Κρανίου τόπος η αγορά εργασίας επί μνημονίου

«Σημασία δεν έχει τι θα κάνει η Ελλάδα, αλλά τι θα κάνει η Ε.Ε. αν θέλει να έχει σταθερότητα και συνέχεια. Ο αντίκτυπος της πιθανής εξόδου της Ελλάδας θα είναι μεγάλος. Από την άλλη, δεν μπορείς να επιμένεις σε μια πολιτική που καταδικάζει τον κόσμο στη φτώχεια και θυσιάζει το κράτος πρόνοιας, γιατί αυτό αποδεικνύεται όχι απλά καταστροφικό, αλλά και αναποτελεσματικό», λέει στην «Εφ.Συν.» η Τζιλ Ράμπερι (Jill Rubery), καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και συντονίστρια της Διεθνούς Ομάδας Εργασίας για την τμηματοποίηση της αγοράς εργασίας (ΙWPLMS), επισημαίνοντας ότι ως Βρετανή δεν αποκλείει ότι, αν ανοίξει αυτή η πόρτα, τότε διακυβεύεται η ίδια η ενότητα της Ε.Ε., αφού μπορεί να ακολουθήσει και η χώρα της στο δημοψήφισμα που θα γίνει.

Τη συναντήσαμε στο διεθνές συνέδριο για τις μακροπρόθεσμες τάσεις στον κόσμο της εργασίας και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που πραγματοποιείται μέχρι και αύριο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στην έναρξη των εργασιών του οποίου παρευρέθηκε και ο υπουργός Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης, ενώ στην επιστημονική οργανωτική επιτροπή επικεφαλής είναι η διοικήτρια του ΟΑΕΔ Μαρία Καραμεσίνη, με την ιδιότητά της ως καθηγήτριας στο Πάντειο.

Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη ανισότητα και διαφοροποίηση στη δυνητική παραγωγικότητα και τις αμοιβές, χωρίς να ξεκαθαρίσει το τοπίο της αγοράς εργασίας, όπως ισχυρίζονται οι υπερασπιστές της, σύμφωνα με την εισήγηση της κ. Ράμπερι, η οποία αναφέρθηκε και στην αναγκαιότητα ανάπτυξης της προστασίας σε τμήματα της αγοράς εργασίας, αλλά και στη λειτουργία των συνδικάτων ως συμπληρωματικών για τη δικαιοσύνη σε αυτήν.

Από την πλευρά του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, η Τζανίν Μπεργκ (Janine Berg) κατέδειξε την ανισότητα που αυξήθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια σε όλο τον πλανήτη και διαπίστωσε, συγκρίνοντας τα στοιχεία από πολλές χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ, ότι η πλήρης απασχόληση αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για τη μείωσή της. Μέσω διαγραμμάτων κατέδειξε τον τρόπο που συμβάλλουν στον περιορισμό της ανισότητας θεσμοί όπως ο κατώτατος μισθός, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι πολιτικές κοινωνικής προστασίας.

Οι χώρες του Νότου

Ισως δεν είναι τυχαία και η διαπίστωση ότι στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, όπου συρρικνώθηκαν οι διαπραγματεύσεις -και συγκεκριμένα στη χώρα μας όπου καταβαραθρώθηκαν- η ανισότητα αλλά και η φτώχεια αγγίζουν μεγάλα στρώματα του πληθυσμού, ενώ αντίθετη εικόνα παρουσίασαν χώρες όπου οι αμοιβές παρέμειναν σταθερές.

Τον μύθο περί αύξησης της ανταγωνιστικότητας, όταν μειώνεται ο κατώτατος μισθός, ανέλυσε ο Ντέμιαν Γκρίμσο (Damian Grimshaw), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Εργασίας και Απασχόλησης, καταδεικνύοντας ότι εν μέσω της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα και την ίδια ώρα που στην Ελλάδα μειωνόταν κατά 27%, σε 13 χώρες αυξήθηκε. Ωστόσο, τα περιθώρια συμβολής του στη μείωση της ανισότητας ποικίλλουν ανάλογα με τον τρόπο που εφαρμόζεται σε κάθε χώρα.

Συντάκτης: Ιωάννα Σωτήρχου

Πηγή: efsyn.gr