Ψυχρός πόλεμος από τις ΗΠΑ

Ενας παλιός διπλωμάτης των ΗΠΑ, που ζει από χρόνια στην Αθήνα, ο γνωστός Μπρέιντι Κίσλινγκ, με μια σύντομη ανάρτησή του στο facebook της αμερικανικής πρεσβείας μάς άνοιξε τα μάτια για τις πραγματικές προθέσεις που κρύβονται πίσω από τη νέα αντιτρομοκρατική σταυροφορία της χώρας του στην Ελλάδα.

Μια παλιά μέθοδο πίεσης προς την κυβέρνηση της Ελλάδας επαναφέρουν στο διπλωματικό τους οπλοστάσιο οι ΗΠΑ. Μετά από αρκετά χρόνια, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ξαναγίνεται το νούμερο ένα θέμα στην ατζέντα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Μόνο που ο άγαρμπος τρόπος με τον οποίο επιχειρείται αυτή η επαναφορά προδίδει ότι η πραγματική ανησυχία των ΗΠΑ δεν είναι τόσο η «απειλή της τρομοκρατίας» όσο η ύπαρξη μιας αριστερής κυβέρνησης και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ. Και πίσω από τις μεγαλοστομίες περί «ανησυχιών για την απελευθέρωση τρομοκρατών» δύσκολα κρύβονται οι πραγματικές ανησυχίες για την προσπάθεια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να χαράξει μια νέα και κάπως πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, αναζητώντας στηρίγματα και πέραν των παραδοσιακών μας συμμάχων και εταίρων.

Μια εκστρατεία προπαγάνδας

Εγινε πολύς λόγος για την πρωτοβουλία του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Ντέιβιντ Πιρς να ανακοινώσει την περασμένη Δευτέρα, με εντελώς ανοίκειο τρόπο, την αντίθεση της κυβέρνησής του στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που μόλις είχε ψηφιστεί και στο ενδεχόμενο να οδηγήσει αυτή η ψήφιση στην απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού.

Ολοι διαπίστωσαν τον πρωτοφανή χαρακτήρα της ενέργειας και στάθηκαν ιδιαίτερα στη φράση τού κ. Πιρς, ότι «εάν ο Σάββας Ξηρός -ή όποιος άλλος έχει στα χέρια του αίμα Αμερικανού διπλωμάτη και μέλους της αμερικανικής αποστολής- αφεθεί ελεύθερος, τότε αυτό θα θεωρηθεί μία βαθιά μη φιλική πράξη». Ακόμα και ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος δεν διεκδικεί ιδιαίτερες «αντιιμπεριαλιστικές» δάφνες, υπέδειξε στην κυβέρνηση σκληρή απάντηση και απαίτηση να αποσυρθεί ο πρέσβης. Αλλά λιγότερη σημασία δόθηκε σε μια άλλη αποστροφή των δηλώσεων του κ. Πιρς, με τις οποίες στην ουσία στράφηκε εναντίον του ελληνικού δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος. Γιατί δεν αρκέστηκε να πει ότι «οι καταδικασμένοι και δολοφόνοι, άτομα τα οποία έχουν διαπράξει φρικτά εγκλήματα, οφείλουν να εκτίσουν το σύνολο της ποινής τους στη φυλακή», αλλά πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχει χώρος στον πολιτικό διάλογο για καταδικασμένους τρομοκράτες, ούτε για επιστροφή τους στην ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για βίαιους εγκληματίες και πρέπει να βρίσκονται στη φυλακή, πουθενά αλλού».

Αλλά ως γνωστόν, η ελληνική έννομη τάξη δέχεται το ενδεχόμενο αποφυλάκισης ακόμα και των δραστών ειδεχθών εγκλημάτων, μετά την έκτιση μεγάλου μέρους της ποινής τους (18-20 χρόνια), ενώ και σύμφωνα με τις αρχές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «η επιβολή των ισοβίων χωρίς καμιά προοπτική αποφυλάκισης εμπίπτει στην κατηγορία της απάνθρωπης μεταχείρισης των κρατουμένων».

Φυσικά στις ΗΠΑ ισχύουν διαφορετικά δεδομένα, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Και σ’ αυτό το σημείο ο νέος νόμος του υπουργείου Δικαιοσύνης δεν πρόσθεσε τίποτα. Πώς να εξηγήσουμε, λοιπόν, την έκρηξη του κ. πρέσβη; Διαφωτιστικό είναι το γεγονός ότι την ίδια μέρα παρόμοιο σκηνικό στήθηκε και στην Ουάσινγκτον, όπου ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι υποδεχόταν τον Ελληνα ομόλογό του Νίκο Κοτζιά. Στη σύντομη δήλωση μπροστά στις κάμερες, ο κ. Κέρι είπε κι αυτός τα ίδια: «Προβληματιζόμαστε πολύ γιατί αυτοί που διέπραξαν πράξεις τρομοκρατίας και είναι στη φυλακή πρέπει να παραμείνουν στη φυλακή». Ο κ. Κοτζιάς φάνηκε να αιφνιδιάζεται, αλλά έσπευσε να δηλώσει ότι έρχεται «ως φίλος με κάποιον που εργάζεται μαζί μας για τη δημοκρατία και την ειρήνη, εναντίον της τρομοκρατίας, και ελπίζω στην εμβάθυνση των σχέσεών μας και στην ανεύρεση νέων πεδίων συνεργασίας». Οσο για τον νέο νόμο, διαβεβαίωσε τον κ. Κέρι ότι «μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο νέος νόμος για τους φυλακισμένους στην Ελλάδα δεν θα επιτρέψει σε κανέναν τρομοκράτη να αφεθεί ελεύθερος. Θα πρόκειται μόνο για αλλαγή του τρόπου κράτησης και κανένας δεν θα αφεθεί ελεύθερος».

Υστερα από αυτές τις επίσημες δηλώσεις της ελληνικής κυβέρνησης, θα περίμενε κανείς από την αμερικανική πλευρά να δεχτεί τις διαβεβαιώσεις και να αφήσει την υπόθεση εδώ. Ομως, όπως θα δούμε παρακάτω, 24 ώρες αργότερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ επανήλθε δριμύτερη. Και με τη νέα της παρέμβαση αποκάλυψε ότι στόχος της δεν ήταν η ουσία της υπόθεσης, αλλά η άσκηση πίεσης προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της υιοθέτησης της ατζέντας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία είχε εν τω μεταξύ ξιφουλκήσει εναντίον του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου, επιχειρώντας να του αποδώσει «φιλοτρομοκρατικές» προθέσεις.

Προηγήθηκε, δηλαδή, ο ξεσηκωμός των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και των νέων συνοδοιπόρων της στη Βουλή (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) με μια σειρά υπερβολικών ή και κινδυνολογικών σχολίων για το νομοσχέδιο και ακολούθησε στην ίδια γραμμή η αμερικανική διπλωματία.

Ενδιαφέρον προς αυτήν την κατεύθυνση έχει η σχετική συζήτηση που φιλοξενείται στο facebook της πρεσβείας κάτω από τις δηλώσεις τού κ. Πιρς. Στη συζήτηση παίρνουν μέρος Ελληνες και Ελληνοαμερικανοί, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ταυτίζονται με τις απόψεις του πρέσβη, ενώ αρκετοί ζητούν τη βοήθεια των ΗΠΑ προκειμένου να απαλλαγεί η χώρα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αρκεί μια μικρή ανθολόγηση:

«Οι Αμερικανοί για το θέμα αυτό έχουν απόλυτο δίκιο!», γράφει κάποιος. Και συμπληρώνει: «Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., από ανικανότητα και ιδεοληψίες δημιουργούν εχθρούς παντού την ώρα που η χώρα έχει ανάγκη από φίλους και σοβαρή εξωτερική πολιτική!» «Και λίγα είπε», γράφει άλλος. «Ντρέπομαι απέναντι σε κάθε άνθρωπο που έχει αλλάξει ή έχει τελειώσει η ζωή του εξαιτίας της 17Ν».

Μάταια κάποιοι ελάχιστοι θυμίζουν ότι ο Στυλιανός Παττακός έχει αποφυλακιστεί από το 1990 «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του», χωρίς κανένας να διαμαρτυρηθεί, ή ότι Σάββας Ξηρός είναι ανάπηρος και ανήμπορος. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους την αντίθεσή τους στην κυβέρνηση της Αριστεράς: «Μα γι’ αυτό δεν ήρθαν στην κυβέρνηση; Μην ξεχνάμε έχουμε υπουργούς και γονείς τρομοκρατών». «Εχουμε μία σκιώδη κυβέρνηση, η οποία υποθάλπει ανοικτά πλέον τους εγκληματίες. Καλό ξεκούμπισμα. Και κάλλιο αρχύτερα». Τα ίδια και άλλος: «Οσο πιο γρήγορα φύγουν απ’ την κυβέρνηση τόσο καλύτερα. Οι πράξεις ασυναρτησίας και βλακείας ξεπέρασαν τα όρια. Απλά επικίνδυνοι για τη χώρα».

Υπάρχουν και ανοιχτές εκκλήσεις προς τις ΗΠΑ να αλλάξουν την ελληνική κυβέρνηση: «Παρακαλούμε βοηθήστε την Ελλάδα να αλλάξει κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει σπίτι του. Χρειαζόμαστε μια δημοκρατική και πραγματιστική κυβέρνηση». Προτείνονται μάλιστα και πιο σκληρά μέτρα: «Οι ΗΠΑ πρέπει να συμπεριλάβουν την Ελλάδα στη λίστα των χωρών που υποθάλπουν την τρομοκρατία. Τότε θα δουν τα ευρώ από τον τουρισμό τους να στερεύουν. Κι αυτό θα τους υποχρεώσει να τους κρατήσουν στη φυλακή». «Χαίρομαι που οι ΗΠΑ ανέλαβαν δράση. Η Ελλάδα είναι σύμμαχος εδώ και αιώνες και μια χούφτα νεο-κομμουνιστές δεν μπορεί να σπέρνουν τον όλεθρο σε κάθε σφαίρα της ζωής. Η απελευθέρωση από τις φυλακές ενός τρομοκράτη της διάστασης του Ξηρού είναι αδιανόητη. Ισως οι Αμερικανοί πρέπει να αναθεωρήσουν το πρόγραμμα απαλλαγής βίζας για τους Ελληνες». «Ανθρώπινα δικαιώματα σε υπανθρώπους φονιάδες; όχι, να μείνει έγκλειστος ισοβίως. Πού το πάνε, μια με τον Πούτιν, τώρα με το φονιά, προσπαθούν να αποξενωθούμε πια από κάθε υποστήριξη;» «Αυτή η ακρο-αριστερή κυβέρνηση είναι επικίνδυνη και πρέπει να φύγει το συντομότερο! Οι τρομοκράτες σαν τον Ξηρό το μόνο που δικαιούνται είναι η θανατική ποινή». «Κανονικά θα έπρεπε να ζητήσουν την έκδοσή του, ώστε να δικαστεί στην Αμερική για τους φόνους των Αμερικανών από τη 17Ν. Αφού δεν μπορεί να μας προστατέψει η δική μας κυβέρνηση από τους τρομοκράτες, ας μας προστατέψουν οι Αμερικάνοι».

«Είναι άθλιοι, είναι φασιστο-κομμούνια, θέλω να πέσει η κυβέρνηση». «Ο ελληνικός λαός ευχαριστεί την Αμερική για την προστασία που του παρέχει απέναντι σε μια συμμορία εξτρεμιστών που κατάφερε να πάρει την εξουσία εκμεταλλευόμενοι την οικονομική εξαθλίωσή του».«Να ντρέπεστε για την αριστερο-φασιστική κυβέρνηση της Ελλάδας».

Και το κερασάκι: «Αν όντως απελευθερώσουν το δολοφόνο, τότε οι Ελληνοαμερικάνοι οφείλουν να μποϊκοτάρουν την Ελλάδα».

Στόχος είναι ο Ξηρός ή ο ΣΥΡΙΖΑ;

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, όμως, δεν περιορίστηκε στις δηλώσεις τού κ. Πιρς και του κ. Κέρι τη Δευτέρα. Επανήλθε την Τρίτη, 21 Απριλίου, με ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η οποία είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική. Σύμφωνα μ' αυτήν, «το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ενέταξε τον Χριστόδουλο Ξηρό και τον Νίκο Μαζιώτη υπό το Εκτελεστικό Διάταγμα 13224, το οποίο στοχεύει τους τρομοκράτες και εκείνους που προσφέρουν υποστήριξη σε τρομοκράτες ή τρομοκρατικές ενέργειες. Ως αποτέλεσμα αυτής της ένταξης, όλη η περιουσία του Ξηρού και του Μαζιώτη που βρίσκεται υπό αμερικανική δικαιοδοσία δεσμεύεται, και όλοι οι πόροι τους που βρίσκονται υπό αμερικανική δικαιοδοσία παγώνουν. Απαγορεύεται γενικώς στους Αμερικανούς πολίτες να έρχονται σε οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή με τον Ξηρό και τον Μαζιώτη, ή προς όφελός τους». Στην απόφαση αναφέρεται το ιστορικό του Χριστόδουλου Ξηρού και του Νίκου Μαζιώτη, καθώς και το γεγονός ότι και οι δύο τους δραπέτευσαν και συνελήφθησαν, ο πρώτος τον Ιανουάριο του 2015 και ο δεύτερος τον Ιούλιο του 2014. Η ανακοίνωση κλείνει με τη διευκρίνιση ότι «το υπουργείο Εξωτερικών έλαβε αυτή την απόφαση σε συντονισμό με τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Οικονομικών. Θα συνεχίσουμε να λαμβάνουμε παρόμοια μέτρα εναντίον τρομοκρατών και τρομοκρατικών ομάδων στην Ελλάδα και αλλού».

Πού τους θυμήθηκαν ξαφνικά τώρα τους Μαζιώτη και Ξηρό και πήραν αυτή τη νέα απόφαση; Και ποια περιουσία μπορεί να έχει ο ένας ή ο άλλος στις ΗΠΑ; Μήπως είναι και στη λίστα Λαγκάρντ; Την εξήγηση δίνει ένα σχόλιο του πρώην διπλωμάτη των ΗΠΑ Μπρέιντι Κίσλινγκ, ο οποίος έγινε παγκοσμίως γνωστός όταν παραιτήθηκε από τη θέση του επικεφαλής στο πολιτικό τμήμα της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, διαμαρτυρόμενος για την πολιτική της κυβέρνησης Μπους στο Ιράκ. Ο κ. Κίσλινγκ, ο οποίος υπηρέτησε δύο φορές στην πρεσβεία της Αθήνας, γνωρίζει από πρώτο χέρι τις κατά καιρούς πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ στον τομέα της πάταξης της τρομοκρατίας και το παρασκήνιο που κρύβουν. Στο σχόλιο που ανάρτησε ο κ. Κίσλινγκ κάτω από την ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σημειώνει τις ακόλουθες παρατηρήσεις:

«Αν αυτή η πρωτοβουλία ήταν μια σοβαρή ενέργεια για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και όχι μια άσκηση συμβολικού χαρτοπόλεμου, δεν θα είχε αργήσει τόσο πολύ. Ο Χριστόδουλος Ξηρός είχε καταδικαστεί από το 2003 και ο Μαζιώτης πήγε στη φυλακή για την πρώτη γνωστή έκρηξη βόμβας το 1998. Αν, όπως θα πρέπει να συμπεράνουμε από την απουσία των άλλων μελών των οργανώσεών τους από τον κατάλογο αυτό, η ένταξή τους σ’ αυτόν ήταν μια απάντηση στην εξαφάνισή τους (τον Ιανουάριο του 2014 και τον Ιούνιο του 2012, αντίστοιχα) σημειώνω ότι η Πόλα Ρούπα, ο άλλος μισός εγκέφαλος του ζευγαριού του Επαναστατικού Αγώνα, είναι ακόμη ελεύθερη και δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο».

Ο κ. Κίσλινγκ έχει δίκιο. Η ανακοίνωση αυτή δεν έχει κανένα άλλο λόγο ύπαρξης παρά μόνο να χρησιμεύσει ως μέσο πίεσης προς την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια απόφαση που είχε παρθεί πριν από πολλούς μήνες και σήμερα δεν έχει κανένα νόημα, εφόσον και οι δύο οι αναφερόμενοι έχουν και πάλι συλληφθεί. Οπως μπορεί καθένας να αντιληφθεί, αυτός ο περιορισμός που επιβάλλεται στους δυο ήδη κρατούμενους, δηλαδή η δέσμευση πόρων και περιουσιακών στοιχείων, δεν έχει νόημα.

Το «Εκτελεστικό Διάταγμα 13224» είναι νόμος που υπέγραψε ο πρόεδρος Μπους δέκα μέρες μετά την υπόθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, με σκοπό να δυσχεραίνεται η χρηματοδότηση των διεθνών τρομοκρατικών δικτύων. Ο κ. Κίσλινγκ στο σχόλιό του μας υποδεικνύει και το πού μπορεί κανείς να αναζητήσει τον σχετικό κατάλογο. Είναι σε ειδικό τμήμα του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Η υπηρεσία ονομάζεται OFAC (Office for Foreign Assets Control, Υπηρεσία Ελέγχου Ξένων Πόρων) και ο κατάλογος SDN (Specially Designated Nationals List, Κατάλογος Ειδικά Χαρακτηρισμένων Ατόμων). Ο κατάλογος προϋπήρχε του 2001, υπό άλλο νομικό καθεστώς.

Μελετήσαμε τα στοιχεία του καταλόγου από το 1994 που είναι προσβάσιμα, καθώς και τις μεταβολές που έχει υποστεί και διαπιστώσαμε ότι περιλαμβάνει αρκετές ελληνικές ναυτιλιακές και εμπορικές επιχειρήσεις καθώς και τράπεζες, οι οποίες διατηρούν σχέσεις με κράτη για τα οποία οι ΗΠΑ ζητούν από τους πολίτες τους να τις αποφεύγουν (κατά καιρούς, Ιράν, Λιβύη, Κούβα, Βενεζουέλα). Η πρώτη αναφορά σε ελληνικές ένοπλες οργανώσεις γίνεται στις 9.1.2009 με την προσθήκη στον κατάλογο του Επαναστατικού Αγώνα. Στις 24.2.2011 ακολουθεί η Σέχτα Επαναστατών, ενώ στις 13.11.2011 και η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Τα άτομα ελληνικής υπηκοότητας που αναφέρονται στη λίστα από το 1994 μέχρι σήμερα είναι μόνο δύο: ο Χριστόδουλος Ξηρός και ο Νίκος Μαζιώτης. Και το πιο σημαντικό: η προσθήκη των ονομάτων τους στη λίστα φέρει ημερομηνία 21.4.2015! Σε συνδυασμό με την απουσία του ονόματος Ρούπα, η οποία ακόμα καταζητείται, αποδεικνύεται ότι η συμπλήρωση αυτή έγινε μόνο και μόνο για να γίνει δυνατή η ανακοίνωση της Τρίτης και να διατηρηθεί στην επικαιρότητα η αμερικανική πίεση.

Το ιστορικό ενός εκβιασμού

Είναι λοιπόν αφελείς όσοι πιστεύουν ότι ξαφνικά συγκλονίστηκε η κυβέρνηση των ΗΠΑ από το ενδεχόμενο αποφυλάκισης του Σάββα Ξηρού. Ο πρέσβης και ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μιλούν για τρομοκρατία και έχουν στο μυαλό τους τις ενδεχόμενες αποκλίσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ από το συμμαχικό καλαπόδι.

Αυτή η πολιτική χρήση του «τρομοκρατικού κινδύνου» από τις ΗΠΑ έχει μακρά ιστορία. Και η όξυνση των σχετικών πιέσεων δεν συμβαδίζει με τις περιόδους που πλήθαιναν τα κρούσματα της δράσης των ένοπλων οργανώσεων, αλλά περισσότερο με τις φάσεις που κάποια ελληνική κυβέρνηση επιχειρούσε να αποστασιοποιηθεί από την επίσημη γραμμή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε διεθνή και εσωτερικά ζητήματα.

Χάρη στις αποκαλύψεις των Wikileaks διαθέτουμε σήμερα αρκετά παραδείγματα παρόμοιων παρεμβάσεων από τη δεκαετία του 1980. Μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις:

● Στις 14.3.1988 ο τότε πρέσβης Κίλι στέλνει μήνυμα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ όπου αναφέρει πως «κατά την περίοδο Ιουνίου-Αυγούστου 1987 η κυβέρνηση των ΗΠΑ διεξήγαγε συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση, εξαιτίας της ανησυχίας της σχετικά με τη διεθνή τρομοκρατία και ειδικά σχετικά με πληροφορίες για επαφές μεταξύ Ελλήνων επισήμων και εκπροσώπων της τρομοκρατικής οργάνωσης του Αμπού Νιντάλ (οι οποίες διαψεύστηκαν επισήμως από την ελληνική κυβέρνηση). Αυτός ο διάλογος, αν και ήταν εμπιστευτικός, χρησίμευσε προκειμένου να ενισχύσει την επίγνωση των ελληνικών αρχών για το βάθος του αμερικανικού ενδιαφέροντος γύρω από ζητήματα τρομοκρατίας». Στη συνέχεια, το ίδιο τηλεγράφημα αναφέρεται στις σχέσεις της Ελλάδας με τους Παλαιστίνιους και την αναγνώριση της PLO, η οποία είναι κατά το τηλεγράφημα «τρομοκρατική» οργάνωση.

● Στις 16.11.1994 ο πρέσβης Νάιλς αναφέρει στους προϊσταμένους του ότι «δυστυχώς, το 1994 δεν είδαμε καμία βελτίωση στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Η κατάργηση της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας τον Δεκέμβριο του 1993 δεν ήταν χρήσιμη στην προσπάθεια αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, ούτε και ο συμβολισμός που προσέφερε η περίπτωση Μπαλάφα. Οι πράξεις αυτές συνέβαλαν στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας όπου οι τρομοκράτες αντιμετωπίζονται με κάποια συμπάθεια, αντί για δημόσιοι εχθροί».

● Για το ποια είναι ακριβώς η τρομοκρατία στο μυαλό των υπευθύνων της πρεσβείας, χαρακτηριστικό είναι το τηλεγράφημα που έστειλε ο πρέσβης Μπερνς στις 30.11.1999, με τίτλο «Ετήσια Εκθεση για την Τρομοκρατία». Ο πρέσβης γράφει με αφορμή την επίσκεψη Κλίντον ότι «κατά τη διεξαγωγή διαδηλώσεων που οργάνωσαν οι κομμουνιστές στο κέντρο της Αθήνας ρίχτηκαν βόμβες μολότοφ εναντίον 75-80 ατόμων».

● Στις 20.10.2000 ο Μπερνς ενημερώνει τους προϊσταμένους του εκτενώς για πολυσέλιδο δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» σχετικά με τη 17 Νοέμβρη. Μεταξύ άλλων ο πρέσβης επικρίνει και τις απόψεις του Γιάννη Πανούση, ο οποίος αναφερόταν σε μια «πολιτική λύση» για το ζήτημα: «Πρέπει να κάνουμε απολύτως σαφές ότι δεν είναι αυτό που έχουμε υπόψη όταν μιλάμε για επίλυση του προβλήματος της τρομοκρατίας». Μάλιστα ο Μπερνς περιέγραφε με φρίκη την αδιαφορία του ελληνικού κοινού για το δημοσίευμα και σχολίαζε ότι «αυτό αποδεικνύει τη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε προκειμένου να πείσουμε τους Ελληνες να υποστηρίξουν μια πολιτική μηδενικής ανοχής για την τρομοκρατία από την ελληνική κυβέρνηση».

● Παρόμοιου πνεύματος τηλεγραφήματα μπορεί κανείς να αναζητήσει στις 26.11.2002, στις 24.3.2005, στις 25.9.2005, στις 20.10.2005, στις 25.7.2006, στις 12.1.2007, στις 25.1.2007, στις 26.8.2008, στις 7.11.2008, στις 19.11.2009, στις 4.12.2009 και στις 18.2.2010. Κορυφαίο σχετικό ντοκουμέντο είναι η συζήτηση που διεξήχθη στη Γερουσία των ΗΠΑ στις 15.6.2000, την περίοδο της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όταν οι ΗΠΑ ήθελαν να πουλήσουν στην Ελλάδα τα περιβόητα συστήματα παρακολούθησης, μια υπόθεση που οδήγησε στο σκάνδαλο των υποκλοπών τέσσερα χρόνια αργότερα. Στη συζήτηση η Ελλάδα συγκρίνεται με το Πακιστάν ως προς την υπόθαλψη τρομοκρατικών ομάδων και προτείνεται να μην καταργηθεί η βίζα για τους Ελληνες πολίτες. Η σχετική έκθεση περιλαμβάνει πίνακες τρομοκρατικών ενεργειών μόνο για την Ελλάδα. Και το σημαντικό: μεταξύ αυτών των ενεργειών περιλαμβάνονται και οι διαδηλώσεις του ΚΚΕ!

Οσα κι αν λέει λοιπόν η Νέα Δημοκρατία και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης, η αιφνίδια αντιτρομοκρατική ευαισθησία των ΗΠΑ απέναντι στην Ελλάδα δεν προκλήθηκε ούτε από το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης ούτε από το ενδεχόμενο αποφυλάκισης του Σάββα Ξηρού. Περισσότερο τις επισκέψεις στον Πούτιν, τη διαφοροποίηση στο Ουκρανικό και τις διακηρύξεις περί μιας νέας εξωτερικής πολιτικής πληρώνει σήμερα η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Είναι η μόνιμη δοκιμασία που περνάνε από τη μεγάλη σύμμαχο οι απρόβλεπτες κυβερνήσεις των μικρών χωρών. Αλλά αυτή τη φορά πρόκειται για μια χώρα στον πυρήνα της Ε.Ε. Και γι' αυτό η πρόκληση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ακόμα μεγαλύτερη. 

Διαβάστε:

► John Brady Kiesling

«Greek Urban Warriors. Resistance and Terrorism, 1967-2014» (Lycabettus Press, Athens 2014)

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, εκτενής και οπωσδήποτε η πιο σοβαρή μέχρι σήμερα διερεύνηση του ελληνικού «αντάρτικου πόλης» από την περίοδο της αντίστασης στη δικτατορία μέχρι σήμερα. Ο συγγραφέας της, ως διπλωμάτης που υπηρέτησε στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, παρακολούθησε από κοντά τη διαδρομή των ελληνοαμερικανικών σχέσεων στο κρίσιμο ζήτημα του «αντιτρομοκρατικού αγώνα

► Αλέξης Παπαχελάς - Τάσος Τέλλογλου «17. Φάκελος 17 Νοέμβρη» (Αθήνα 2002, εκδ. Βιβλιοπωλείο της Εστίας).

Η πιο διαβασμένη εκδοχή της ιστορίας της 17 Νοέμβρη και του τρόπου αντιμετώπισής της. Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου έγινε από τον υπουργό Δημ. Τάξης Χρυσοχοΐδη και την Ντόρα Μπακογιάννη.

► Ιός «Ενας, δύο, πολλοί Ζεράρ ντε Βιλιέ» (εφ. «Ελευθεροτυπία», 26.1.2003).

http://www.iospress.gr/ios2003/ios20030126a.htm

Κριτική στα πραγματολογικά στοιχεία του βιβλίου των Παπαχελά - Τέλλογλου.

Επισκεφθείτε:

► https://www.facebook.com/USEmbassyAthens

Το facebook της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα

► «Terrorist Designations of Christodoulos Xiros and Nikolaos Maziotis»

http://www.state.gov/r/pa/prs/ps/2015/04/240928.htm

Ο κατόπιν εορτής χαρακτηρισμός του Χρ. Ξηρού και του Ν. Μαζιώτη ως ατόμων που δεσμεύεται η περιουσία τους σε αμερικανικό έδαφος.

Συντάκτης: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς 

Πηγή: efsyn.gr