Ας γίνουμε καλύτεροι...

Ή αλλάζουμε ή εξαφανιζόμαστε σύντροφοι...
Η διαδικασία της εξέλιξης των ζωντανών οργανισμών είναι γενικά αργή και βασανιστική. Συνίσταται σε μια σειρά δοκιμών, λαθών και διορθώσεων, μέχρι να επιτευχθεί η αειφόρος κατάσταση. Ενίοτε όμως, η διαδικασία αυτή επιταχύνεται δραματικά υπό την επίδραση εξωτερικών παραγόντων, όπως π.χ. μιας θανάσιμης απειλής.

Σε μια τέτοια περίπτωση η επιβίωση του οργανισμού επιβάλει την αστραπιαία προσαρμογή στις νέες συνθήκες με ελάχιστα περιθώρια λάθους. Σε αντίθετη περίπτωση, η εξαφάνιση του οργανισμού είναι αναπόφευκτη. Ελπίζω οι περισσότεροι να καταλάβατε σε τι αναφέρομαι. 

Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν είναι μόνο δύσκολη και συναισθηματικά φορτισμένη για τους περισσότερους από εμάς. Αφορά πάνω απ’όλα την επιβίωση του «οργανισμού» που λέγεται κυβερνώσα Ελληνική Αριστερά. Ας είμαστε σαφείς: όσοι από εμάς τους θιασώτες του φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το ραντεβού με την Ιστορία μας περιέχει, μονομερή αποχώρηση από την ΟΝΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και δραχμή, είναι ήδη στην επέκεινα όχθη. Φτιάχνουν έναν νέο «οργανισμό», του οποίου οι πιθανότητες επιβίωσης είναι προφανώς μηδενικές. Αλλά και όσοι από εμάς θέλουν να είναι υπηρέτες δύο αφεντάδων, π.χ. και με την Ευρώπη και εναντίων της Ευρώπης, και Αριστεροί και παλαιοκομματικοί ρουσφετολόγοι, και ιδεολογικά καθαροί και βολεψάκηδες, αναδεικνύονται ως οι εσωτερικοί μας εχθροί σαν το σαράκι που τρώει το ξύλο από τα μέσα του.

Ή αλλάζουμε και εξελισσόμαστε ή εξαφανιζόμαστε σύντροφοι και συντρόφισσες.
Και αυτό πρέπει να γίνει σχεδόν αστραπιαία, χωρίς να εμπλακούμε σε ατέρμονες ομφαλοσκοπήσεις. Αλλιώς, θα γυρίσουμε πάλι πίσω στον ρόλο της μεμψίμοιρης Ελληνικής Αριστεράς, που έχει λύση για όλα τα δεινά του τόπου στην θεωρία, αλλά δεν τόλμησε ποτέ να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα.
Το χειρότερο όμως είναι ότι θα δώσουμε την θέση μας στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που περιμένει στην γωνία. Ήδη της δώσαμε, με τις αυτοκτονικές μας τάσεις, την δυνατότητα να ελπίζει, ενώ σχεδόν νεκραναστήσαμε ανθρώπους από το φθαρμένο πολιτικό παρελθόν και τους ξαναφέραμε στο προσκήνιο.
Οι αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν πρέπει να είναι συγκεκριμένες. Χρειάζεται να αφυπνιστούν οι τοπικές ΟΜ και η ΝΕ και να διεκδικήσουν ενεργότερο ρόλο στο κόμμα. Χρειάζεται να δεσμευτεί η ηγεσία για την υποχρεωτική εκπροσώπηση της κάθε ΝΕ στην ΚΕ του κόμματος, αλλά και για την ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου της ΝΕ και των ΟΜ στην διαμόρφωση της τοπικής αλλά και της κεντρικής πολιτκής. Η εντελώς Αθηνοκεντρική διάρθρωση του πρέπει αμετάκλητα να αλλάξει. Πως αλλιώς θα πείσουμε τις τοπικές κοινωνίες ότι ακούγεται η φωνή τους; Πως αλλιώς θα ξηλώσουμε τα
τοπικά κομματικά πελατολόγια και θα χτυπήσουμε την διαπλοκή;
Η παρουσία του χαρισματικού Τσίπρα δεν θα είναι αρκετή για να διατηρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία επί μακρόν, εάν δεν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ρίζες στις τοπικές κοινωνίες. Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό δεν έχει επιτευχθεί όλο αυτό το διάστημα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Οι επερχόμενες εκλογές θα κριθούν από ένα και μόνο θέμα –από την ικανότητα που έχει το κάθε κόμμα να πείσει ότι μπορεί να αλλάξει και να γίνει καλύτερο.
Ο λαός όλους τους δοκίμασε, (δυστυχώς και εμάς) και όλοι τον απογοήτευσαν σε μικρό ή μεγάλο ποσοστό. Η ειδοποιός διαφορά μας λοιπόν από τις δυνάμεις του παρακμιακού παρελθόντος ΔΕΝ είναι ότι είμαστε καλύτεροι. Είναι ότι εμείς ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ενώ αυτοί θα
παραμείνουν οι ίδιοι.
Ας μην απογοητεύσουμε τον λαό για δεύτερη και τελευταία φορά. ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ, για την Αριστερά αλλά κυρίως για την Ελλάδα.

Τάσος Πέτκου
Μέλος της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Πανεπιστημιακοί ΑΠΘ
Πρώην μέλος της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Πέλλας, και της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Έδεσσας-­‐Βεγορίτιδας