Εθελοτυφλούν μπροστά στην καταστροφή που προκάλεσαν

Η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να ζητήσει διεξαγωγή συζήτησης σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων στην Ολομέλεια της Βουλής στις 5.6.2015 για το κρίσιμο σημείο στο οποίο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις της χώρας μας με τους δανειστές ήταν επιβεβλημένη μετά το προκλητικό κείμενο που του παρέδωσαν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο πρόεδρος του Eurogroup στην 4ωρη συνάντηση που είχε στις Βρυξέλλες με αυτούς, έπειτα από πρόσκληση του πρώτου.

Με το κείμενο αυτό, οι δανειστές, ούτε λίγο-ούτε πολύ, απαιτούσαν από τη νέα κυβέρνηση να εφαρμόσει την πολιτική της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, όπως είχε αποτυπωθεί στο διαβόητο e-mail Χαρδούβελη, «βελτιωμένη» (γι’ αυτούς) και «επαυξημένη» (σε βάρος του ελληνικού λαού).

Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή, ο πρωθυπουργός επανέλαβε αυτό που είχε δηλώσει στους δανειστές: ότι το κείμενό τους δεν ήταν δυνατόν να το δεχτεί η κυβέρνησή του, δεδομένου ότι περιέχει προτάσεις αντίθετες με τις δεσμεύσεις της να μη δεχτεί μέτρα που θα επιδείνωναν την πρωτοφανή ύφεση της οικονομίας, τη μείωση των συντάξεων, την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και να μην περιλαμβάνει τρόπο μείωσης του δημόσιου χρέους.

Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι μόνη βάση για την τελική αυτή φάση των διαπραγματεύσεων είναι η πρόταση της κυβέρνησης που είχε επιδοθεί στους δανειστές πριν αυτοί της επιδώσουν το κείμενο που προαναφέρθηκε, μια πρόταση, που περιλαμβάνει μεγάλες υποχωρήσεις έναντι των δεσμεύσεών της στις προγραμματικές δηλώσεις της στη Βουλή.

Θα περίμενε κανείς, έστω και αυτή την ύστατη ώρα, οι αρχηγοί των κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν τη χώρα τα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης (πρωθυπουργός και αντιπρόεδρος, αντίστοιχα, της συγκυβέρνησής τους τα τελευταία 2,5 χρόνια), πρώτα να ζητήσουν συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την πολιτική των αρχηγών των κομμάτων τους και πρωθυπουργών, η οποία εκτίναξε το δημόσιο χρέος στο δυσθεώρητο ύψος των 300 δισ. ευρώ ή στο 126% του ΑΕΠ το 2009. Δυστυχώς ούτε μια λέξη δεν ακούστηκε για το θέμα αυτό.

Ακόμη χειρότερα για τους ίδιους, μια και μετείχαν σε ηγετικές θέσεις, στις κυβερνήσεις της πενταετίας των μνημονίων, καμιά αναφορά δεν έκαναν για την πρωτοφανή ύφεση που προκάλεσε στην ελληνική οικονομία η εφαρμογή των μέτρων που προβλέπονταν σε αυτά, με αποτέλεσμα τον διπλασιασμό του αριθμού των ανέργων, το να ζει το 35% του πληθυσμού της χώρας στο όριο της φτώχειας και το 23% κάτω από το όριο αυτό, το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων, τη μετανάστευση πάνω από 200.000 προσοντούχων νέων και τη μείωση των γεννήσεων.

Εθελοτυφλώντας μπροστά στις παραπάνω οδυνηρές για τη χώρα και το λαό συνέπειες των μέτρων των μνημονίων που εφάρμοσαν οι ίδιοι και οι προκάτοχοί τους στη διάρκεια της πενταετίας, τόλμησαν να υποστηρίξουν (προσβάλλοντας τα εκατομμύρια των δεινοπαθούντων κατοίκων της χώρας) ότι η πολιτική τους δεν ήταν μόνο ορθή, αλλά έπρεπε να τη συνεχίσει η νέα κυβέρνηση.

Προέτρεψαν, δηλαδή, την κυβέρνηση να περιφρονήσει την ετυμηγορία του λαού στις εκλογές της 25.1.2015 εναντίον της πολιτικής τους, ετυμηγορία που οδήγησε στον σχηματισμό της σημερινής κυβέρνησης και έστειλε τη μεν Ν.Δ. στην αξιωματική αντιπολίτευση, το δε συρρικνωμένο ΠΑΣΟΚ στην 7η και τελευταία θέση ανάμεσα στα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή. Ουσιαστικά, δηλαδή, λειτούργησαν ως «δικηγόροι υπεράσπισης» των δανειστών.

Δεν σταμάτησαν, όμως, σ’ αυτά. Υπερασπίστηκαν το διαβόητο PSI, με το οποίο χρεοκόπησαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, οι οποίες λειτουργούν μόνο χάρη στα δάνεια που συνήψε η χώρα για να τις σώσει, μετατρέποντάς τες σε κρατικές, υπό ιδιωτική (!), όμως, διοίκηση.

Επιπλέον, ισχυρίστηκαν ότι η οικονομία της χώρας έμπαινε σε ανάπτυξη, όταν το ΑΕΠ μειώθηκε το 2013 σε σχέση με το 2012 κατά 3,9% και το 2014 σε σχέση με το 2013 αυξήθηκε κατά το γλίσχρο ποσοστό 0,8% και η ανεργία το Δ΄ τρίμηνο του 2014 βρισκόταν λίγο πάνω από το 1.200.000, όσο, δηλαδή, ήταν και το Β΄ τρίμηνο του 2012, όταν η συγκυβέρνησή τους ανέλαβε την εξουσία. Με τέτοιο ποσοστό ανάπτυξης και με ανάλογα μικρά ποσοστά μιας αμφίβολης ανάπτυξης στην Ε.Ε. τα επόμενα χρόνια, υπόσχονταν μείωση της ανεργίας και εξωπραγματικά πλεονάσματα.

Επειτα από όλα τα παραπάνω και τη στάση που κράτησαν και τα άλλα κόμματα απέναντι στην κυβέρνηση στη συζήτηση αυτή στη Βουλή, δεν επιτεύχθηκε, δυστυχώς, ο σχηματισμός ενός εθνικού μετώπου απέναντι στις απαράδεκτες απαιτήσεις των δανειστών.

Η κυβέρνηση συνεχίζει μόνη της την προσπάθεια να επιτευχθεί μια συμφωνία που θα καταστεί δυνατόν να ψηφιστεί από τους βουλευτές των δύο κομμάτων που τη στηρίζουν. Αν παρ’ ελπίδα με ευθύνη των δανειστών, δεν καταστεί δυνατή μια τέτοια συμφωνία, δεν θα υπάρξει κανενός είδους ρήξη με αυτούς, όπως ισχυρίζονται τα κόμματα των μνημονίων. Απλά η κυβέρνηση θα παραιτηθεί και τον λόγο θα έχει ο κυρίαρχος λαός, ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει το μέλλον της χώρας.

Μανόλης Γ. Δρεττάκης - τέως: αντιπροέδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

Πηγή: efsyn.gr