Με την σύγκρουση του υπουργού Πολιτισμού κ. Ξυδάκη με τον Γενικό
Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου κ. Σωτήρη Χατζάκη προκύπτουν κάποια…
ζητηματάκια… πολιτικά, νομικά αλλά και ηθικά… Ζητήματα που ωστόσο
μπαίνουν στο τραπέζι σε κάθε αλλαγή μιας κυβέρνησης που θέλει να
υλοποιήσει την πολιτική της και ν’ αναθέσει καθήκοντα σε νέα πρόσωπα,
είτε αυτά ανήκουν στο περιβάλλον της, είτε είναι πρόσωπα πού αξίζουν
μιας ευκαιρίας στην καριέρα τους. Σε τελευταία ανάλυση η κυβέρνηση είναι
αυτή πού φέρει πάντα την ευθύνη και η οποία λογοδοτεί στον λαό.
Στην περίπτωση του Εθνικού Θεάτρου έχουμε από τη μια την εκπεφρασμένη
θέληση του υπουργού ν’ αλλάξει τον Γενικό Διευθυντή και από την άλλη
τον Γενικό Διευθυντή με νύχια και με δόντια να θέλει να κρατηθεί από την
καρέκλα, με βασικό του επιχείρημα ότι δεν έχει λήξει η σύμβασή του, λες
και πρόκειται για έναν οποιονδήποτε χαμηλόμισθο συμβασιούχο… ιδιωτικού
καναλιού. Και εδώ μπαίνουν τα τρία ζητήματα:
Το Νομικό: Ισχυρίζεται η πλευρά Χατζάκη ότι ο προϋπολογισμός του
ενεκρίθη από το ΔΣ του Εθνικού άρα ουδέν μεμπτόν! Μάλιστα. Ωστόσο αυτό
το ΔΣ που ενέκρινε τον προϋπολογισμό έχει διοριστεί από τον υπουργό της
προηγούμενης κυβέρνησης όπως και ο κ. Χατζάκης. Συνεπώς δεν υπήρχε
περίπτωση να μην εγκρίνει τον προϋπολογισμό.
Το Πολιτικό: Ο κ. Χατζάκης και οι συν αυτώ, είναι διορισμένοι από την
προηγούμενη κυβέρνηση η οποία θα ’χε ίσως κάθε λόγο να εγκρίνει το έργο
και τον απολογισμό των εκλεκτών της. Σε καμιά περίπτωση όμως η επιλογή
του κ. Τζαβάρα δεν είναι δυνατόν να δεσμεύει τον κ. Ξυδάκη. Τα κριτήρια
περί τον Πολιτισμό διαφέρουν ανάμεσα στους δυο τόσο όσο η Νομική από την
περιοχή της διανόησης! Συνεπώς ανάλογες είναι και οι επιλογές των δυο.
Κατά την άποψη, π.χ., του κ. Τζαβάρα ο κ. Χατζάκης είναι μια χαρά
Γενικός Διευθυντής για το Εθνικό. Κατά την άποψη όμως του κ. Ξυδάκη, πιο
κατάλληλος είναι ο κ. Τερζόπουλος (έστω κι αν αρνήθηκε ευγενικά την
θέση). Και όποια απόσταση χωρίζει τον Τζαβάρα από τον Ξυδάκη άλλη τόση
χωρίζει τον Χατζάκη από τον Τερζόπουλο. Συνεπώς ο υπουργός πρέπει να
έχει το πολιτικό πλεονέκτημα της επιλογής. Δηλαδή: Αν ο Χατζάκης
εκαλείτο (ό μη γένοιτο) να εγκαταλείψει το Εθνικό από τον… κ. Κασιδιάρη
θα επικαλείτο την…σύμβασή του;
Το Ηθικό: Είναι δυνατόν μια Κυβέρνηση να σου δηλώνει ευθέως ότι είσαι
ανεπιθύμητος και συ να επιμένεις ότι θέλεις ντε και καλά να γίνεις…
επιθυμητός; Επιτρέπεται σ’ έναν καλλιτέχνη με δημιουργικές ανησυχίες και
με οράματα να συνδιαλέγεται σ’ αυτό το επίπεδο με έναν υπουργό πού
θέλει να τον ξεφορτωθεί; Αντί να στείλει στον διάολο οποιονδήποτε
υπουργό, είναι δυνατόν να κάθεται πάνω σε μια… σύμβαση; Θα αντιδρούσε
άραγε έτσι ο Νίτσος η ακόμα – ακόμα ο αείμνηστος Νίκος Κούρκουλος του
οποίου δηλώνει πνευματικό τέκνο ο κ. Χατζάκης; Και πόσο ηθικό είναι να
δέχεσαι να παραμείνεις υφιστάμενος ενός υπουργού ο οποίος, όπως
δηλώνεις, σε έχει μειώσει και γι’ αυτό καταφεύγεις στην Δικαιοσύνη; Το
πρέπον είναι πρώτα να παραιτηθείς κι απέ να του κοτσάρεις όσες μηνύσεις ή
αγωγές τραβάει η ψυχή σου.
Αλλά υπάρχει κι άλλο ένα ζήτημα εδώ. Η ευκολία με την οποία ο κ.
Χατζάκης στέλνει …επιστολές! Απευθύνεται στον πρωθυπουργό παρακαλώ για
να… καρφώσει τον Ξυδάκη. Λες κι ο Ξυδάκης δεν χαίρει της εκτίμησης και
της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού και είναι επαρκής ένας Χατζάκης να
κλονίσει αυτή την εμπιστοσύνη.
Εν κατακλείδι: Το πολιτικά ορθό και ηθικά πρέπον είναι εφόσον μια
κυβέρνηση θέλει να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της, αντικαθιστώντας
στελέχη πού υπηρέτησαν μια άλλη κυβέρνηση και μια άλλη αισθητική, τα
στελέχη αυτά να αποχωρούν με το κεφάλι ψηλά. Διαφορετικά αν αισθάνονται
ως… συμβασιούχοι, Ε, ας τους αναθέσει μια… εκπομπή στο κρατικό κανάλι…
Αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου