Πριν λίγες μέρες ασχοληθήκα εκτενώς με το σοβαρότατο ζήτημα της ακαταλληλότητας και έλλειψης αδειοδότησης για το σύνολο των παιδικών χαρών του δήμου Πέλλας, ζήτημα που προϋπήρχε από «παλαιοτάτων χρόνων», αλλά επανήλθε στην επιφάνεια με τον πιο επίσημο και αδιαμφισβήτητο τρόπο, με την έγγραφη επιβεβαίωση από την πλευρά και της τεχνικής υπηρεσίας, ύστερα από αίτημα 300 περίπου συνδημοτών μας.
Αυτό το κοινό «μυστικό» που λιμνάζει για χρόνια σε κάθε μικρή ή μεγάλη γειτονιά της χώρας και προφανώς απασχολεί και «ενοχλεί» ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, δεν φαίνεται να απασχόλησε και να ενόχλησε την καθ' ύλιν αρμόδια δική μας δημοτική αρχή, που συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα... Επιδεικνύοντας ένα ακόμα δείγμα ανευθυνότητας, δεν προέβει ούτε στο αυτονόητο, με το άμεσο κλείσιμο των παιδικών χαρών μέχρι να επιλυθεί οριστικά το θέμα της αδειοδότησης σύμφωνα με τις δέουσες, αλλά και απαιτητικές ομολογουμένως για τα «ελληνικά δεδομένα» προδιαγραφές, παίζοντας «κορώνα-γράμματα» τις πιθανότητες να συμβεί κάποιο σοβαρό ατύχημα. Τα παιδιά εντελώς απροειδοποίητα και ανεμπόδιστα τις επισκέπτονται καθημερινά με μεγαλύτερη προσέλευση και συχνότητα τώρα τους θερινούς μήνες, αγνοώντας και βάζοντας σε κίνδυνο κάθε στιγμή τη σωματική τους ακεραιότητα.
Για άμεση επισκευή-αποκατάσταση όλων των παιδικών χαρών, που προϋποθέτει φυσικά μικρότερο ή μεγαλύτερο κόστος βέβαια ούτε λόγος και δεν εγείρονται σχεδόν από κανέναν τέτοιες «παράλογες» απαιτήσεις, αφού όλοι γνωρίζουν την οικονομική ασφυξία του δήμου, που δυσκολεύεται όπως μου «εκμυστηρεύτηκε» σημαίνον στέλεχος της διοικούσας παράταξης, να αλλάξει ακόμα και τις καμμένες λάμπες!
Σήμερα όμως κάνοντας μια βόλτα μέσα στον οικισμό διαπίστωσα και κάτι άλλο που κατά την άποψή μου είναι επίσης σημαντικό. Ότι στην Πέλλα οι παιδικές χαρές δεν προβληματίζουν του πελλιώτες μόνο «ποιοτικά», αλλά και ποσοτικά... Υπάρχουν τεράστιες σε έκταση περιοχές του χωριού, όπου τα παιδιά δεν έχουν κοντινή πρόσβαση σε καμία παιδική χαρά! Και δεν αναφέρομαι στα μεγαλύτερα παιδια που έχουν τη δυνατότητα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να κάνουν μεγαλύτερες μετακινήσεις, αλλά στα πιτσιρίκια προνηπιακής ή νηπιακής ηλικίας που θα πρέπει να έχουν απαραίτητα μαζί τους κάποιον ενήλικο συνοδό όχι μόνο να τα επιβλέπει αλλά και να τα μεταφέρει προς και από την πλησιέστερη παιδικά χαρά. Υπάρχουν εν ολίγοις ολόκληρες γειτονιές στην Πέλλα του 2015 αποκλεισμένες από τις παιδικές χαρές! Αν μέτρησα καλά και δεν μου διέφυγε κάποια, στην Πέλλα των 3.000 κατοίκων και των περίπου 500 παιδιών που μπορούν να «φιλοξενηθούν» σε παιδικές χαρές, υπάρχουν μόλις πέντε, εξαιρώντας αυτές που βρίσκονται εντός των σχολικών μονάδων(Δημοτικό, Νηπιαγωγείο, Παιδικός Σταθμός), που είναι αλήθεια όμως ότι κι αυτές δεν λένε και πολλά πράγματα...
Μ' αυτές και πολλές άλλες ελλείψεις στην καθημερινότητά μας όμως και πάλι επανέρχεται αποτρεπτικά το «απαγορευτικό» θέμα του κόστους και της οικονομικής «στενότητας». Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις αρκεί να υπάρχει διάθεση, σχεδιασμός, προγραμματισμός, πρόνοια και συνέπεια. Θα μου πείτε ότι αποδεδειγμένα η παρούσα δημοτική αρχή πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στη σύνθεσή της, ήδη στη δεύτερη της αυτοδιοικητική θητεία, τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει να μας επιδείξει. «Ότι βρέξει ας κατεβάσει» είναι το δόγμα της, πόσο μάλλον τώρα που έχει και το «δικαιολογημένο» άλλοθι της οικονομικής κρίσης... Βεβαίως απολύτως κατανοητό ότι η οικονομική της κατάσταση την εμποδίζει να δράσει άμεσα και έγκαιρα με τις δικές της δυνάμεις αντιμετωπίζοντας τα καθημερινά προβλήματα, αλλά ας κάνει κάποια στιγμή την «υπέρβαση», κι ας ψάξει εναλλακτικούς τρόπους να τα λύσει. Για παράδειγμα υπάρχουν εκατοντάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις μερικές εκ των οποίων αρκετά μεγάλες και κερδοφόρες στην περιοχή μας, όπως επίσης κι αρκετά τραπεζικά υποκαταστήματα που μπορούν άνετα, εκτός από το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους να γίνουν χορηγοί σε κοινωνικές δράσεις με μικρό σχετικά κόστος, χρηματοδότωντας πχ την προσπάθεια αποκατάστασης, επισκευής και δημιουργίας παιδικών χαρών στο δήμο μας, προσφέροντας στο κοινωνικό σύνολο. Αν το πάμε και λίγο πιο μακριά είναι και ο ΟΠΑΠ, ο ΟΤΕ, κι άλλες ιδιωτικοποιημένοι και εισηγμένοι στο χρηματιστήριο πρώην δημόσιοι φορείς, που στηρίζουν και επικεντρώνονται όπως λένε σε συντονισμένες δράσεις, που προωθούν τις αξίες του αθλητισμού, της παιδείας, του πολιτισμού, του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας. Ποτέ δεν είναι αργά να τους δοκιμάσουμε αν λένε την αλήθεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου