Στο Βερολίνο δεν χορταίνουν αίμα

Ανεπαρκές θεωρεί το νέο μνημόνιο η γερμανική κυβέρνηση, δείχνοντας την πρόθεση να έλθει σε άμεση μετωπική σύγκρουση με την Αθήνα και κυρίως με τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον, προκειμένου να επιβάλει τις θέσεις της.

Οπως αποκάλυψαν δημοσιεύματα της Βild και του Reuters, έγγραφο δύο σελίδων με τον τίτλο «Προκαταρκτικός έλεγχος ΜοU» -που στάλθηκε χθες από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών σε αξιωματούχους στις Βρυξέλλες- διαπιστώνει ότι το τρίτο πακέτο στήριξης της Ελλάδας είναι... παντελώς ανεπαρκές.

Το γερμανικό υπουργείο θεωρεί ότι τα ελληνικά σχέδια για τη βιωσιμότητα του χρέους και τις ιδιωτικοποιήσεις δεν επαρκούν, ενώ εκφράζει την αντίρρησή του για το γεγονός ότι πολλά μέτρα που υπάρχουν στη συμφωνία δεν προβλέπεται να υλοποιηθούν πριν από τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο.

Σύμφωνα με την ανάλυση της γερμανικής πλευράς, η συμφωνία δεν ανταποκρίνεται σχεδόν σε καμία από τις αποφάσεις που πήρε η σύνοδος κορυφής της 13ης Ιουλίου, ενώ θα πρέπει να απαντηθούν άμεσα:

α) Αν το ΔΝΤ συμφωνεί με όλους τους όρους του μνημονίου,

β) Αν η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μπορεί να διασφαλιστεί, με δεδομένο ότι η ελάφρυνσή του θα συζητηθεί αργότερα,

γ) Αν το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων μπορεί να αρχίσει να λειτουργεί άμεσα και να αναλάβει και τις ελληνικές τράπεζες.

Οχι μεν, αλλά

Ο εκπρόσωπος της καγκελαρίου Μέρκελ, Στέφεν Ζάιμπερτ, χαιρέτισε πάντως τη συμφωνία και τόνισε ότι είναι προς τη «σωστή κατεύθυνση» και ότι πρόκειται για ένα «ουσιαστικό αποτέλεσμα». Διεμήνυσε ωστόσο ότι το Βερολίνο έχει ερωτήματα, τα οποία και πρόκειται να θέσει στο έκτακτο Eurogroup που θα πραγματοποιηθεί αύριο στις Βρυξέλλες.

Από την άλλη πλευρά, το βασικό ερώτημα παραμένει: Πού το πάνε οι Γερμανοί; Γιατί παρά τις εξευτελιστικές υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, γιατί παρά τα ακραία και επαχθή μέτρα στα οποία συμφώνησε η χώρα μας με το τρίτο μνημόνιο, γιατί παρά την καραμπινάτη παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας και την παντελή ισοπέδωση της Ελληνικής Δημοκρατίας, το Βερολίνο συνεχίζει να δηλώνει ανικανοποίητο και να δυναμιτίζει τη συμφωνία; Ποιες είναι οι προθέσεις της στρατηγικής αυτής;

Απώτερος στόχος

Για κάποιους, στόχος αυτής της στρατηγικής δεν είναι μόνο η Αθήνα, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ. Υιοθετώντας αυτή τη στάση, το Βερολίνο επιδιώκει να επιβάλει οριστικά την ισχύ του επί του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ -που εργάστηκε υπέρ της συμφωνίας. Απώτερος σκοπός η απογύμνωση της Κομισιόν από τις εξουσίες της, η μεταβίβασή τους σε ανεξάρτητες αρχές και βέβαια η επιβεβαίωση του ποιος παραμένει το μεγάλο αφεντικό στην Ευρώπη.

Οσον αφορά το ΔΝΤ και την αμερικανική πλευρά που απαιτούν κούρεμα του ελληνικού χρέους, το Βερολίνο εδώ δείχνει κάποια διάθεση ευελιξίας. Χθεσινό δημοσίευμα της Die Zeit υποστήριξε ότι η γερμανική κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο της παροχής εγγυήσεων από την Ε.Ε. για το ελληνικό χρέος προς το Ταμείο, προκειμένου αυτό να συμμετάσχει στο πρόγραμμα και να αποφευχθεί έτσι μια μεγάλη ελάφρυνση του χρέους.

Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, ότι αν η Ελλάδα ξεμείνει από ρευστό και δεν μπορεί να αποπληρώσει δόσεις των δανείων της, θα συμβάλουν οι Ευρωπαίοι και έτσι το ΔΝΤ δεν θα έχει ζημιές. Σε αντάλλαγμα των ευρωπαϊκών εγγυήσεων, το Ταμείο θα αποσύρει τη μεγάλη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Μια τέτοια λύση καλύπτει τόσο το Βερολίνο όσο και την Ουάσινγκτον...

Προτεκτοράτο

Οσον αφορά την ελληνική πλευρά και τις συνεχείς ενστάσεις της γερμανικής πλευράς για την επάρκεια των μέτρων και των επώδυνων μεταρρυθμίσεων του τρίτου μνημονίου, στην κατανόησή τους ίσως βοηθούν οι χθεσινές επισημάνσεις του διευθυντή του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Ερευνας, Μαρσέλ Φράτσερ, στην Der Standard.

O καθηγητής Μακροοικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου -και σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης- υποστήριξε σε συνέντευξη προς την αυστριακή εφημερίδα ότι, για να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της και να δοθεί ώθηση στην οικονομία της, θα πρέπει -μεταξύ άλλων- να δημιουργηθεί και μια Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) σε κάποια από τις περιφέρειές της, όπου οι επιχειρήσεις θα μπορούν να επενδύουν χωρίς τη χρονοβόρα γραφειοκρατία.

Μια τέτοια ΕΟΖ θα μπορούσε -όπως είπε- να δημιουργηθεί σε σύντομο χρόνο και εκτός από τους ξένους επενδυτές θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον και Ελλήνων επιχειρηματιών, οι οποίοι θα επαναπάτριζαν τα χρήματά τους από το εξωτερικό.

Το μοντέλο αυτό -σημείωσε- είχε μεγάλη επιτυχία σε πολλές αναδυόμενες χώρες, όπως για παράδειγμα η Κίνα. Εκείνο βέβαια που δεν είπε ο Φράτσερ ήταν ότι οι ΕΟΖ αποτελούν «εργασιακά Νταχάου», αφού μισθοί και συνθήκες εργασίας σε αυτά είναι τραγικές, όπως και ότι τα οικονομικά οφέλη που έχει η χώρα που τις φιλοξενεί είναι, λόγω των μεγάλων φοροαπαλλαγών και του εξαγωγικού προσανατολισμού των επιχειρήσεων που εγκαθίστανται σε αυτές, μηδαμινά. Μεγάλος αριθμός των χωρών του πλανήτη που φιλοξενούν τέτοιου είδους Ειδικές Οικονομικές Ζώνες δεν είναι τίποτα άλλο από κοινά προτεκτοράτα...

Συντάκτης: Μπάμπης Μιχάλης 

Πηγή: efsyn.gr