Αυτές οι λίγες σκέψεις
δεν μπαίνουν σε ψηφοφορία, δεν αναφέρονται σε μηχανισμούς διαφάνειας,
απεναντίας κάνουν ευδιάκριτο το σκοτάδι που πολλοί επιδεικνύουν σαν
ειλικρίνεια, και δηλώνουν εξ΄ αρχής ως υποκειμενικές και με σχέση αντιστρόφως
ανάλογη με την πρόοδο και την ανάπτυξη και την προκοπή.
Ή μήπως δεν έχεις
γνωρίσει ποτέ ανθρώπους που το είδος της ευφυίας τους δεν προσαρμόζει σε καμιά
από τις υπαρκτές συμβάσεις, ανθρώπους που συχνά τους περισσεύει η δύναμη και
διστάζουν να τη χρησιμοποιήσουν, ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για το χρήμα και
τα λούσα, αλλά ούτε και για το τι θα πούνε οι άλλοι για αυτούς. Ανθρώπους που
δεν σκλαβώνονται στην εικόνα, ούτε και στα είδωλά της, αλλά με το που
γεννήθηκαν είναι σαν να πέρασαν από την ελευθερία στα δεσμά. Άνθρωποι μιας
άλλης ακεραιότητας που δεν χωρά στις σχέσεις, τόσο αθώοι που επισύρουν με το
καλημέρα σας το στίγμα της ενοχής απέναντι στους στόχους και τις μεθοδεύσεις
των υπολοίπων. Άνθρωποι που διαισθάνονται ότι θα είναι μια ανάποδη αδικία να
αναμετρηθούν κι έτσι παραδίνουν τα όπλα.
Έχω υπ΄ όψη μου
κάποιους τέτοιους αδιάφθορους – ελάχιστοι τα καταφέρανε ως το τέλος – που για
να περάσουν από την αθωότητα στη συνενοχή και για να καταλάβουν αυτό που οι
υπόλοιποι ξέρουμε με το καλημέρα, αυτοταπεινώθηκαν και ρίξανε τα μούτρα τους.
και όση αδιαλλαξία δείξανε στις συνδιαλλαγές, που θα τους δικαιολογούσε ο
αγώνας της επιβίωσης, τόσο «ξεφτίλα» γίνανε στον έρωτα. Νοιώσανε πως για να
έχει νόημα η όλη δοκιμασία θα πρεπε να χρωστάνε κάπου, κι από συνηθισμένα
τάματα και θυσίες, πρόσφεραν στον άγνωστο Λόγο που οι άνθρωποι εκ φύσεως δεν
είναι ίσοι μεταξύ τους, τον εαυτό τους σαν θύμα, προχώρησαν στην αυτοθυσία.
Τους έβλεπα, ήταν
ικανοί να κάνουν για τον άλλον οποιαδήποτε ατιμία που δεν θα τους πέρναγε ποτέ
από το μυαλό να διαπράξουν προς το δικό τους συμφέρον. Κι έτσι γινόντουσαν
υποχείρια, αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αυτοματοποιηθούν, δίνοντας στον
έρωτα το προβάδισμα της εξουσίας και σκύβοντας το κεφάλι, εκεί που κάθε
«τίποτας» μπορεί να παραστήσει τον καμπόσο, εκεί που συνήθως παίρνουν το αίμα
τους πίσω υποταγμένοι που αναπαράγονται. Ζωνόντουσαν τα εκρηκτικά τους και
αυτοαναφλέγονταν μέσα σε μια λατρευτική σχέση, προκειμένου να απαντήσουν
εμπράκτως στο πιο κοινό ερώτημα, στο τι ζήταγαν απ΄τη ζωή τους, επιτέλους.
Πως να στο πω αλλιώς,
πες ότι είχανε ανεπιθύμητα προσόντα και κανείς δεν τους έδινε δουλειά και για
αυτό το λόγο…, το αντιλαμβάνεσαι περισσότερο έτσι; Εντάξει δεν είναι αυτό, αλλά
είναι κοντά σε αυτό, κάτι παραπάνω απ΄ αυτό.
ΙΣΑΑΚ ΣΟΥΣΗΣ
Πηγή: imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου