Δεν χρειαζόταν η σύνοδος...πυθμένα των Βρυξελλών για το
μεταναστευτικό, ώστε να συνειδητοποιήσουμε τη βαθύτατη ηθική κατάπτωση,
τη διπροσωπία και τον στρουθοκαμηλισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης: την
αποδεικνύει άλλωστε καθημερινά με τα πρωτοφανή μαρτύρια που επιβάλλει η
ηγεσία της στους ίδιους τους εντός των τειχών –και κατά τα άλλα
«προνομιούχους»- πολίτες της, καταργώντας στην πράξη κάθε έννοια
κοινοτικής αλληλεγγύης και «κεκτημένων».
Ομως αυτή η σύνοδος πραγματικά ξεπέρασε κάθε άλλη σε υποκρισία, καθώς
εν μέσω ποταμών από κροκοδείλια δάκρυα για τους χιλιάδες
αδικοπνιγμένους συνανθρώπους μας, και χωρίς να παραδεχτεί ούτε για μια
στιγμή τις βαριές ευθύνες της στη γέννηση των αιτίων –στρατιωτικών,
κοινωνικών και οικονομικών– για μια από τις μεγαλύτερες μεταναστευτικές
ροές στη νεότερη Ιστορία, η ευρωπαϊκή ελίτ εκμεταλλεύτηκε την «ευκαιρία»
για να στήσει ένα νέο πολεμικό σκηνικό στην ήδη φλεγόμενη Μεσόγειο.
Τι συμφώνησαν οι Δυνατοί του «φρουρίου Ευρώπη»; Οτι ο καλύτερος
τρόπος για να αντιμετωπιστεί η τραγωδία δεν είναι να διαθέσει
περισσότερα χρήματα και πόρους για τη διάσωση των αμέτρητων απελπισμένων
στις θάλασσες και τις ακτές της, ούτε η τροποποίηση του επάρατου
«Δουβλίνου ΙΙ», που μετατρέπει τις χώρες – κυματοθραύστες του φρουρίου
(την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία) σε «χωματερές ψυχών», αλλά η
στρατιωτικού τύπου αντιμετώπισή τους, στα πρότυπα της «επιχείρησης
Atalanta» για την καταπολέμηση της πειρατείας στα ανοιχτά της Σομαλίας,
στο Κέρας της Αφρικής.
Μία «συνταγή» που ακολουθεί πιστά το αυστραλιανό μοντέλο του
πρωθυπουργού Τόνι Αμποτ και του πρώτου διδάξαντα προκατόχου του, του
(ακρο-)δεξιού Τζον Χάουαρντ: ο Αμποτ μάλιστα εμφανίστηκε αυτές τις
αποφράδες ημέρες να δίνει και τεχνογνωσία στους Ευρωπαίους, δηλώνοντας
πως «αν θέλετε να σταματήσετε τους μετανάστες, σταματήστε τα πλοία»! Κι
ας ξέρουν όλοι πως οι καρχαρίες του Ειρηνικού κάνουν εδώ και χρόνια
πάρτι χάρη στη ρατσιστική, αντιμεταναστευτική πολιτική των εν λόγω
κυρίων, που συνοψίζεται στη φράση «μακριά από μας κι ό,τι θέλει ας
γίνει», οδηγώντας στον υγρό θάνατο αμέτρητους Ασιάτες πρόσφυγες.
Είναι όμως δυνατόν να αντιμετωπίσεις με στρατιωτικά μέσα τα ανθρώπινα
τσαμπιά; Πώς θα σταματήσουν οι φρεγάτες τις παραφορτωμένες ψαρόβαρκες
και τα φουσκωτά; Ναι, λέει η «πολιτισμένη» Ευρώπη: αμέσως μετά τη
σύνοδο, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης ο Φρανσουά Ολάντ δήλωσε
πως η χώρα του θα καταθέσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σχέδιο
ψηφίσματος για την καταστροφή των πλοιαρίων των διακινητών στις λιβυκές
ακτές. «Ελήφθη η απόφαση να παρουσιάσουμε όλες τις επιλογές, ώστε να
μπορούμε να καταστρέφουμε τα σκάφη αυτά. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει
παρά μόνο εντός του πλαισίου μιας απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας»,
δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος μετά τη λήξη της έκτακτης συνόδου κορυφής.
Ο χαρακτήρας αλλά και η γεωγραφική ζώνη των «στρατιωτικών ενεργειών»,
βεβαίως, δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί. Ομως είναι φανερό ότι οι
Ευρωπαίοι, και ιδιαίτερα οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Γάλλοι και Ιταλοί
ετοιμάζονται, με αφορμή τις θαλασσινές εκατόμβες, για ένα ακόμη...
ανθρωπιστικό νεοαποικιακό «ντου» στην κατεστραμμένη από τον εμφύλιο
Λιβύη. Μία Λιβύη που, μετά την υποβοηθούμενη ψευδο-δημοκρατική εξέγερση
του 2011 και την ανατροπή και δολοφονία Καντάφι με τις «πλάτες» της
Ευρώπης και των ΗΠΑ, που έγειραν με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς την
πλάστιγγα υπέρ των «επαναστατικών δυνάμεων», έχει μετατραπεί σε κόλαση
επί της Γης. Ο Καντάφι, για όσους ξεχνούν, είχε κάνει πριν από μερικά
χρόνια ένα ωραιότατο deal με τον παλιόφιλό του, τον Μπερλουσκόνι, που
του είχε τάξει κάπου ένα δισ. ευρώ προκειμένου να «συγκρατεί» τους
φτωχοδιάβολους στην αφρικανική πλευρά της «Μare Nostrum».
Το τι θα ακολουθήσει, εύκολα το διαβάζει κανείς ανάμεσα από τις
γραμμές και τις προσεκτικές, νομικίστικες διατυπώσεις των πολεμοκάπηλων.
Πέρα από τον ντε φάκτο ναυτικό αποκλεισμό της Λιβύης, που στην ουσία
αποφασίστηκε την Πέμπτη και στον οποίο έχουν ήδη προσφερθεί να
συμμετάσχουν και οι Γερμανοί και Βρετανοί, το υπό συζήτηση «μενού»
στρατιωτικών ενεργειών περιλαμβάνει την ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων στα
παράλια ώστε να καταστρέφουν επί τόπου τα σκάφη των λαθρέμπορων, την
κατάληψη λιμανιών αλλά και πετρελαιοπηγών, διυλιστηρίων και αγωγών
μαύρου χρυσού που βρίσκονται υπό τον έλεγχο πολιτοφυλακών, και βέβαια τη
«σταθεροποίηση» με τα όπλα της φιλοδυτικής «κυβέρνησης εθνικής
ενότητας», που στην πράξη δεν ελέγχει ούτε το καταφύγιό της στο
Τομπρούκ, πόσο μάλλον την Τρίπολη και τη Βεγγάζη...
Και η νέα «κούρσα για την Αφρική», το «Scramble for Africa» όπως
αποκλήθηκε η αντίστοιχη αποικιακή εκστρατεία των Ευρωπαίων ισχυρών για
το κομμάτιασμα και τη μοιρασιά της Μαύρης Ηπείρου στα τέλη του 19ου
αιώνα, δεν θα σταματήσει εκεί. Ηδη συζητείται σοβαρά στα ευρωπαϊκά
σαλόνια η –ανθρωπιστική πάντα!– «ανάγκη» για δημιουργία σειράς από
προσφυγικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στην υποσαχάρια Αφρική, ώστε να μη
φτάνουν καν τα ανθρώπινα κοπάδια της απόγνωσης ώς τη Μεσόγειο, και
βέβαια την ανάγκη για «σταθεροποίηση» και της Τυνησίας, και του Μαρόκου,
και όποιας άλλης αφρικανικής χώρας μπει αργότερα στο στόχαστρο. Αλλωστε
χωρίς τη λεηλασία των αφρικανικών πρώτων υλών, για δεκαετίες μια καθαρά
ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική «μπίζνα» στην οποία μόλις τις τελευταίες
δεκαετίες ενεπλάκησαν οι ΗΠΑ και η Κίνα, η ευρωπαϊκή βιομηχανία θα
κατέρρεε μέσα σε λίγα χρόνια. Παλιά τους τέχνη κόσκινο, άλλωστε -
κόσκινο από τις σφαίρες και τις βόμβες... Και η Λιβύη, όπως και πριν
έναν αιώνα, αποτελεί ιδανική «πύλη» για μια νέα εισβολή στη Μαύρη
Ηπειρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου