Το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο

Την ίδια ώρα που στη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες συζητείται το μέλλον της Ευρώπης και βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση για τη νέα αρχιτεκτονική του ευρώ, οι ηγέτες της Ε.Ε., προεξάρχουσας της Ανγκελα Μέρκελ, αποδεικνύουν στην πράξη ότι η δημοκρατική αρχή βρίσκεται πολύ χαμηλά σ’ αυτή την ατζέντα.

Αντιθέτως, η κατεύθυνση που δίνεται στις εξελίξεις είναι προς μεγαλύτερη εξουσία σε μη εκλεγμένα όργανα, περισσότερο χώρο για δράση των πάσης φύσεως λόμπι και λιγότερη συμμετοχή των πολιτών.

Σ’ αυτό το πλαίσιο ενεργοποιείται ο μηχανισμός ιδεολογικής - μιντιακής - ακαδημαϊκής πειθούς, προκειμένου να εμπεδωθεί στους λαούς η βεβαιότητα του «αναπόφευκτου» και του «μη αναστρέψιμου» και να απονευρωθεί κάθε προοπτική αντίστασης. Ο Γερμανός κοινωνιολόγος Βόλφγκανγκ Στρεκ δήλωνε προ μηνών στην «Εφ.Συν.»:

«Τα κράτη πρέπει να εκπαιδεύσουν τους πολίτες τους να μη διεκδικούν δικαιώματα και ευεργετήματα που διαταράσσουν τη φορολογική ορθοδοξία, έτσι όπως αυτή ορίζεται από τις “αγορές”. Πολιτικά και, ει δυνατόν, και νομικά πρέπει να εδραιωθεί η άποψη ότι τα δικαιώματα των πιστωτών προηγούνται των δικαιωμάτων των πολιτών. Για παράδειγμα, η αντίληψη ότι οι συντάξεις μπορούν και θα κοπούν προς όφελος της αποτελεσματικής “εξυπηρέτησης του χρέους”, παρά το αντίστροφο».

Το σενάριο αυτό το είδαμε ολοκάθαρα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, μέσω μιας άνευ προηγουμένου εκστρατείας παραπληροφόρησης, απόκρυψης και εξαπάτησης του κοινού, η οποία χρησιμοποίησε την τερατολογία, την καταστροφολογία, την κινδυνολογία και τη λογική του σοκ και δέος.

Η σημερινή τακτική των πιστωτών που, όπως λέει ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, «είναι αυτοί και όχι οι Ελληνες, που μετακινούν συνεχώς τα τέρματα στο γήπεδο της διαπραγμάτευσης», αποδεικνύει ότι, μετά από πολύ καιρό, ο στόχος δεν είναι οικονομικός, αλλά αμιγώς πολιτικός. Και αυτός δεν είναι άλλος από την παραδειγματική ταπείνωση του αντιπάλου, δηλαδή σ’ αυτή την περίπτωση μιας αριστερής κυβέρνησης που αμφισβητεί τη δογματική, εμμονική και απολύτως ιδιοτελή τους προσήλωση στην προάσπιση του χρηματοπιστωτικού τομέα και της ανεξέλεγκτης δράσης του στο πλαίσιο μιας άναρχης παγκοσμιοποίησης.

Σε αντίστιξη με τη «γυμνή ζωή» που ο αρπακτικός καπιταλισμός έχει επιβάλει σε δισεκατομμύρια ανθρώπους τα τελευταία χρόνια, τώρα πλέον και το αντίπαλον δέος -αυτό των κυρίαρχων- μένει «γυμνό» μπροστά σε μια παγκόσμια κοινή γνώμη, η οποία βλέπει, μετά τις οικονομικές, και τις επικοινωνιακές φούσκες να σκάνε μπροστά στα μάτια της.

Αντιλαμβάνεται ότι το «αόρατο χέρι της αγοράς» δεν αφορά κάποια αυτορύθμιση, αλλά αντίθετα την ταχυδακτυλουργική μεταμόρφωση της κρατικής παρέμβασης σε υπηρέτη των ιδιωτικών κερδών και των ιδιοτελών συμφερόντων.

Τα γεγονότα είναι εδώ, η πραγματικότητα βοά και καθήκον των αριστερών κομμάτων, αλλά και της έντιμης δημοσιογραφίας, είναι να μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας, να εξηγούν και να φωτίζουν όλες τις σκοτεινές πλευρές μιας κατάστασης που θέλει να παρουσιάζεται τόσο σύνθετη που καταντά ακατανόητη.

Τα πράγματα είναι πάντα απλά, αλλά όπως λέει ο Σ. Σέραμ στο βιβλίο του «Θεοί, τάφοι και σοφοί», «το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να δεις αυτό που βρίσκεται μπροστά στη μύτη σου».

Συντάκτης: Τάσος Τσακίρογλου

Πηγή: efsyn.gr