Βουμ - βουμ - βουμ

Απαντήσεις Βενιζέλου σε κρίσιμα ερωτήματα: Τι κάνει η κυβέρνηση επί τρεις μήνες; Καμιά διαπραγμάτευση, απλώς ετοιμάζει τους κομματικούς συσχετισμούς για να ελέγξει τους συσχετισμούς στη Βουλή. Γιατί είναι ήδη έτοιμη; Για την τούμπα - με τ μικρό, μη μπλέξουμε και με τη Θύρα 4. Τι θα συμβεί στο άμεσο μέλλον; Ή θα γυρίσουμε στην πολιτική των προηγούμενων -του ιδίου προεξάρχοντος- ή θα καταστραφεί η χώρα. Και τι είναι ο Τσίπρας; Κουκουλοφόρος του εξωτερικού.

Σ' αυτό το κλίμα οδεύει το ΠΑΣΟΚ προς το επικείμενο συνέδριό του. Έτσι μιλάει ο εκτός ελέγχου αρχηγός του. Έτσι καταγράφει και μεταφράζει στο θολωμένο του μυαλό όσα συμβαίνουν σήμερα. Έτσι αντιμετωπίζει τις στρατιές όσων κάποτε τον πίστεψαν και τώρα ούτε καν ακούνε τον βόμβο του λόγου και της πολιτικής του. Κι έτσι φυσικά επιβεβαιώνεται, για όσους τουλάχιστον έχουν λίγο πολιτικό νιονιό, αυτό που θα έλεγε ο παλιός Χάρρυ Κλυνν: Αυτό το κόμμα, ρε μάγκα, δεν σώνεται με τίποτε.

Και μας νοιάζει; Δεν πα' να καεί όπως μας έκαψε; Σωστά, αλλά είναι πολιτικώς διδακτικό το θέαμα. Ένα κόμμα τεράστιο πριν από λίγα χρόνια. Μέτρο σιγουριάς και εξουσίας. Και τώρα να μετράει εκατομμύρια πλάτες πρώην ψηφοφόρων και οπαδών ένας αρχηγός που αρνείται να καταλάβει ότι οι μπουρμπουλήθρες είναι ένδειξη πνιγμού και όχι μαχητικότητας. Και να τρέχουν πίσω του -αχ, Μαρία!- οι τελευταίοι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε. Είτε βομβίζοντας, όπως ο ίδιος. Είτε σιωπώντας.

Μαρσάρει και μαρσάρει και μαρσάρει καθισμένος στη θέση του οδηγού ο έρμος ο Βενιζέλος: Βουμ - βουμ - βουμ. Κι άντε πάλι βουμ - βουμ - βουμ, με όλο και πιο μεγάλη ένταση. Μπαίνει με τις μπάντες στις στροφές, ορμάει στις ευθείες, προσπερνάει κουκουλοφόρους, τουμποκράτες, καταστροφείς. Ονειρεύεται παλιά μεγαλεία. Και δεν λέει να πάρει χαμπάρι ότι το αμάξι του είναι πια στη μάντρα των διαλυμένων, χωρίς ρόδες και κινητήρα, και όλα του τα μαρσαρίσματα και τα προσπεράσματα είναι με το στόμα. Μπλα, μπλα, μπλα, χωρίς ούτε πόντο να κουνιέται το όχημα.

Θλιβερό, και διδακτικό. Όταν παρατάς τους ανθρώπους σε παρατάνε κι αυτοί. Όταν παρατάς την ψυχή σου σε παρατάει κι αυτή. Γι' αυτό, λεβέντες, τις κόκκινες γραμμές και τα μάτια σας. Μια ανάσα απέχει η πίστα αγώνων από την πίστα της standup comedy του Βενιζέλου...

Του Θανάση Καρτερού 

Πηγή: avgi.gr