Η γελοιότητα επιστρέφει, πάντα

Το ότι οι ειδήσεις στην τηλοψία προκαλούν εκνευρισμό και πανικό στους πολίτες είναι γνωστό. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση έφταιγε για όλα τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας, γι’ αυτά που επήλθαν λόγω της υπογραφής των μνημονίων από δεξιοσοσιαλτρομάρα τους συγκυβερνήτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έφταιγε για την ανεργία, για τις απολύσεις, για τις περικοπές, για οτιδήποτε επειδή δεν συναινούσε στις κυβερνητικές (εγκληματικές) αποφάσεις. Το ίδιο βιολί συνεχίζεται τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία. Τι κόμμα κι αυτό, να φταίει για την κακή μας τύχη (τον κακό μας τον καιρό).

Και καλά με την τηλεορασούλα, αλλά, να, και οι εφημερίδες δεν πάνε πίσω. Εμφανιζόμενοι ως σοβαροί δημοσιογράφοι ξεπερνάνε σε ευτέλεια και χυδαιότητα το χειρότερο κανάλι σκουπιδιών (και πολλοί άλλοι, κάτι σαν διανοούμενοι...).

Ο ένας πραγματεύεται τη σωματική ανάγκη, σκωπτικά τάχα και ειρωνικά με ικανή αίσθηση του γελοίου. Αλλος νιώθει εξευτελισμένος ως παλαιός αριστερός, νιώθει επίσης γελοίος που ξοδεύτηκε γι’ αυτούς (τους αριστερούς). Ενας τρίτος λοιδορεί τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών ευχόμενος να πάρει το Νόμπελ και να δίνει διαλέξεις με το δάχτυλο σηκωμένο.

Γελοιότητες; Καππαδόκης έτερος θεωρεί ότι ο «καταθλιπτικός» Τσίπρας θα επισύρει τις κατάρες και τον θυμό των Ευρωπαίων (πάνω που η χώρα είχε αρχίσει να βγαίνει από την κρίση αλλά ο αφελής ελληνικός λαός έριξε τη συγκυβέρνηση, που είπαμε...). Εχει και συνέχεια.

Αλλος σοβαρός αποκαλεί την αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής μπεμπέκα (!). Δεν ντρέπεται ο καψερός; Δεν έχουν τέλος οι εξυπνακισμοί και οι (εμπαθέστατες) φλυαρίες πολλών που υπογράφουν ή σκιτσάρουν στις εφημερίδες.

Εκεί που δίνουν τα ρέστα τους είναι όταν «κατακεραυνώνουν» την πρόεδρο της Βουλής· εδώ χάνουν την έμπνευσή τους και επιδίδονται απλώς σε ύβρεις που, όμως, είναι καθαρές γελοιότητες: «Τσακώνεται με τα περιστέρια της Βουλής», «καλεί σε εξεταστική ούρων (!) τη Ραχήλ»...

Κακομαθημένοι άπαντες, μάλλον όχι: καλομαθέστατοι στην προνομιακή τους κατάσταση, που προέρχεται από τους ύμνους τους στο παλαιό καθεστώς και τον λυσσαλέο αγώνα τους κατά του ΣΥΡΙΖΑ:

Η εμπάθειά τους αφαιρεί το όποιο δίκιο έχουν όταν στηλιτεύουν τις αδυναμίες και την αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης. Ομολογώ ότι μερικές φορές (ελάχιστες) έχουν δίκιο, αλλά εδώ μετράει το ύφος, ο τρόπος, η γραμματειακή φινέτσα, το γούστο.

Δυστυχώς δεν διαθέτουν τίποτα απ’ αυτά, όσο επαρκείς κι αν είναι· η εμπάθεια τους απαγορεύει να τα χρησιμοποιήσουν, ελπίζω να το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι.

Κρίμα, διότι αρκετοί απ’ αυτούς είναι καλοί τεχνίτες του λόγου (δεν λέω της γραμματικής και του συντακτικού). Συγγνώμη, αλλά αυτό το μένος τους είναι σκέτος ευτελισμός της γραφίδας.

Δυστυχώς οσημέραι πολλαπλασιάζονται αντί να κοιτάξουν την κοινωνία ίσα στα μάτια και να εκπολιτίσουν την κριτική τους προς τη νέα «αριστερή» κυβέρνηση. Διότι, διάβολε, δεν είναι όλα συμφέρον - πλούτος - δόξα - ρεαλισμός κ.λπ. Υπάρχουν ακόμη (οι) άνθρωποι. Η γελοιότητα επιστρέφει πάντα.

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος 

Πηγή: efsyn.gr