων έναντι 25%-28% του Λαϊκού Κόμματος, ενώ το Podemos κυμαίνεται στο 16%-18%, οι Ciudadanos στο 11%-15% και η Ενωμένη Αριστερά στο 4%-6%.

Ανεξαρτήτως της πρωτιάς και των μικρών διαφοροποιήσεων στα ποσοστά, είναι φανερό πως ο δικομματισμός έχει πληγεί σοβαρά και κανένα από τα δύο κόμματα που πρωταγωνίστησαν τα τελευταία 40 χρόνια δεν θα πετύχει αυτοδυναμία, αναγκάζοντας τον όποιο νικητή να αναζητήσει συμμαχίες για να μπορέσει να κυβερνήσει.

Ο Ραχόι δήλωσε πως «το πιο δημοκρατικό, λογικό και συνεπές είναι να κυβερνήσει ο υποψήφιος που είχε την προτίμηση των ψηφοφόρων», προσθέτοντας πως αν το κόμμα του δεν κερδίσει τις περισσότερες ψήφους, δεν θα παραμείνει πρωθυπουργός και απορρίπτοντας το σενάριο να παραιτηθεί αν αυτό απαιτήσει κάποια πολιτική δύναμη για να στηρίξει ενδεχόμενη κυβέρνηση της Δεξιάς.

Δηλαδή οι Ciudadanos, που έχοντας θέσει τη διαφθορά στο επίκεντρο της πολιτικής τους ατζέντας πιθανόν να ζητήσουν την κεφαλή του επί πίνακι, για να σώσουν κάπως τα προσχήματα μιας συμμαχίας με το κόμμα που έχει ταυτιστεί με τη διαφθορά στην Ισπανία.

Με δεδομένη την πιθανότητα να νικήσει τόσο το ΡΡ όσο και το PSOE, ο ηγέτης των Ciudadanos Αλμπερτ Ριβέρα φλερτάρει και με τα δύο κόμματα, ανάγοντας εαυτόν σε απόλυτο ρυθμιστή σε μια αμφίρροπη εκλογική αναμέτρηση που αποκαλεί «παρτίδα για τρεις παίκτες».

Καταγγέλλοντας τον καιροσκοπισμό του, ο επικεφαλής του Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας έδωσε ένα δείγμα της μετεκλογικής στρατηγικής του τονίζοντας πως «με διεφθαρμένους μηχανισμούς δεν κυβερνάς, ούτε συμφωνείς».

Λογιστικές αλχημείες

Ο Ραχόι, συμπυκνώνοντας τη θητεία του στο τρίπτυχο «απασχόληση, ανάπτυξη, εμπιστοσύνη», παρέθεσε πληθώρα στοιχείων για την επιτυχή διαχείρισή του. Αυτά τα στοιχεία ανέλαβε να αποδομήσει σημαντική μερίδα των μίντια, από την «El Pais» ώς το «Politico», αντιπαραθέτοντας τις δηλώσεις του στην πραγματικότητα. Ενδεικτικά:

■ «Αποφύγαμε την οικονομική διάσωση. Μπορούμε να πληρώνουμε συντάξεις, ενώ άλλες χώρες διατάχθηκαν να τις περικόψουν». Κι όμως, τον Ιούλιο του 2012 η Ισπανία υπέγραψε μνημόνιο για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος με 41,3 δισ. ευρώ και υποχρεώθηκε να εκπληρώσει δεκάδες προαπαιτούμενα και όρους λιτότητας των δανειστών με την οικονομία της σε μεγάλο βαθμό υπό επιτήρηση.

■ «Μαζί με τις ΗΠΑ ηγούμαστε της ανάπτυξης στις χώρες της G20». Η Ισπανία αναπτύσσεται με ταχύτερο ρυθμό από γειτονικές της χώρες αλλά πολύ μικρότερο από πολλές αναδυόμενες οικονομίες της G20, όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία και η Τουρκία.

Για το 2016 προβλέπεται επιβράδυνση της ισπανικής οικονομίας, κάτι που θα τη φέρει ξανά πίσω από τις ΗΠΑ και το Μεξικό.

■ «Εγκρίναμε το πιο επιθετικό πακέτο μέτρων κατά της διαφθοράς στην ιστορία της μεταπολίτευσης». Αντίθετα, το 2012 η κυβέρνηση Ραχόι ενέκρινε φορολογική αμνηστία από την οποία επωφελήθηκαν πολλοί ημέτεροι διαπλεκόμενοι πολιτικοί και επιχειρηματίες.

Δεκάδες στελέχη του Λαϊκού Κόμματος ερευνώνται ή είναι υπόδικοι για τεράστια σκάνδαλα διαφθοράς. Την περασμένη εβδομάδα η Ενωση Εισαγγελέων της Ισπανίας κατήγγειλε πως η κυβέρνηση «έχει εγείρει σοβαρά κωλύματα στη διερεύνηση των εγκλημάτων που σχετίζονται με τη διαφθορά».

■ «Η μέση σύνταξη αυξήθηκε και το 2016 θα διαθέτουμε γι’ αυτές περισσότερα χρήματα από το 2012». Δεν θεσπίστηκε κάποια αύξηση των συντάξεων.

Οι σχετικές δαπάνες αυξήθηκαν όχι λόγω κυβερνητικών μέτρων υπέρ των συνταξιούχων αλλά γιατί οι νέοι συνταξιοδοτούμενοι είχαν μεγαλύτερες αποδοχές στον εργάσιμο βίο τους και περισσότερα ένσημα, έτσι ώστε να δικαιούνται μεγαλύτερες συντάξεις από τους παλαιότερους.

■ «Εχουμε 436.000 λιγότερους ανέργους από ό,τι στην αρχή της θητείας μας». Είναι αλήθεια πως η ανεργία μειώθηκε από το 23,4%, όταν ανέλαβε, στο 21,2% σήμερα.

Ωστόσο η μείωση των ανέργων δεν προέκυψε τόσο από την αύξηση της απασχόλησης όσο από τη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού: από 18,15 εκατ. εργαζόμενους το 2012 σήμερα είναι 18,05 εκατ.

Οι περισσότερες νέες θέσεις εργασίας είναι διάρκειας μίας (!) έως 30 ημερών. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και νέοι εγκατέλειψαν τη χώρα, αναζητώντας αλλού δουλειά.

Ο κατάλογος είναι ατέρμονος και δεν προσφέρει καμιά πρωτοτυπία. Ο Ραχόι συνηθίζει να αυτοδιαψεύδεται, αλλά ακόμη κι όταν αναγκάζεται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα, και πάλι τη διαψεύδει.

Το 2012 είχε χαρακτηριστικά δηλώσει: «Είπα πως θα μείωνα τους φόρους και τους αύξησα. Δεν άλλαξα κριτήρια»!

Συντάκτης: Χριστίνα Πάντζου

Πηγή: efsyn.gr