Ένα πρόβλημα που θα το βρούμε πολύ σύντομα μπροστά μας, είναι αυτό με τα τοπογραφικά ταφολόγια για τους παραχωρημένους χώρους ταφής, τα οποία εκπονούνται από τις αρμόδιες τεχνικές υπηρεσίες του δήμου μας.. Μπορεί να υπάρχει ο κανονισμός λειτουργίας των κοιμητηρίων(δυστυχώς δεν υπάρχει αντίστοιχο link στο site του δήμου μας), η αλήθεια είναι όμως ότι σχεδόν ποτέ δεν τηρείται απαρέγκλιτα.
Οι περισσότεροι από μας παραβιάζουν τον κανονισμό και τη νομιμότητα για τη χωροθέτηση – ρυμοτόμηση τάφων, αυθαιρετώντας κυρίως ως προς τις διαστάσεις των τάφων σε πλάτος, μήκος, ύψος και βάθος όπως ορίζει ο κανονισμός λειτουργίας(εξαιρούνται οι διθέσιοι, οι οικογενειακοί κτλ τάφοι), φτιάχνοντας στο περίπου ότι στον καθένα μας «καπνίσει». Έτσι αντί για περίπου 2,50-2,60 μ. μήκος, 1,20-1,30 μ. πλάτος, 1,80 μ. βάθος, 0,40-0,60 ύψος και 0,50-0,70 μ. διάδρομο όπως συνηθίζεται να είναι ο χώρος που παραχωρείται για κάθε μεμονωμένο τάφο στα περισσότερα νεκροταφεία της χώρας, βλέπουμε το φαινόμενο να χρησιμοποιούνται αυθαίρετα κατά το δοκούν υπερδιπλάσιοι χώροι ταφής, δημιουργώντας μια φαινομενική πληρότητα και δίνοντας μια είκονα επίπλαστης τάξης στα νεκροταφεία.
Πολλές φορές αντικρύζουμε κήπους ολόκληρους περιμετρικά των τάφων, παγκάκια, πεζούλια και πολλά άλλα που φυσικά δεν προβλέπονται από τον κανονισμό λειτουργίας. Αποτέλεσμα είναι όταν το πρόβλημα θα οξυνθεί σε μικρό χρονικό διάστημα και το νεκροταφείο θα «φρακάρει», όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν, να δούμε μαζικούς αναγκαστικούς εκταφιασμούς και αναζήτηση χώρων φύλαξης των οστών, μια οδυνηρή και μια επιπλέον κοστοβόρο διαδικασία που όλοι λίγο πολύ απευχόμαστε να μας προκύψει.
Κάπως έτσι αλλά και με διάφορες άλλες επιφάσεις και με πολύ πιο αυθαίρετο και σκληρό τρόπο, «καταστράφηκε» και το ιστορικής σημασίας νεκροταφείο των αιρετικών Βογόμιλων, της αντιφεουδαρχικής χριστιανικής κοινότητας(10ος αιώνας - 15ος αιώνας), που φιλοξενούνταν για πάρα πολλά χρόνια στο σύγχρονο νεκροταφείο της Πέλλας.
Η δημοτική αρχή για να αποφευχθούν τα φαινόμενα άναρχου ενταφιασμού και αταξίας, που παρατηρούνται σε αρκετές περιπτώσεις, θα πρέπει να τηρήσει με αυστηρότητα τον κανονισμό λειτουργίας, έτσι ώστε να προλάβουμε το πρόβλημα πριν δημιουργηθεί και όχι να προσπαθήσουμε να το αντιμετωπίσουμε με βιαστικές λύσεις όταν αυτό διογκωθεί.
Υπάρχει και η λύση της "καύσης"(αποτέφρωση) των νεκρών με μια απλή αίτηση, που εκτός των άλλων είναι και σημείο των καιρών, όμως αυτό σκοντάτει συν όλα τα άλλα και στον μικρό αριθμό αποτεφρωτηρίων αλλά και στο υψηλό κόστος τους στη χώρα μας(σε αντίθεση με άλλες χώρες που κοστίζει σχεδόν το 50% μια κανονικής ταφής). Είναι και τα ταμπού και οι ιδεοληψίες ένα εμπόδιο, αφού «προσδοκούμε και ανάσταση νεκρών», έστω κι αν έχουμε απλά να πληροφορηθούμε και όχι φυσικά να δούμε κάτι παρόμοιο πάνω από 2.000 χρόνια... Η θεσμοθέτηση και στην Ελλάδα της καύσης νεκρών με τη δημιουργία
αποτεφρωτήρων είναι ήδη γεγονός, με την τροπολογία που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του
υπουργείου Περιβάλλοντος πέρυσι και καλό είναι να το σκεφτούμε λίγο πιο υπεύθυνα και σοβαρά όλοι μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου