Η Διεθνής των Banksters

Μέρες που είναι, με την Ελλάδα στριμωγμένη στα σχοινιά και περιτριγυρισμένη από ανυπόμονα, ντόπια και ξένα, πτωματοφάγα όρνεα που δεν βλέπουν την ώρα να καταρρεύσει για να τσιμπολογήσουν το δικό τους μερτικό από το κουφάρι της, είναι νομίζω χρήσιμο να θυμηθούμε ποιοι μας έφεραν σε αυτή τη δεινή κατάσταση.

Και δεν αναφέρομαι βέβαια στους υπάκουους πολιτικούς υπαλλήλους, τους χείριστους διαχειριστές της κρίσης, αλλά στους γεννήτορές της – τις μεγάλες τράπεζες του πλανήτη και τους banksters εγκληματίες με τα λευκά κολάρα που μας οδήγησαν ατιμώρητα στην άβυσσο, θησαυρίζοντας από την καταστροφή μας. Οπου bankster είναι ο παιχνιδιάρικος συνδυασμός των λέξεων banker (τραπεζίτης) και gangster, μέλος συμμορίας.

Δεν χρειάζεται καν να γυρίσουμε στις μαύρες μέρες του 2007 και της Lehman Brothers: η επικαιρότητα αρκεί. Πριν από μόλις μία εβδομάδα πέντε από τις μεγαλύτερες υπερεθνικές τράπεζες, οι J.P. Morgan Chase, Barclays, Royal Bank of Scotland, Citigroup και UBS παραδέχτηκαν την ενοχή τους για τη συστηματική χειραγώγηση της τιμής του δολαρίου και του ευρώ, μέσω της μόχλευσης του επιτοκίου Libor της διεθνούς αγοράς συναλλάγματος (Forex) σε βάρος των πελατών τους, των κρατών που τις «φιλοξενούν» και του κόσμου όλου.

Το πρόστιμο που τους επιβλήθηκε από τις βρετανικές και αμερικανικές αρχές μοιάζει εκ πρώτης όψεως τεράστιο -συνολικά 5,6 δισ. δολάρια, όσο είναι ο ετήσιος προϋπολογισμός μιας μικρής χώρας. Μια έκτη μεγα-τράπεζα, η Bank of America, θα κληθεί να καταβάλει 205 εκατ. δολάρια στη Fed.

Στην πραγματικότητα όμως τα πρόστιμα αυτά είναι ψίχουλα αν συγκριθούν με τους κολοσσιαίους τζίρους των παραπάνω μεγαθήριων.

Αν και οι μεγα-τράπεζες πιάστηκαν κυριολεκτικά με τη γίδα στην πλάτη, και μάλιστα για πολλοστή φορά μέσα σε μόλις οχτώ χρόνια, σε ένα ατελείωτο «κορδόνι» καταστροφικών σκανδάλων διαφθοράς, απάτης και απληστίας, τη γλιτώνουν ξανά με ένα φιλικό χάδι στον ώμο.

Για περίπου ένα δισ. δολάρια η καθεμιά τους, όσα περίπου βγάζουν σε μία εβδομάδα οι τράπεζες που αποτελούν το «καρτέλ» της χειραγώγησης -αυτή η ανομολόγητη Διεθνής των Banksters-, πήραν σε αντάλλαγμα ακόμη ένα συγχωροχάρτι για τις ηγεσίες τους, που όχι μόνο δεν θα πάνε ούτε μια μέρα φυλακή για τη μεγαλύτερη σε «μπάζα» ληστεία όλων των εποχών, αλλά στην ουσία επιβραβεύονται κιόλας...

Δώστε βάση: Ενώ το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ χαρακτήρισε το σκάνδαλο Libor «μια εγκληματική συνωμοσία μαζικής κλίμακας... η οποία διενεργήθηκε με θράσος και προκλητικότητα που κόβουν την ανάσα», κανείς από τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της δεν κάθισε στο σκαμνί.

Ούτε βεβαίως τέθηκε κανένα θέμα διάλυσης του υπερεθνικού τραπεζικού καρτέλ με το μόνο πραγματικό όπλο που διαθέτουν πλέον τα κράτη, το «σπάσιμο» των γιγάντων σε κομμάτια μέσω της εφαρμογής της υπάρχουσας αντι-τραστ νομοθεσίας.

Το ίδιο άλλωστε ίσχυσε και με τα προηγούμενα μεγα-σκάνδαλα και ιδιαίτερα με την τερατώδη απάτη του «ξαναπακεταρίσματος» των subprime αμερικανικών στεγαστικών δανείων σε νέα «υγιή», αλλά στην πραγματικότητα τοξικά, προϊόντα, που πυροδότησε την κρίση.

Ενδεικτικά αναφέρουμε πως η JP Morgan, η μεγαλύτερη τράπεζα των ΗΠΑ, έχει τα τελευταία χρόνια καταδικαστεί σε συνολικά πρόστιμα δεκάδων δισ. δολαρίων για τουλάχιστον πέντε ξεχωριστές υποθέσεις εγκληματικής απάτης – 13 δισ. πλήρωσε μόνο για τις «πειραγμένες» υποθήκες, όμως ο διευθύνων σύμβουλός της Τζέιμι Ντάιμον όχι μόνο παραμένει αλώβητος στη θέση του, αλλά εξακολουθεί να παίρνει και τεράστια μπόνους εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως!

Ο Ομπάμα, που είχε υποσχεθεί το 2008 να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία, ξέχασε ταχύτατα (και) αυτές τις δεσμεύσεις του.

Ανάλογη επιλεκτική αμνησία επέδειξαν βεβαίως και οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του.

Κι έτσι οι banksters συνέχισαν κανονικά το απάνθρωπο έργο τους, οδηγώντας εμμέσως πλην σαφώς -και πάντα με τη βοήθεια των ανά τον κόσμο πειθήνιων πολιτικών καρεκλοκένταυρων, των αργυρώνητων ΜΜΕ και της αυτοευνουχισμένης αστικής Δικαιοσύνης- εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια, την ανεργία, το ξεσπίτωμα μέσω των κατασχέσεων, αλλά και τον φυσικό θάνατο, μέσω της διάλυσης του κράτους πρόνοιας και των δημόσιων υπηρεσιών και δαπανών.

Οι νεοφιλελεύθεροι άρχοντες του σκότους, τα μαυρόψυχα ορφανά του Χάγεκ και του Φρίντμαν, την ονόμασαν κατ’ ευφημισμόν «παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου» και «απελευθέρωση των αγορών»: στην πραγματικότητα πρόκειται για τη μεγαλύτερη αναδιανομή -διάβαζε ληστεία- πλούτου στην ανθρώπινη ιστορία.

Στο εξαιρετικό βιβλίο του «Οι Banksters: Ταξίδι στον κόσμο των καπιταλιστών φίλων μου» ο βαθύς γνώστης των αγορών Μαρκ Ρος -κατά δήλωσή του «ένας προσήλυτος του καπιταλισμού που έχασε την πίστη του»- εξηγεί με ανατριχιαστική ακρίβεια πώς στήθηκε το μεγάλο κόλπο που καταπίνει ολόκληρες κοινωνίες για χάρη μιας δράκας απάτριδων και αχόρταγων ολιγαρχών.

«Πώς έγινε και τόσα σήματα κινδύνου πέρασαν σε τέτοιο βαθμό απαρατήρητα; Ο λόγος είναι απλός: «Οι “άρχοντες του κόσμου” -τα hedge funds, οι τρέιντερ, οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές- έκαναν τα πάντα για να ελαχιστοποιήσουν τις ευθύνες τους (...) παρά το γεγονός ότι ήταν η ανάληψη τεράστιων ρίσκων από μέρους τους που προκάλεσε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που γνώρισε ο πλανήτης μετά το 1929, μετατρέποντάς τον σε ένα τεράστιο καζίνο όπου οι παίκτες μπορούν ανά πάσα στιγμή να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα»!

Με τη διαφορά ότι στο καζίνο τη χασούρα την πληρώνει ο παίκτης, ενώ στο χρηματοπιστωτικό καζίνο την πληρώνουμε όλοι εμείς...

Για τον συγγραφέα τούτο εξηγείται από τη συνενοχή ανάμεσα στους πολιτικούς και τους χρηματοοικονομικούς κύκλους, αυτό που στις ΗΠΑ αποκαλούν «revolving doors» από την κυβέρνηση στον ιδιωτικό τομέα και τανάπαλιν.

Αυτές οι «περιστρεφόμενες πόρτες» που επιτρέπουν π.χ. στον Μάριο Ντράγκι, τον αντιπρόεδρο της Goldman Sachs για την Ευρώπη από το 2002 ώς το 2005, να είναι σήμερα πανίσχυρος πρόεδρος της «ανεξάρτητης» -αλλά μόνο από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις και τους λαούς- Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Που επιτρέπουν στον Μπεν Μπερνάνκι, τον πρώην διοικητή της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, να δουλεύει σήμερα για το hedge fund Citadel και τον γίγαντα της αγοράς ομολόγων Pimco.

Που επιτρέπουν στον Αμερικανό πρώην υπουργό Οικονομικών Τιμ Γκάιτνερ να αναλαμβάνει τις τύχες ενός άλλου hedge fund, της Warburg Pincus... Και η λίστα δεν έχει τελειωμό!

Συντάκτης: Γιώργος Τσιάρας 

Πηγή: efsyn.gr