Δάσκαλε... πεινάω!

Πολλοί Σύλλογοι Εκπαιδευτικών του Λεκανοπεδίου με πρωτοβουλία του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης  Α΄ Αθήνας, διοργανώνουν κινητοποίηση την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου στις 1 μμ  στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Σταδίου 29), για το ζήτημα της φτωχοποίησης των μαθητών.

Όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους:

Στην περίοδο που οξύνεται και βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, εντείνονται τα φαινόμενα φτωχοποίησης των μαθητών μας. Σε αυτές τις συνθήκες, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και τις συλλογικές διαδικασίες των Συλλόγων μας, διαμορφώθηκε το αίτημα για κρατικό πρόγραμμα σίτισης και ιατρικής περίθαλψης για όλα τα σχολεία  που θα εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει ούτε ένας μαθητής μας πεινασμένος ούτε ένα παιδί χωρίς δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Το φαινόμενο της φτωχοποίησης των μαθητών εμφανίζεται όλο και πιο έντονα, με όλο και πιο οξυμένες μορφές και απλώνεται σε όλη τη χώρα.

Είναι σύμπτωμα της καπιταλιστικής κρίσης και αποτέλεσμα των αντιλαϊκών μνημονιακών πολιτικών.

Το ζήτημα αναδείχθηκε από παλαιότερες παρεμβάσεις των εκπαιδευτικών σωματείων από το 2011 ακόμη. Η κυβέρνηση, τότε, επιχείρησε να αποδώσει τις καταγγελίες τους σε παραπληροφόρηση και πολιτικές σκοπιμότητες.

Οι επόμενες ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας αναγνώρισαν το πρόβλημα αλλά δεν πήραν κανένα απολύτως μέτρο για την αντιμετώπισή του.

Το φαινόμενο φτωχοποίησης των μαθητών, οξύνεται όλο και περισσότερο και εμφανίζεται με διάφορες μορφές, ενώ ταυτόχρονα, σαν συνέπεια της πολιτικής περικοπών για την παιδεία, τα σχολεία εμφανίζουν συμπτώματα κατάρρευσης των υποστηρικτικών τους δομών.

Η υπολειτουργία του ολοήμερου, τα εκατοντάδες κυλικεία που έχουν κλείσει, τα προβλήματα με την καθαριότητα και τη φύλαξη, η ανυπαρξία δομών όπως λειτουργία χώρων εστίασης, η έλλειψη θεσμών όπως οι σχολίατροι και οι ψυχολόγοι, διαμορφώνουν μια εικόνα παρακμής που επιβαρύνει το συνολικό πρόβλημα.

Ταυτόχρονα, γύρω από τα σχολεία μας, ιδιαίτερα στις λαϊκές γειτονιές, απλώνεται η ανεργία και η φτώχεια, ενώ ταυτόχρονα οι ποικίλες δομές λαϊκής αλληλεγγύης που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια, αποτελούν σημαντικά και πολύτιμα παραδείγματα λαϊκής οργάνωσης και συλλογικής αλληλεγγύης αλλά δεν αρκούν βέβαια για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Όλα αυτά τα χρόνια πολλά εκπαιδευτικά σωματεία αγωνίστηκαν για να οργανωθούν σταθερές κρατικές δομές σίτισης και περίθαλψης μαθητών.

Ταυτόχρονα, προχώρησαν σε ποικίλες μορφές οργάνωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης μέσα και έξω από τα σχολεία για τη στήριξη των φτωχών μαθητών και των οικογενειών τους.

Είναι αξιοσημείωτο ότι, το υπουργείο Παιδείας έως και σήμερα, ουδεμία καταγραφή, μελέτη ή εκτίμηση για το μέγεθος του φαινομένου έχει προωθήσει.

Μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης το Γενάρη του 2015, οι  Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ κατά τη συνάντησή τους με το Υπουργείο Παιδείας έθεσαν μεταξύ άλλων, το ζήτημα της φτωχοποίησης των μαθητών (ως συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης και των πολιτικών λιτότητας, ανεργίας και εξαθλίωσης), με συγκεκριμένα στοιχεία από τις περιοχές δράσης τους.

Ανέφεραν ότι, ιδιαίτερα στο Δήμο Αθηναίων, το φαινόμενο είναι πλέον μετρήσιμο σε ένα βαθμό, καθώς, την προηγούμενη σχολική χρονιά που λειτουργούσε ακόμη το πρόγραμμα σίτισης των μαθητών, 1400 μαθητές του Δήμου, μετά από σχετικά αιτήματα των Συλλόγων Διδασκόντων, σιτίζονταν από το Δημοτικό Βρεφοκομείο. Υπενθύμισαν ότι από τις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες το εκπαιδευτικό κίνημα εισέπραξε μόνο κατανόηση.

Τέλος, κατέθεσαν την διεκδίκηση για κρατικό πρόγραμμα σίτισης και ιατρικής περίθαλψης σε όλα τα σχολεία.

Οι εκπρόσωποι του Υπουργείου απάντησαν ότι «αναμένεται νομοσχέδιο από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης όπου θα προβλέπεται σημαντική στήριξη μεγάλου τμήματος μαθητών που έχουν οικονομική ανάγκη και παράλληλα μέριμνα για το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού, ενώ δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποια σκέψη για την ιατρική περίθαλψη».

Στους ταραγμένους μήνες που ακολούθησαν, αποδείχτηκε ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά μία ακόμα άσκηση ρητορικής.

Κανένα νομοσχέδιο δεν κατατέθηκε και κανένα συγκεκριμένο μέτρο δεν προωθήθηκε ούτε καν στο επίπεδο καταγραφής του προβλήματος.

Στις προγραμματικές της δηλώσεις στη Βουλή, η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου, εξήγγειλε την επέκταση του προγράμματος για την καταπολέμηση της φτώχειας έως και το 2016, καθώς και τη «δημιουργία ενιαίου εθνικού φορέα, στον οποίο θα ενταχθούν όλες οι υφιστάμενες δομές κοινωνικής φροντίδας».

Η κυβέρνηση, από τη μια προωθεί μνημονιακές πολιτικές που εντείνουν τα φαινόμενα φτώχειας και από την άλλη εξαγγέλλει μέτρα για την αντιμετώπισή τους.

Σχήμα οξύμωρο βεβαίως που αναπαράγει όμως τις κεντρικές πολιτικές της ΕΕ γύρω από το ζήτημα της φτώχειας εδώ και δυο δεκαετίες τουλάχιστον. Δηλαδή, δεν παίρνει μέτρα για να αντιμετωπιστεί η φτώχεια που δημιουργούν τα μνημόνια, αλλά για να καλύψει τις πολύ ακραίες επιπτώσεις κι αυτές όχι συνολικά.

Όσο αφορά τον τομέα της παιδείας, με βάση τις προγραμματικές δηλώσεις της υπουργού συνάγεται ότι:

Α. Καμιά μέριμνα δεν προβλέπεται για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Β. Καμιά συγκεκριμένη απάντηση δεν έχει δοθεί.

Στους στόχους του εκπαιδευτικού κινήματος, είναι ανάγκη να συμπεριληφθεί το αίτημα για κρατικό πρόγραμμα σίτισης και περίθαλψης των μαθητών σε όλα τα σχολεία.

Με βάση τις ανάγκες των σχολείων όπως αυτές θα καθοριστούν από το Σύλλογο Διδασκόντων σε συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων.

Με αξιοποίηση των δημοτικών δομών όπου υπάρχουν και λειτουργούν (ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις) για τους παιδικούς σταθμούς και επέκτασή τους στα δημόσια σχολεία.

Συντάκτης: Χρήστος Κάτσικας 

Πηγή: efsyn.gr