Η Νέα Ευρώπη - φάντασμα και η μοναδική απάντηση

«Η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από τον παλιό κακό εαυτό της και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της Ευρώπης, προκειμένου να γίνει μια σύγχρονη χώρα».

Οι περισσότεροι φαίνεται να έχουν ενστερνιστεί αυτή τη θέση, εκεί που η συζήτησε οδηγείται στο κενό είναι όταν προσδιορίζεται το σημείο εκκίνησης και η έννοια του σύγχρονου.

Όσον αφορά στο σημείο εκκίνησης, αυτό για κάποιους μπορεί να είναι ο κηφηνοειδής δημόσιος υπάλληλος, που παρανόμως εισπράττει το επίδομα των 25 € σε μηνιαία βάση, ή ο ασυνείδητος καταναλωτής, ο οποίος επιμένει να μη ζητά απόδειξη για την τυρόπιτα που αγόρασε.

Ενώ για κάποιους άλλους μπορεί να είναι ο ευηπόληπτος κύριος, που αυτοβούλως παρουσιάζεται στην Εισαγγελία για να καταθέσει το ευτελές ποσό των 1,8 εκ. €, την ημέρα που έτυχε να έχει λίγα περισσότερα χρήματα στο πορτοφόλι του από τα καθημερινά του έξοδα, καθώς και όλο το σύστημα που επιβάλλει όσο γίνεται περισσότεροι να αισθάνονται ηθικά υπεύθυνοι για μικροπαραπτώματα, προκειμένου να επιτρέπεται η ουσιώδης παραβατικότητα.

Εν τέλει, είναι και ζήτημα κατανόησης των αριθμών, κανείς δεν μπορεί να περιορίσει την ιδιωτική (στα αγγλικά έχει επιτυχώς αριστοτελικά μεταφερθεί ως idiotic, ήτοι ηλίθια) πρωτοβουλία (αντί του ορθού υστεροβουλία) στην ανάγνωσή τους.

Το θεμελιώδες είναι να προσδιορίσουμε, μέσω των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, το επιθυμητό σύγχρονο, δηλαδή το στόχο.

Αν η κυβέρνηση θέσει ως πρότυπο τις βόρειες αναπτυγμένες χώρες, τότε θα πρέπει να ακολουθήσει μια σειρά μεταρρυθμίσεων που δεν είναι στην agenda καμίας από τις 2 πλευρές.

Πρώτο μέτρο η μετατροπή της Ικαρίας σε ανεξάρτητο νησί, που ανήκει με ειδικό καθεστώς στην ελληνική επικράτεια, στα πρότυπα των Ολλανδικών Αντίλλων και των Βρετανικών νήσων τύπου Isle of Man και Guernsey, όπου θα τεθεί ένα ειδικό καθεστώς φορολόγησης της τάξης του 2%, για να αρχίσει να συρρέει το χρήμα από όλο τον κόσμο με υπερηχητικές ταχύτητες.

Έχοντας συλλέξει το χρήμα, στη συνέχεια η Ελλάδα μπορεί να αρνείται τις εισφορές της στην Ε.Ε., στα πρότυπα της Μεγάλης Βρετανίας, θέτοντας παράλληλα ζήτημα δημοψηφίσματος εξόδου, είτε της ίδιας είτε της Ικαρίας, ενώ αντιστρέφει την εικόνα του αρνητικού Grexit με το βρετανικό θετικό opt-out για τη συμμετοχή στο €.

Ακολουθεί σειρά μέτρων που μετατρέπει την Ελλάδα σε Μονακό ή Λουξεμβούργο της Ευρώπης.

Πέραν της προφανούς σκωπτικής διάθεσης, η ουσία είναι ότι αυτή είναι η πραγματική εικόνα της σημερινής Ευρώπης, η οποία εξηγεί και τα μέτρα τα οποία υποχρεώνουν με κάθε μέσο την ελληνική κυβέρνηση να λάβει.

Η πορεία της μετάβασης

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα εντάχθηκε σε μια διαφορετική Ε.Ο.Κ. από τη σημερινή μετεξελιγμένη Ε.Ε., με διαφορετικούς στόχους, πρότυπα και αξίες.

Ασφαλώς, σε καμία περίπτωση η Ε.Ο.Κ. του 1979 δεν ήταν η ένωση που θα επιθυμούσε ένας πολίτης με αριστερή ιδεολογία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει το σημερινό νεοφιλελεύθερο ογκόλιθο - έκτρωμα, που έχει ως στόχο να ισοπεδώσει το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του ευρωπαϊκού πληθυσμού.

Ο στόχος της σύγκλισης των οικονομιών μετατράπηκε σε εφιάλτη της απόκλισης, όχι μόνο σε επίπεδο διαφορετικών χωρών, αλλά και εντός των ίδιων των χωρών (βλ. αποκλίσεις μεταξύ των κρατιδίων της Γερμανίας), ο στόχος για μια Ευρώπη της πλήρους απασχόλησης κατέληξε σε Ευρώπη της χαώδους ανεργίας και της ευκαιριακής και αδήλωτης εργασίας, ο στόχος της ανόδου του βιοτικού επιπέδου των πολιτών μεταφράστηκε σε μεγαλύτερη συγκέντρωση του πλούτου στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού και σε μεγάλη αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού το οποίο διαθέτει εισόδημα λιγότερο από το όριο του εισοδήματος φτώχειας.

Ποιες είναι οι βασικές διαδρομές που χαράσσει η Νέα Ευρώπη, προκειμένου να οδηγηθούμε στην απόλυτη επικράτηση της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας;

Κύριο μέσο για την επίτευξη του στόχου είναι η αρχή του benchmarking σε όλα τα επίπεδα, δηλαδή η υιοθέτηση της βέλτιστης πρακτικής.

Προϋπόθεση είναι να έχει αποκρυσταλλωθεί το κυρίαρχο αφήγημα και οι βασικές αξίες που θα πρέπει να υπηρετήσουμε για να οδηγηθούμε εκεί.

Το αποτέλεσμα θα είναι, πέραν της αναδιανομής, η αντικατάσταση των κυρίαρχων κρατών, με χώρους που ικανοποιούν την αρχή της βέλτιστης πρακτικής ανά ξεχωριστό στόχο και στους οποίους πραγματοποιούνται οι αναγκαίες μεταβιβάσεις.

Ποιες είναι, όμως, οι βέλτιστες πρακτικές; Εξάλλου, ένα ενιαίο νόμισμα στις χώρες της Ευρωζώνης είναι και το πιο κατάλληλο μέσο για να εντοπίζουμε και τις βέλτιστες πρακτικές:

Ανταγωνιστικότητα μισθών

Στις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης έχει ήδη μεταφερθεί μεγάλο μέρος της παραγωγής, εξαιτίας των πολύ χαμηλών μισθών, αλλά και των τιμών των υπόλοιπων συντελεστών παραγωγής, πλην της απόδοσης κεφαλαίου.

Ο μέσος μισθός σε αυτές τις χώρες υπολλείπεται των 500 €, ενώ όλο το πλαίσιο που ορίζει τις εργασιακές σχέσεις είναι πολύ πιο αποδιαρθρωμένο σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Η συγκέντρωση της παραγωγής σε αυτές τις χώρες συνεχίζεται, κυρίως από τις πολυεθνικές.

Διαφορική φορολογία κερδών και εισοδημάτων

Κάθε χώρα έχει έως σήμερα το δικό της φορολογικό σύστημα. Μερικές χώρες, συνήθως αυτές που διαθέτουν τον ελάχιστο πληθυσμό και κατά συνέπεια ελάχιστες ανάγκες εσόδων, έχουν αμελητέους φορολογικούς συντελεστές κερδών (λιγότερο από 15%), ενώ παράλληλα εντός της ΕΕ λειτουργούν περιοχές με ειδικό καθεστώς διασύνδεσης με ευρωπαϊκά κράτη, στις οποίες οι ειδικοί φορολογικοί συντελεστές μπορεί να υπολλείπονται και του 1%.

Συγκέντρωση καταθέσεων - κεφαλαίων

Με βάση το νέο καθεστώς της ΕΚΤ για την εκκαθάριση τραπεζών σε περίπτωση χρεοκοπίας, αλλά και τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν και εξακολουθούν να συμβαίνουν σήμερα, τα οποία διόδευσαν τις αποταμιεύσεις του νότου σε τράπεζες χωρών του Βορρά και εξωχώριων και ηπειρωτικών κρατιδίων φορολογικών παραδείσων, είναι αναμενόμενο το κύμα στροφής των καταθέσεων να ενταθεί προς αυτές τις χώρες, σταδιακά στραγγίζοντας πλήρως το νότο από κεφάλαια.

Δημόσιος χώρος

Τα κράτη μέλη της Ε.Ε. διατηρούν ακόμα δημόσια ακίνητη και κίνητη περιουσία, σε αντίθεση με την Ε.Ε.

Το σταδιακό πέρασμα εξουσιών από τα κράτη μέλη στην Ε.Ε., σε συνδυασμό με την απογύμνωση των κρατών μελών από περιουσιακά στοιχεία, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, τείνει να εκμηδενίσει όλο το δημόσιο χώρο και ότι αυτό συνεπάγεται, ακόμα και σε επίπεδο ελευθεριών.

Η νέα Ε.Ε. δεν θα διαθέτει κανενός είδους περιουσιακό στοιχείο. Παράλληλα, καθώς οι εξουσίες θα μεταβιβάζονται, θα μειώνεται συνέχεια ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στις χώρες μέλη, ενώ δεν θα αυξάνεται αντίστοιχα ο αριθμός των υπαλλήλων της Ε.Ε., εξαιτίας της μετάθεσης αρκετών αρμοδιοτήτων σε ιδωτικούς φορείς, ή οργανισμούς με ιδιότυπη σύσταση και καθεστώς λειτουργίας, οι οποίοι δεν θα ανήκουν στην Ε.Ε.

Αυτορύθμιση

Παράλληλα με την συρρίκνωση του δημόσιου χώρου, με την πώληση περιουσιακών στοιχείων, και τη σταδιακή μεταβίβαση της εξουσίας στην Ε.Ε., υπάρχει και η συνεχής διαδικασία της αυτορύθμισης, απορύθμισης τομέων της οικονομίας και της λειτουργίας του κράτους.

Ο τραπεζικός τομέας αυτορυθμίζεται, το ίδιο ισχύει και για τον δικαστικό, τον ενεργειακό, τον επιχειρηματικό αθλητισμό, τις τηλεπικοινωνίες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την κεφαλαιαγορά, τον τομέα διαχείρισης ακινήτων κ.ο.κ.

Ειδικοί, επονομαζόμενοι ανεξάρτητοι, φορείς φέρουν την ευθύνη θέσμισης, λειτουργίας και εποπτείας όλων και περισσότερων τομέων οικονομικής δραστηριότητας, χωρίς κανείς να γνωρίζει το καθεστώς λειτουργίας τους, πως εποπτεύονται, πως διασφαλίζεται η ακεραιότητά τους και πως στελεχώνονται.

Το επιδιωκόμενο και αναμενόμενο αποτέλεσμα

Μέσα από αυτό το πλαίσιο, το οποίο σταδιακά υλοποιείται, θα περάσουμε σε μια Ευρώπη φάντασμα, μια Ευρώπη ερείπιο.

Η εξουσία θα έχει μεταβιβαστεί πλήρως σε Ε.Ε. και φορείς μη εποπτευόμενους και ανεξάρτητους από την λαϊκή εντολή.

Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από τους επονομαζόμενους ανεξάρτητους φορείς, ενώ με τυπικές διαδικασίες τα όργανα της Ε.Ε. θα πρέπει να κυρώνουν τις αποφάσεις αυτές, πιθανώς σε ελάχιστες περιπτώσεις ελαφρά τροποποιημένες, προκειμένου να δικαιολογούν κατά διαστήματα τον ρόλο τους.

Οι εθνικές κυβερνήσεις θα μοιάζουν περισσότερο με τριτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση, με μοναδική αρμοδιότητα την διασφάλιση της εφαρμογής των αποφάσεων που κυρώθηκαν από την Ε.Ε.

Στον επιχειρηματικό τομέα θα επικρατήσουν μεγάλες πολυεθνικές με πανευρωπαϊκή εμβέλεια, το ίδιο θα ισχύσει και για τον χρηματοπιστωτικό τομέα, μέσα από διαδικασίες συνεχών συγχωνεύσεων και απορροφήσεων, καθώς το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο ευνοεί τη συγκέντρωση προς όφελος των ήδη μεγαλύτερων επιχειρήσεων.

Για τον χρηματοπιστωτικό χώρο, πριν τη συγκέντρωση θα έχει προηγηθεί ένας μεγάλος κύκλος εσωτερικών διασώσεων, όπως ονομάζεται η απόφαση αποδοχής και επικύρωσης της απιστίας κατά μικρομετόχων, καταθετών και φορολογουμένων.

Η συνολική θέσμιση και επόπτευση αυτών των χώρων θα γίνεται από ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, ανεξάρτητους από τη λαϊκή βούληση.

Το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο θα τροποποιηθεί, προκειμένου να προσφέρει στις πολυεθνικές την ελάχιστη φορολογία σε περισσότερες ειδικές ζώνες εντός της Ευρώπης.

Από τις μικρότερες επιχειρήσεις, όσες καταφέρνουν να αντέξουν, θα δίνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης, με υψηλό κόστος φορολογικών συντελεστών, τραπεζικών επιτοκίων και τιμών αγοράς προϊόντων και πρώτων υλών.

Οι μισθοί θα έχουν συμπιεστεί στα επίπεδα της ανατολικής Ευρώπης, με το επιχείρημα της επιστροφής της παραγωγής στις υπόλοιπες χώρες.

Το εργασιακό πλαίσιο θα περιλαμβάνει μόνο υποχρεώσεις part-time εργαζομένων.

Η ανεργία θα είναι σε σταθερά υψηλά επίπεδα σε όλη την Ευρώπη, προκειμένου να εκλείψουν οι εργατικές διεκδικήσεις, ενώ θα αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών – συνεργατών.

Οι άνεργοι, για μεγάλα διαστήματα του εργάσιμου βίου τους, θα επιβιώνουν με ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα επιβίωσης, στην καλύτερη περίπτωση.

Με διάφορες παραδοχές, τα ποσοστά της ανεργίας θα ανακοινώνονται πολύ χαμηλότερα από τα πραγματικά.

Η κινητικότητα των εργαζομένων εντός της Ε.Ε. θα αυξηθεί σημαντικά και ίσως ξεπεράσει και αυτή των Η.Π.Α.

Βασικός λόγος είναι ότι όταν μετακινείσαι μεταξύ χωρών, μειώνεται σημαντικά και το ενδιαφέρον για τα κοινά, καθώς μειώνεται η αίσθηση του «ανήκειν», κατά συνέπεια ευκολότερα είσαι ουδέτερος στην κατίσχυση των ανεξάρτητων ως προς τη λαϊκή βούληση θεσμών, αν όχι θετικός, ως προσωρινός άγνωστος μεταξύ προσωρινών αγνώστων.

Η προετοιμασία έχει ξεκινήσει με άμεσα ή έμμεσα λακτίσματα στον θεσμό της πυρηνικής οικογένειας, ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί με την ύπαρξή της ή με αναγκαίες μεταβολές στο τι αυτή περιλαμβάνει, καθώς η διάλυσή της θα αποτελέσει εφαλτήριο για τη διευκόλυνση της κινητικότητας.

Τα ασφαλιστικά συστήματα σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο οδηγούνται σε κατάρρευση, ούτως ή άλλως, αφού ο τρόπος δόμησής τους είναι τέτοιος που θα προκαλέσει το γεγονός, ανεξαρτήτως επεμβάσεων που επιχειρούνται κατά περίπτωση. Η εξασφάλιση της ελάχιστης σύνταξης δεν αποτελεί σύνταξη, αλλά παροχή ελεημοσύνης. Η άλλη αντίληψη για το ασφαλιστικό απαιτεί ένα ειδικά αφιερωμένο κείμενο, μόνο για να δοθεί μια βασική εικόνα.

Ο δημόσιος χώρος θα έχει πρακτικά εκμηδενιστεί, μια φαινομενικά ακραία έκφραση του οποίου θα είναι ότι ακόμα και τα πάρκα, οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια στις πόλεις θα είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης ιδιωτικών εταιριών, οι οποίες θα αναλαμβάνουν τη συντήρησή τους, με δεδομένο ότι το δημόσιο θα πρέπει να έχει περιορίσει τη δραστηριότητά του στις ελάχιστες δυνατές λειτουργίες, δηλαδή αυτές που σχετίζονται με τη διεκπεραιωτική λειτουργία υπουργείων και κυβέρνησης.

Εκτός και αν....

... ο κόσμος αρχίζει να διερωτάται ελεύθερα και χωρίς την προφανή πρωτοφανή προπαγανδιστική χειραγώγηση των Μ.Μ.Ε., τα οποία του καθορίζουν το επιτρεπτό επίπεδο όριο αμφισβήτησης και αποριών, εκτός του οποίου βρίσκονται τα προφανή ερωτήματα:

⇒αν είναι ανάγκη να μειωθούν μισθοί, προκειμένου να καταστεί η οικονομία ανταγωνιστική, δεν είναι προφανές ότι θα πρέπει να ληφθούν αντίστοιχες de jure αποφάσεις για να μειωθούν και τα επιχειρηματικά κέρδη και αμοιβές, σε επίπεδα των αντίστοιχων χωρών, προκειμένου το τελικό προϊόν να είναι φθηνότερο και ανταγωνιστικότερο;

⇒αν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν ακολουθούν το πρόγραμμα για το οποίο εξελέγησαν, από την έστω και μερική πλειοψηφία του λαού, διακινδυνεύοντας με τον τρόπο αυτό την επανεκλογή τους, πως είναι δυνατό να είμαι βέβαιος ότι οι ανεξάρτητοι από κάθε κοινωνικό ή πολιτικό έλεγχο θεσμοί δεν δρουν για την ιακνοποίηση συγκεκριμένων συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένων των δικών τους;

⇒αν οι πολλοί υπηρετούντες στο δημόσιο δεν δρουν υπέρ των συμφερόντων του πολίτη, πως είναι δυνατόν να πιστεύω ότι αυτό το κάνει οικειοθελώς ένας επιχειρηματίας, όταν εξ ορισμού έχει ως μοναδικό στόχο το κέρδος και την αύξηση του μεγέθους της επιχείρησής του;

⇒αν υπάρχει τόσο μεγάλη ανεργία στην Ευρώπη, η λύση είναι να μειωθούν οι μισθοί ή τα ωράρια εργασίας με τους μισθούς ίδιους, προκειμένου να επανέλθουμε σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης, επιπροσθέτως, αν λάβουμε υπόψη μας την αυτοματοποίηση εργασιών που έχει επιφέρει η ιλιγγιώδης άνοδος της τεχνολογίας;

⇒αν οι θεσμοί λειτούργησαν όλα αυτά τα χρόνια υπέρ της συγκράτησης των κεφαλαίων στην Ελλάδα, προκειμένου, πέραn των άλλων, να μην αυξάνονται οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας πρός όφελος των πιστωτών, τα συμφέροντα των οποίων υποτίθεται ότι υπερασπίζονται, ή ακριβώς το αντίθετο;

⇒αν όλα τα μέτρα που πρότειναν οι θεσμοί και λήφθηκαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια λειτούργησαν θετικά για την ανάκαμψη της οικονομίας και την μείωση του χρέους, ή ακριβώς το αντίθετο;

⇒αν η προσφυγή σε κάλπες μέσω δημοψηφίσματος είναι ένα πρόβλημα, τότε με βάση αυτή τη λογική δεν ορίζουν ως πρόβλημα ab initio κάθε προσφυγή σε εκλογές, αναδεικνύοντας την πραγματική αντίληψή τους περί δημοκρατίας;

Τα ερωτήματα είναι ενδεικτικά για να αναδείξουν ένα ελάχιστο πεδίο απορίας και αμφισβήτησης της κυρίαρχης ιδεολογησυρματοπληξίας (η κορυφαία συνάντηση του ιδεολογήματος του συρμού με τα συρματοπλέγματα, την ιδεοληψία και την ηλεκτροπληξία).

Αν κάποιος μπορεί να αποδομήσει κάποιες από τις βασικές αφηγήσεις και αυθαίρετες παραδοχές, τότε δύσκολα θα μείνουν έστω και ελάχιστα αποδεκτά.

Αν η διαδικασία πραγματοποιηθεί από μεγάλο μέρος των πολιτών, τότε θα αρχίσει να γίνεται πιο έντονη η ανάγκη για επιστροφή στη συλλογικότητα από την παθητική ιδιώτευση, τους καρπούς της οποίας συλλέγουμε σήμερα.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τίποτα δεν παραχωρείται από κανένα αν δεν διεκδικηθεί.

Παράλληλα, θα πρέπει να προχωρήσουν οι νέες συλλογικότητες σε πιο σύγχρονες μορφές διεκδίκησης, καθώς οι περισσότερες από τις παλιές έχουν εξαντλήσει τη δυναμική τους.

Το νέο πλαίσιο διεκδίκησης είναι το ευρωπαϊκό, κατά συνέπεια μια διαδήλωση στην Πανεπιστημίου μπορεί να έχει μηδενική αποτελεσματικότητα, σε σχέση με τον καταιγισμό συνεχών και πολλαπλών αιτημάτων σε υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ανεξάρτητους θεσμούς, τα οποία φέρουν χιλιάδες ηλεκτρονικές υπογραφές.

Προς το παρόν, ένα από τα μεγαλύτερα κέρδη από τη σημερινή κυβέρνηση είναι ότι μέσα από την έως σήμερα διαδικασία αναδείχθηκε περίτρανα η δική μας ένδεια.

Οι αποκαλούμενοι ανεξάρτητοι θεσμοί λειτουργούν σε συνθήκες πλήρους ταύτισης και συλλογικότητας, ενώ εμείς παραμένουμε ακόμα αδρανείς και ιδιωτεύοντες.

Είναι καιρός να ξαναβρεθούμε ή και να ιδωθούμε για πρώτη φορά, ακόμα και αν σε πρώτη φάση θεωρητικά υπάρχουν μεγάλες ή μικρότερες διαφορές.

Είναι ο κόσμος που ψήφισε ή ακόμα και δεν ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι η ώρα η κοινωνία να πλαισιώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, εντός και εκτός, δημιουργώντας παράλληλα νέες συλλογικότητες.

Είναι η ώρα για να ξεκινήσει η συζήτηση και να συναντήσει η κοινωνία την κυβέρνηση, δυναμώνοντας την διεκδίκηση, η οποία δεν θα λήξει ακόμα και αν επέλθει μια συμφωνία την επαύριο.

Τουλάχιστον, τότε μόνο θα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι προσπαθήσαμε.

Συντάκτης: Ο Συστημικός

Πηγή: efsyn.gr