Η προσφυγή της «Σεισάχθειας»

Την Τρίτη 5 Μαίου συζητήθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων (Grande Salle), στο Λουξεμβούργο, του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, η προσφυγή της «Σεισάχθειας» κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Την σεισάχθεια εκπροσώπησε ο δικηγόρος Αθηνών Αλέξης Αναγνωστάκης ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραστάθηκε δια των εκπροσώπων του Νομικού Συμβουλίου της.

Η προσφυγή κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αφορά την απόρριψη της αίτησης πριν από τρία χρόνια, αντιπροσωπείας Ευρωπαίων Πολιτών, για καταχώρηση στα Βιβλία, πρωτοβουλίας για έκδοση Νομικής Πράξης που θα καθιέρωνε στην Ευρώπη, την Αρχή «της κατάστασης ανάγκης».

Κατ’ αυτήν την Αρχή, όσες φορές η εξυπηρέτηση του απεχθούς χρέους, απειλεί, την Οικονομική και Πολιτική υπόσταση ενός Κράτους-Μέλους, η άρνηση εξυπηρέτησής του, είναι αναγκαία και δικαιολογημένη.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώπιον του ακροατηρίου, ισχυρίστηκε, πως, είναι αναρμόδια, για να καταχωρήσει και να διαβιβάσει στο Συμβούλιο, τέτοια Πρόταση. Δεν αρνήθηκε δηλαδή, την επιβολή της «Κατάσταση Ανάγκης» ως Αρχής, που, πρέπει να καθιερωθεί αλλά έθεσε απλά θέμα αναρμοδιότητας της... χωρίς ωστόσο να προσδιορίσει ποιο όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι αρμόδιο για αυτό.

Κατά τις αγορεύσεις τους οι δικηγόροι των προσφευγόντων (Αλέξης και Ανδρέας Αναγνωστάκης), προσδιόρισαν κατ’ αρχήν, την έννοια τους «απεχθούς χρέους» σημειώνοντας ότι «απεχθή χρέη είναι εκείνα, που συνάφτηκαν και διογκώνονται, χωρίς να εξυπηρετούν τα Εθνικά συμφέροντα. Και πολλές φορές, χωρίς τα χρήματα να φτάνουν στον προορισμό τους».

Αέναα χρέη

Επικαλέστηκαν μάλιστα παραδείγματα όπως η αγορά άχρηστων Πολεμικών Εξοπλισμών, τονίζοντας ότι «τέτοια χρέη είναι επίσης, αυτά, που συνήφθηκαν για προμήθειες, πέραν των νομίμων ορίων, για ανήθικες διαμεσολαβήσεις και εκδουλεύσεις. Οι λεγόμενες μίζες, που έχουν καθιερωθεί σε κάθε είδους Κρατικές Συναλλαγές».

Οι δικηγόροι έφεραν παραδείγματα της Ελληνικής δικαστικής πραγματικότητας του σήμερα, όπου ως γνωστόν υπάρχουν περιπτώσεις, που, οι συνάψαντες τέτοια χρέη, εκπρόσωποι του κράτους, είναι στις φυλακές και εκτίουν κακουργηματικές ποινές. Και το ΧΡΕΟΣ, απαιτείται από τους στήσαντες τις μίζες Δανειστές, ως ΕΘΝΙΚΟ! Ακόμα υποστήριξαν ότι: * Απεχθή χρέη είναι αυτά, που, φορτώνονται, με δόλιες επιβαρύνσεις και γίνονται ΑΕΝΑΑ. Δηλαδή αυτά, που, συνάπτονται για τόκους κ.λ.π. και γίνονται αιώνια. * Τέτοια χρέη είναι επίσης αυτά, που συνάπτουν οι Δανειστές, για να χρησιμοποιούνται, ως μοχλός επιβολής Πολιτικών, που, αντιβαίνουν στην Εθνική Κυριαρχία και στην Δημοκρατική Διακυβέρνηση των χωρών - μελών της Ενωσης.

Αυτοκτονία λόγω φτωχοποίησης

Παράλληλα, από την πλευρά των προσφευγόντων αναπτύχθηκε η έννοια της απειλής της οικονομικής και πολιτικής υπόστασης του Κράτους-Μέλους.

Απειλή θεωρούν, την Οικονομική κατάρρευση του κράτους και την διάλυσή του, πολιτικά.

Στις περιπτώσεις αυτές, οι πολίτες, φτωχοποιούνται και φτάνουν ακόμη και στην αυτοκτονία.

Ακυρώνεται η Παιδεία, η Ασφάλεια, η Υγεία, η Κοινωνική Πρόνοια.

Υποχωρεί η Εθνική Κυριαρχία. Κάμπτεται το Δημοκρατικό Πολίτευμα.

Οι δύο δικηγόροι παρατήρησαν στις αγορεύσεις τους, πως η επιτροπή «αρνηθείσα Αρμοδιότητα επί της Αρχής της “κατάστασης ανάγκης” παραχωρεί έργο και εξουσία στους Δανειστές. Να καθορίζουν αυτοί, με απειλές και εκβιασμούς τα έσοδα και τις δαπάνες του Κράτους. Να καθορίζουν ακόμη και τους Μισθούς, τις Συντάξεις κ.λ.π.» 

Ακόμα χαρακτήρισαν αυτά τα χρέη, «τοξικά» που όπως είπαν «αυξάνουν το δημοσιονομικό έλλειμμα, αποσυντονίζουν την Δημοσιονομική πειθαρχία και διαταράσσουν, την εύρυθμη Λειτουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Για όλα αυτά, η Ευρωπαική Επιτροπή είναι υποχρεωμένη να καταχωρεί και να υποβάλλει Προτάσεις στο Συμβούλιο, για έκδοση Νομικών Πράξεων. Αποτελούν δηλαδή την αρμοδιότητά της, την οποία κατά εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των σχετικών Διατάξεων, απεκδύεται».

Οι δικηγόροι εκπρόσωποι της «Σεισάχθειας» επικαλέστηκαν επίσης, την υποχρέωση της αλληλεγγύης, που καθιερώνουν τα Αρθρα 122 και 222 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτή, που, μεταξύ των άλλων, επιβάλλει να προωθηθεί ως κοινός στόχος, η απάλειψη των επαχθών χρεών, ύστερα από λογιστικό και αξιοκρατικό έλεγχο, διεθνώς αποδεκτό.

Επίσης επιβάλλει η Αρχή αυτή, την αναγνώριση και την διαφύλαξη της Ισότητας και της Οικονομικής συμμετρίας μεταξύ των κρατών και μεταξύ των πολιτών, των Κρατών - Μελών.

Τι παρέλειψε να εφαρμόσει

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά την προσφεύγουσα πλευρά, παρέλειψε μεταξύ των άλλων, να εφαρμόσει την Συνθήκη του Μάαστριχτ, που, δημιούργησε κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, (ΕΠΠΑ) με στόχους, μεταξύ των άλλων:

•Tη διαφύλαξη των Αξιών της Ευρώπης.

•Την εδραίωση του Κράτους Δικαίου.

•Το απαραβίαστο των Ατομικών δικαιωμάτων.

•Την προώθηση της ΑΕΙΦΟΡΟΥ Ανάπτυξης.

•Την αντιμετώπιση της Φτώχειας ακόμη και στις μη ανεπτυγμένες χώρες. Πολύ περισσότερο στην Ευρώπη.

•Τα απεχθή, ειδεχθή και επαχθή χρέη, τονίστηκε ιδιαίτερα, δημιουργούν φτώχεια. Εθνική και ατομική καταστροφή.

Τέλος, κάλεσαν το Γενικό Δικαστήριο:

-Nα ακυρώσει την απορριπτική απόφαση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής.

-Να παραγγείλει την καταχώρηση της Πρωτοβουλίας.

-Και να προβεί στα λοιπά νόμιμα.

Το Δικαστήριο υπέβαλε πλήθος Ερωτήσεων και διευκρινίσεων, στα Διάδικα Μέρη, ενώ επιφυλάχθηκε να εκδόσει την απόφαση του η οποία αναμένεται μετά το πέρας του θέρους και με εξαιρετικό πανευρωπαικό ενδιαφέρον.

Συντάκτης: Μαρία Δήμα

Πηγή: efsyn.gr