Η ελληνική βιομηχανία σε μία κλωστή

Την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου ξεκινάει η διαδικασία πλειστηριασμού περουσιακών στοιχείων της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας». Μια υπόθεση μεγαλύτερη από τις τύχες μιας εταιρείας, ή ενός από τους σημαντικότερους κλάδους της ελληνικής παραγωγής. Μια υπόθεση που θα αποδείξει αν, τελικά, η Ελλάδα θέλει να έχει δική της παραγωγή.

Η αυριανή διαδικασία είναι απλά η αρχή για την εκποίηση της συνολικής περιουσίας της μεγαλύτερης από πλευράς παραγωγικής δυναμικότητας εταιρείας κλωστοϋφαντουργίας στην Ε.Ε, περιουσίας που αγγίζει τα 161 εκατ. ευρώ.  Όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι, η Ελλάδα παραμένει ο μοναδικός παραγωγός βαμβακιού στην Ε.Ε ενώ κατέχει την 8η θέση παγκοσμίως στην παραγωγή σύσπορου βάμβακος με ανταγωνιστικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα, θα δημιουργήσει ένα αρνητικό δεδικασμένο για άλλες πτωχευμένες επιχειρήσεις, απαγορεύοντας ουσιαστικά την επανεκκίνηση τους, σε περίπτωση που η τράπεζα – πιστωτής δεν θα το επιθυμεί.

Η εναλλακτική λύση

Λόγω μιας σειράς διοικητικών σφαλμάτων και  εγκληματικών κυβερνητικών και τραπεζικών αποφάσεων της προηγούμενης 15ετίας (στις οποίες το ThePressProject θα αναφερθεί εκτενώς με επόμενα άρθρα), την «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» βαραίνει ένα χρέος 325 εκατ. ευρώ. Για την αναγέννηση της επιχείρησης οι εργαζόμενοι της προκρίνουν ένα επιχειρησιακό σχέδιο με συγκεκριμένες προτάσεις και στόχο αφενός την επαναλειτουργία της εταιρείας και αφετέρου την εξυπηρέτηση σημαντικού μέρους των προηγούμενων χρεών και την ικανοποίηση των πιστωτών.

Συγκεκριμένα και σύμφωνα με πληροφορίες του ThePressProject, το σχέδιο των εργαζομένων μεταξύ άλλων προβλέπει:

• Διαγραφή μέρους των χρεών, είσπραξη και κεφαλαιοποίηση των υπολοίπων. Ενδεικτικά και όπως αναφέρεται στο σχέδιο, Οι Τράπεζες θα πάρουν οικόπεδα και κτίρια ονομαστικής αξίας 25 εκ € και μετρητά 7 εκ € σε 5 χρόνια. Το ποσό πιθανότατα θα είναι μεγαλύτερο απ ό,τι οι τράπεζες θα καταφέρουν να εισπράξουν μέσω του ξεπουλήματος της ακίνητης περιουσίας της εταιρείας.
• Δημιουργία ενός τριμερούς συνεργατικού σχήματος με τη συμμετοχή Τραπεζών του Δημοσίου και των εργαζομένων. Ενδεικτικά οι νέοι μέτοχοι θα είναι οι νέοι μέτοχοι θα είναι οι εργαζόμενοι με ποσοστό μεταξύ 26-30%, το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία (36-41%), οι Τράπεζες με 24-26% και παλαιοί μικρομέτοχοι (4-14%)
• Εξασφάλιση 350 θέσεων εργασίες σε πρώτο στάδιο, με στόχο να αυξηθούν οι θέσεις στις 700. Κατά την προηγούμενη δεκαετία η «Εν.Κλω» απασχολούσε ακόμα και 2.500 εργαζομένους, ενώ σημειώνεται ότι σε Κεντρική Μακεδονία και Θράκη, όπου εδρεύει η εταιρεία, η ανεργία ξεπερνάει το 25%
• Προώθηση προϊόντων στην εγχώρια όσο και στην εξωτερική αγορά συμπεριλαμβανόμενων νέων χωρών όπου μέχρι τώρα δεν υπήρξε παρουσία.

Ενδιαφέρον προκαλεί επίσης ότι οι όροι που προτείνουν οι εργαζόμενοι μοιάζουν πολύ με αυτούς της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, μόνο που αυτήν τη φορά δεν γίνονται αποδεκτοί. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της «Εν.Κλω», η σημαντική θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κλωστοϋφαντουργία μειώνει το οικονομικό ρίσκο του επιχειρησιακού σχεδίου.

Συν τοις άλλοις μελέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε από την Deutsche Bank το 2012 (επισυνάπτεται παρακάτω) χαρακτηρίζουν τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας «πολύτιμο» για την χώρα μας, ενθαρρύνοντας την αναβίωση της καθώς εκτιμάται ότι το ελληνικό βαμβάκι είναι αγαθό στρατηγικής σημασίας για την Ευρώπη.

Η ώρα της αλήθειας 

Η κυβέρνηση έχει εκφράσει πολλές φορές και μέσω κορυφαίων στελεχών της την επιθυμία να βοηθήσει στην επανεκκίνηση πτωχευμένων επιχειρήσεων, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Προς το παρόν όμως οι πράξεις απουσιάζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Πτωχευτικός Κώδικας, τον οποίο οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχουν τροποποιήσει ήδη δύο φορές, τον περασμένο Αύγουστο αλλά και  στις αρχές Νοεμβρίου, αλλά μέσα σε αυτόν δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για να αποφευχθούν τέτοια περιστατικά.

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στη Θεσσαλονίκη έκανε ειδική αναφορά σε αυτό το κομμάτι της οικονομικής ανασυγκρότησης. Υποσχέθηκε τη «διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου για τη μεταβίβαση των υπό πτώχευση και των πτωχευμένων επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς εργαζομένων έτσι ώστε να αποκατασταθεί η παραγωγική δυναμικότητα της οικονομίας όπου υπάρχει σχέδιο βιωσιμότητας.»

Ενώ μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, στις 31 Οκτωβρίου κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, αναφερόταν κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια στον στόχο της κυβέρνησης για τη διασφάλιση της παραγωγική ικανότητας. Δήλωνε συγκεκριμένα ότι «πίσω από τα δάνεια υπάρχουν άνθρωποι, θέσεις εργασίας, παραγωγικές μονάδες. Αρνούμαστε κάθε έννοια αγοραπωλησίας δανείων. Αυτό το οποίο δεχόμαστε είναι αναδιαρθρώσεις δανείων, αναδιαρθρώσεις επιχειρήσεων, με στόχο τη διασφάλιση της απασχόλησης και της παραγωγικής ικανότητας, υπό τον όρο πάντα ότι θα μπαίνει νέο χρήμα, θα μπαίνουν κεφάλαια, είτε από σημερινούς είτε από άλλους μετόχους και επενδυτές.»

Τέλος, πριν από λίγες μέρες η υφυπουργός Βιομηχανίας, Θεοδώρα Τζάκρη, ζητούσε τη συμβολή της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης «για την αναβίωση επιχειρηματικών μονάδων που εμφανίζουν ευνοϊκές προοπτικές». Φαινομενικά λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί ακόμα την ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης ελληνικής παραγωγής.

Δύο κρίσιμα ερωτήματα

Η υπόθεση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα. Αρχικά προς την κυβέρνηση, που καλείται να αποδείξει ότι όλες οι πρόσφατες δεσμεύσεις της για παραγωγική ανασυγκρότηση είναι ειλικρινείς. Δεύτερον, προς τις τράπεζες, που καλούνται να εξηγήσουν γιατί επιλέγεται η οικονομικά ασύμφορη λύση του πλειστηριασμού, αντί για την υιοθέτηση ενός επιχειρησιακού σχεδίου. Οι απαντήσεις αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον

Έκθεση Deutsche Bank

του Θάνου Καμήλαλη

Πηγή: thepressproject.gr