H συμφωνία «κολλάει» σε πολιτικές και ιδεολογικές «μνημονιακές» εμμονές

Το ότι η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τις πολιτικές και ιδεολογικές «εμμονές» των εκπροσώπων των θεσμών είναι γνωστό. Τις τελευταίες μέρες όμως, παρά τα βήματα σύγκλισης που έχουν σημειωθεί στις συζητήσεις στην Ομάδα των Βρυξελλών, η Αθήνα έχει να αντιμετωπίσει ουκ ολίγες «αλλοπρόσαλλες» θέσεις που εκφράζουν οι συνομιλητές της, με αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις να τείνουν να οδηγηθούν σε νέο τέλμα.

Δεν είναι παράλογο μάλιστα να ισχυριστεί κάποιος ότι, παρά τη γενικόλογη πρόθεση των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης να υπάρξει άμεσα λύση στο ζήτημα της Ελλάδας, οι οικονομικοί παράγοντες των θεσμών και οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης «σφυροκοπούν» την Ελλάδα, ζητώντας διαρκώς νέες δεσμεύσεις. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι να αναβάλλεται διαρκώς η επίτευξη συμφωνίας για την Ελλάδα, με ορίζοντα να «παραβιαστεί» και η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, που προέβλεπε τελική αξιολόγηση βάσει των νέων κανόνων στο τέλος Απριλίου, και να οδηγούμαστε ολοταχώς για τη νέα ημερομηνία-ορόσημο της 11ης Μαΐου, μία ημέρα πριν από την υποχρέωση της Ελλάδας να καταβάλει περίπου 850 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ.

Παραμένει ερώτημα βεβαίως αν θα «συγχωνευτούν» οι δύο διαπραγματεύσεις, η τρέχουσα και η «μεγάλη», που αφορά το Σύμφωνο για την Ανάκαμψη και την Ανάπτυξη. Ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ είπε ότι προέχει η τρέχουσα συμφωνία να οριστικοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν, ωστόσο δεν λείπουν και εκείνοι οι παράγοντες που σε ακόμα πιο ακραία «γραμμή» επιθυμούν τη διαρκή απειλή «ασφυξίας» της ελληνικής οικονομίας μέχρι το καλοκαίρι, ώστε να μειωθούν οι «αντιστάσεις» της κυβέρνησης.

Στο χθεσινό Γιούρογκρουπ οι συνάδελφοι του Γιάνη Βαρουφάκη εμφανίστηκαν επικριτικοί για την πορεία των συζητήσεων, κατηγορώντας λίγο-πολύ την ελληνική πλευρά επειδή «κωλυσιεργεί», αφού δεν παραβιάζει τις «κόκκινες γραμμές» της. Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ εμφανίστηκε να ακολουθεί την ίδια «γραμμή», λέγοντας ωστόσο ότι όλες οι πλευρές πρέπει να κάνουν ό,τι πρέπει για τη συμφωνία.

Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών, όμως, δήλωσε ότι έχει σημειωθεί σύγκλιση στην Ομάδα των Βρυξελλών, επισημαίνοντας παράλληλα ότι η συμφωνία είναι δύσκολη, αλλά θα υπάρξει γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Αναγνώρισε μάλιστα ότι υπάρχουν καθυστερήσεις, ζήτημα που έθεσε στη συνεδρίαση των υπουργών.

«Δεν κωλυσιεργούμε, αλλά υπερασπιζόμαστε μια εντελώς διαφορετική λογική» έλεγε χαρακτηριστικά στέλεχος της κυβέρνησης που γνωρίζει καλά τα των διαπραγματεύσεων. Η ελληνική κυβέρνηση επισημαίνει στις συζητήσεις τις κομβικές πολιτικές διαφορές, αντιπροτείνοντας μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική λογική, όχι μόνο με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και οικονομικού αποτελέσματος συνυφασμένου με την ανάπτυξη.

Οι διαφωνίες

Η διαφορά πολιτικής αντίληψης ανάμεσα στις δύο πλευρές μεταφράζεται κατά βάση σε ζητήματα που αφορούν όχι τόσο τα δημοσιονομικά μεγέθη, αλλά πτυχές της συνολικής οικονομικής διάρθρωσης. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι των θεσμών έχουν ορισμένες απαιτήσεις από την Αθήνα, οι οποίες στην παρούσα φάση μόνο «παράλογες» μπορούν να χαρακτηριστούν. Μεταξύ άλλων ζητούν:

● τη λήψη μέτρων για το ασφαλιστικό σύστημα, που θα οδηγήσουν άμεσα σε μείωση των επικουρικών συντάξεων

● πρωτογενή πλεονάσματα για τις επόμενες χρονιές, που θα υπερβαίνουν αρκετά το όριο που θέτει η κυβέρνηση για 1,5%

● την αλλαγή του πλαισίου για την προστασία των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, με τρόπο επώδυνο για τους οφειλέτες

● απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, αλλαγές δηλαδή στα εργασιακά σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από τις κινήσεις της κυβέρνησης

● περαιτέρω απελευθέρωση «κλειστών» επαγγελμάτων - φαίνεται περίεργο, αλλά εκπρόσωποι των θεσμών εξαρτούν τη συμφωνία από το αν θα απελευθερωθούν επαγγέλματα, όπως των οδηγών φορτηγών, των αρτοποιών και των κομμωτών.

Η ουσία των διαφορών, λοιπόν, ανάμεσα στις δύο πλευρές έγκειται στον ίδιο τον χαρακτήρα του Μνημονίου, που περιελάμβανε μέτρα επί των μακροοικονομικών μεγεθών, επί του χρηματοπιστωτικού τομέα και για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Είναι προφανές ότι οι αλλαγές στο προηγούμενο Μνημόνιο υπηρετούσαν μια νεοφιλελεύθερη οπτική, από την οποία οι εκπρόσωποι των θεσμών δεν φαίνονται διατεθειμένοι να υποχωρήσουν, αφού ουσιαστικά δεν έχουν δεχτεί τη λογική της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου.

Συντάκτης: Νίκος Σβέρκος 

Πηγή: efsyn.gr