Νεκρός εργάτης στο εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης

Καταγγέλλουμε τη συνήθη τακτική απενοχοποίησης των διοικήσεων και των εκάστοτε εργοδοτών, την απόδοση της ευθύνης στην κακιά στιγμή, την μοιρολατρία και τον "αυτονόητο", γι αυτούς, κίνδυνο που οι εργάτες έχουν de facto δέσει την ζωή τους μ' αυτόν.

Ο 27χρονος νεκρός εργάτης στην ΕΒΖ στο Πλατύ Ημαθίας (κατά την διάρκεια καθαρισμού σε μονάδα επεξεργασίας), δούλευε σε καθεστώς μη σταθερής και μόνιμης εργασίας (σε υπεργολαβία του σωματείου φορτοεκφορτωτών), δηλαδή υπό το νέο καθεστώς ελαστικής μερικώς ασφαλισμένης εργασίας που προβάλλεται από ΜΜΕ και αστικά κόμματα σαν τον μονόδρομο των μεταρρυθμίσεων στις σχέσεις εργασίας. Ανήκε στους εργαζόμενους στην ΕΒΖ που έχουν απομείνει μετά από τα κλεισίματα των 4 από τα 5 εργοστάσια που αφού υποστελεχώθηκαν, υποχρηματοδοτήθηκαν, αφέθηκαν να λειτουργούν στα όρια των δυνατοτήτων των εργαζόμενων.

Το αντίκρισμα της επιταγής συμμόρφωσης στα κριτήρια και τις κατευθύνσεις των δεικτών παραγωγής της ΚΑΠ, που από 150.000 στρέμματα στον νομό Ημαθίας προ 5ετίας περιορίστηκε στα 50.000 στρέμματα καλλιέργειας απ' τους τευτλοπαραγωγούς, ήταν η υποστελέχωση και υπολειτουργία του μοναδικού εργοστασίου ζάχαρης που έχει απομείνει στο  Πλατύ Ημαθίας . Οι εξαγγελίες της εταιρείας ανέφεραν χαρακτηριστικά : «Το λουκέτο στην παραγωγή των δύο εργοστασίων και οι τροποποιήσεις που θα γίνουν σε αυτά, θα έχουν ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση σημαντικών κονδυλίων για την εταιρεία, τόσο από τη χρήση φθηνότερης καύσιμης ύλης όσο και από τη μείωση του μισθολογικού κόστους».  

Τα μέτρα ασφαλείας, τα αξιοπρεπή ωράρια, οι μισθοί και η ασφάλιση είναι αντιαναπτυξιακά και εκτός πλάνου ανταγωνιστικότητας μιας εταιρείας που βαδίζει προς λουκέτο. Η αναγκαία συνθήκη ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου είναι η συμμόρφωση μ' αυτούς τους μηχανισμούς ρύθμισης της παραγωγής στην ΕΕ, υλοποίησης των ιδιωτικοποιήσεων, υλοποίησης των δανειακών συμβάσεων και των "αναγκαίων μεταρρυθμίσεων", των μνημονίων. Αποδεικνύεται ότι η υποβάθμιση των δημόσιων επιχειρήσεων, με την μερική ή ολική ιδιωτικοποίησή τους, που θέλει ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση των εργατικών μεροκαμάτων, εργάτες εκτός μονιμότητας που θα δουλεύουν υπό το καθεστώς εργολαβίας, χωρίς μέτρα ασφαλείας, υπερεντατικά χωρίς άδειες, με εξουθενωτικές υπερωρίες,  ανασφάλιστοι ή με μπλοκάκι, όπως στην περίπτωση του 27χρονου για τον οποίο η Επιθεώρηση Εργασίας στην αυτοψία της αρκέστηκε να διαπιστώσει ότι φορούσε μπότες και κράνος,είναι τίμημα αιματηρό που η εργατική τάξη καλείται να το πληρώσει με τη ζωή της, όπως το πλήρωσαν οι εργαζόμενοι των ΕΛΠΕ κι η νεαρή εργαζόμενη σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου. Η παραγωγική ανασυγκρότηση δεν είναι πολιτικά ουδέτερη και για να μην πληρωθεί από τους εργαζόμενους επιβάλλεται να γίνει σε μια κατεύθυνση ξηλώματος  των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων και κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης των εργαζομένων.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι στο σφαγείο που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση δεν χωράνε εργασιακά δικαιώματα και μέτρα ασφαλείας. Τώρα είναι πιο αναγκαία από ποτέ η ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, ηεθνικοποίηση των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, το ξανάνοιγμα των κλειστών εργοστασίων και η λειτουργία τους με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες του λαού και να αποκτήσουν τα απαραίτητα δικαιώματά τους οι εργαζόμενοι.