Μετεβλήθη εντός τους η… «Αριστερά»

Καθώς οι μέρες περνούν και η χώρα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα το εταιρικό παζάρι της εξαθλίωσης, η «αριστερή» καταιγίδα που ενέσκηψε στη χώρα επιδεινώνεται και εξαπλώνεται σε όλους του τομείς… «Αριστερή» εργασιακή θύελλα, «αριστερή» φορολογική θύελλα, «αριστερή» θύελλα ιδιωτικοποιήσεων, «αριστερή» θύελλα στους μισθούς, «αριστερή» θύελλα στον Πολιτισμό.

Επειδή, λοιπόν, σε λίγο καιρό θα….πνιγούμε σκεφτήκαμε πως είναι σκόπιμο και χρήσιμο να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό αυτής της πρωτότυπης «αριστεροσύνης», στον Πολιτισμό για παράδειγμα. Και θα ξεκινήσουμε από τα πιο πρόσφατα.

• «Ιδιωτική τρέλα με δημόσιο χρήμα», «μεγάλο φέσι στο κεφάλι του ελληνικού κράτους» είναι μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που είχε προσάψει στο Μέγαρο Μουσικής ο αν. υπουργός Πολιτισμού, Νίκος Ξυδάκης. Ε λοιπόν αυτό το φέσι τείνει να γίνει «αριστερή» θηλιά στο λαιμό μας. Με τροπολογία που συμπεριλήφθηκε στο νομοσχέδιο για την Παιδεία το Μέγαρο Μουσικής «ρυθμίστηκε». Μέχρι τις 31.8.2015 θα συνεχίσει να απαλλάσσεται από την υποχρέωση προσκόμισης ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας (αναστολή συμψηφισμών και μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης, μη υπολογισμός τόκων και προστίμων για χρέη από καταπτώσεις εγγυήσεων του ελληνικού Δημοσίου κλπ.). Επίσης οι μηνιαίες δόσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ΟΜΜΑ στο ΙΚΑ αυξήθηκαν από 48 σε 90. Και τέλος παρέχεται έκπτωση 50% στις προσαυξήσεις και τα πρόσθετα τέλη των οφειλών αυτών.

• Ο κ. Ξυδάκης πριν λίγες ημέρες επισκέφθηκε τη Δωδώνη. Εκεί, λοιπόν, υπάρχει ένα αρχαίο θέατρο το οποίο αναστηλώνεται εδώ και πολλά χρόνια. Τα ίδια ακριβώς χρόνια η τοπική κοινωνία πιέζει ώστε το θέατρο να χρησιμοποιείται για παραστάσεις και η αρχαιολογική κοινότητα ανθίσταται διότι οι ειδικοί επιστήμονες κρίνουν (και μάλλον… κάτι θα ξέρουν) ότι ο τοπικός ασβεστόλιθος από τον οποίο είναι κατασκευασμένο δεν αντέχει πλέον τέτοιες καταπονήσεις. Αλλά ο αν. Υπουργός θεώρησε σκόπιμο να προκαταλάβει το ανώτατο γνωμοδοτικό όργανο του κράτους σε τέτοια θέματα, δηλαδή το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, και να τάξει στους τοπικούς άρχοντες ότι το θέατρο θα λειτουργήσει κατ’ αρχήν για μία παράσταση συμβολικά.

• Το παραπάνω το αναφέρουμε γιατί φοβόμαστε ότι αυτή η εξαγγελία, παρακάμπτοντας καταφανώς το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, εντάσσεται μέσα σε μία γενικότερη αντίληψη για την λειτουργία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς που αρχίζει να εγκαθιδρύεται πριν ακόμα της εγκατάσταση της «αριστερής» κυβέρνησης. Είναι η αντίληψη που θέλει τα μνημεία να λογαριάζονται ως λογιστικό άθροισμα στα ταμεία του κράτους και όχι ως απόθεμα παιδείας και ιστορικής μνήμης. Δηλαδή, κάτι σαν μαγαζί με εμπόρευμα που πρέπει να φέρνει έσοδα.

• Αφού, λοιπόν, είναι μαγαζί, θεωρείται απολύτως λογικό να αυξηθούν τα εισιτήρια στους αρχαιολογικούς χώρους, διότι κατά τον Ν. Ξυδάκη «έχουμε ακόμα τα φθηνότερα εισιτήρια σε όλη την Ευρώπη. Σε τέτοιον βαθμό, ώστε αδικούμε την αξία του προσφερόμενου αγαθού». Τώρα βέβαια, εμείς, οι παλαιολιθικοί και δογματικοί αριστεροί αδυνατούμε να κατανοήσουμε με ποια ακριβώς μαθηματική εξίσωση η τιμή του εισιτηρίου είναι ανάλογη της αξίας των μνημείων και για ποιο λόγο το φτηνό εισιτήριο ή το καθόλου εισιτήριο για τον ελληνικό λαό συνιστούν απαξίωση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Επειδή, όμως, η αύξηση των εισιτηρίων φιγουράρισε και στην περίφημη «λίστα Βαρουφάκη» κατανοούμε απολύτως τον κυνισμό με τον οποίο τα μνημεία εκλαμβάνονται ως «πλεόνασμα» για την αποπληρωμή του χρέους…που δεν θα πληρωνόταν, αλλά που τώρα θα πληρώνεται «εις το διηνεκές».

• Καθώς, βέβαια, η κυβέρνηση δεν προτίθεται να αυξήσει την κρατική χρηματοδότηση στον Πολιτισμό, απομένει πεδίον δόξης λαμπρό για κάθε «φιλότεχνο» ιδιώτη και ευεργέτη να αποδείξει το επιχειρηματικό του δαιμόνιο. Οι εξαγγελίες περί αναμόρφωσης του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων «ώστε να μην καίει κάρβουνο, αλλά να παράγει πλούτο (όπως είπε Ν. Ξυδάκης), δεν συνοδεύονται από μέτρα για πραγματική στήριξη του δημόσιου χαρακτήρα του δομών προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, αλλά από βολικά ιδεολογήματα όπως ότι, για την ενδεχομένη εκχώρηση τους δικαιώματος παραγωγής και εμπορίας εκμαγείων σε ιδιώτες «αργά ή γρήγορα θα τεθεί το θέμα». Και όπως στις άνεργες καθαρίστριες των Δήμων οι υπουργοί του Σαμαρά τους πρότειναν να κάνουν εταιρείες κάπως έτσι και ο Ν. Ξυδάκης θυμήθηκε τους άνεργους γραφίστες και φαντασιώθηκε ότι θα μπορούσαν να φτιάξουν εταιρείες και να παίρνουν δουλειές από το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων. Ποιος, αλήθεια, είναι τόσο αφελής ώστε να μην πιστεύει ότι ένα τέτοιο φιλέτο θα χυμήξουν να το αρπάξουν τα μεγάλα αρπακτικά της ιδιωτικής αγοράς;

• Κάπου εδώ να θυμηθούμε και την προεκλογική εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως διατυπώνεται στο πρόγραμμά του για τον Πολιτισμό: «Κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα όλων των Αρχαιολογικών Μουσείων. Στο πλαίσιο αυτό, το Νέο Μουσείο Ακρόπολης παύει να αποτελεί Νομικό Πρόσωπο και εντάσσεται στις υπηρεσιακές δομές του Υπουργείου, όπως και τα υπόλοιπα Αρχαιολογικά Μουσεία της χώρας». Αυτή, λοιπόν, η προγραμματική εξαγγελία, άμα της αναλήψεως του καθηκόντων του αν. Υπουργού Πολιτισμού μετεβλήθη στο ακριβώς αντίστροφό της και έγινε ως εξής «σκεφτόμαστε να αλλάξουμε το νομοθετικό πλαίσιο των μουσείων ώστε να λειτουργούν κατά το πρότυπο του Μουσείου Ακρόπολης» (!). Τώρα ποιο από το δύο είναι «αριστερό», το πρώτο ή το αντίστροφό του; Σκέφτονται, δηλαδή, τα μεγάλα Μουσεία της χώρας να λειτουργούν αποκομμένα από το σώμα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, με Διοικητικό Συμβούλιο και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δηλαδή με έσοδα που θα πηγαίνουν στα ταμείο του κάθε μουσείου χωριστά αντί, όπως γίνεται τώρα, να πηγαίνουν στο Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και ακολούθως να κατευθύνονται στα μνημεία της χώρας ανάλογα με τις ανάγκες.

• Τελευταία, αλλά όχι έσχατη, εξόχως παρ΄ όλα αυτά «αριστερή», αφήσαμε την είδηση ότι αναμένεται η προκήρυξη 2.587 θέσεων στο Υπουργείο Πολιτισμού με το πρόγραμμα της κοινωφελούς εργασίας. Δηλαδή, αναμένεται η πρόσληψη 2.587 δουλοπάροικων (αρχαιολόγοι, συντηρητές, μηχανικοί, φύλακες, εργάτες, καθαρίστριες) οι οποίοι θα εργαστούν για πέντε (!) μήνες, θα λαμβάνουν το δυσθεώρητο ποσό των 431 ή 495 ευρώ ανάλογα με την ηλικία (μικρότερος ή όχι των 25 ετών), χωρίς δικαίωμα αναρρωτικής άδειας, επιδόματος αδείας, παιδιών, προϋπηρεσίας, χωρίς καν να ονομάζονται εργαζόμενοι, αλλά «ωφελούμενοι». Αυτοί οι άνθρωποι θα κληθούν, χωρίς κανένα εργασιακό και στοιχειωδώς ανθρώπινο δικαίωμα να καλύψουν βασικές ανάγκες των μνημείων, ενώ μετά το πέρας του 5μηνου δεν θα έχουν καν το δικαίωμα του ταμείου Ανεργίας.

Πράγματι… εξαιρετικά πολιτισμένο και συγκινητικά….αριστερό.

Για οτιδήποτε άλλο «αριστερό» προκύψει στο μέλλον (και υποψιαζόμαστε θα είναι πολλά) η στήλη θα επανέλθει…

Δήμητρα Μύριλλα 

Πηγή: imerodromos.gr