Αυτό που συμβαίνει στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και στον διεθνή τύπο με
αφορμή την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα δεν θυμάμαι να έχει το
προηγούμενό του. Πολιτικοί του ευρέως φάσματος, δεξιάς –
σοσιαλδημοκρατίας, σπεύδουν να θυμίσουν υποχρεώσεις, δηλωθέντα,
ισχύοντα, δεδομένα, γραμμές, θέσεις, υποψίες, επιφυλάξεις, δυσφορία,
καχυποψία και εγκαλούν την ελληνική κυβέρνηση να θυμηθεί τις συμμαχίες
και τις βοήθειες πριν προβεί σε έγκλημα καθοσιώσεως...
Δεν μπορεί να κλείσει η Ελλάδα συμφωνία για τα ροδάκινα
Πέλλας και Ημαθίας, ιδίως τα συμπύρηνα, διότι αυτό μπορεί να τονώσει τα
αυτονομιστικά κινήματα της Αζοφικής και μια συμφωνία για το φυσικό αέριο
δεν έχει, μας διαβεβαιώνουν, καμία μα καμία σημασία αφού, νωρίτερα,
έχει υπογράψει συμφωνία ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο.
Οι πλέον επιδέξιες πένες του αμερικανικού και ευρωπαϊκού
τύπου ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους στην ανάλυση των γεγονότων, της
υφιστάμενης κατάστασης, των γεωπολιτικών συνθηκών, των συμφωνιών, των
υποχρεώσεων, των δυνατοτήτων του δυτικού κόσμου για να προειδοποιήσουν,
να απειλήσουν εν ολίγοις ότι ο έλληνας πρωθυπουργός πρέπει να αρκεστεί
στην τεϊοποσία από ρώσικο σαμοβάρι και σε σάουνα με ραβδισμούς φύλλων
βάγιας, έστω ένα βούτηγμα οδοντογλυφίδας σε μπολάκι με χαβιάρι, άντε κι
ένα δεύτερο σφηνάκι βότκας, αν θέλει, μπορεί να προβεί και σε
κωδωνοκρουσία στον πατριαρχικό ναό αλλά μέχρι εκεί.
Μη τυχόν και τολμήσει να βγάλει το καπάκι από στυλό
διαρκείας και υπογράψει καμιά συμφωνία διότι, τότε, θα σκιστεί το
παραβάν του χρόνου και από μια συμπαντική σκουληκότρυπα, θα εξέλθουν
όλοι οι διάβολοι της κόλασης.
Τέλος, μην τολμήσει ο Τσίπρας και θελήσει να σταθεί στην
ακροποταμιά του Βόλγα. Να αρκεστεί σε παραποτάμιο περίπατο στον Μόσχοβα,
διότι οι ρώσικοι βάτραχοι είναι επικίνδυνοι, υποδύονται σε χορογραφία
Μπολσόι ότι κρύβουν κάτω από την πέτσα τους μια βασιλοπούλα, ενώ, κατά
βάση, αυτή την παραλλαγή χρησιμοποιούν ταταρομογγόλοι με στριφτό
μουστάκι. Κι αυτούς δύσκολα τους κάνουν ζάφτι πενήντα μεραρχίες πάντσερ,
συγνώμμη λέοπαρντ...
Δεν πρέπει να γελαστεί ο Τσίπρας και πέσει στην γητειά
σχιστομάτηδων ασιατών. Όχι. Να προτιμήσει τα βατραχάκια Βρυξελλών που
κοάζουν επιδέξια, που είναι φιλικά με το περιβάλλον και πλούσια σε
πρωτεΐνες όπως μπορούν να βεβαιώσουν οι γαστριμαργικές συνήθειες των
καλοφαγάδων στα γκουρμέ εστιατόρια των Παρισίων όπου τα βατραχοπόδαρα
πανέ μερακλώνουν όλους τους απαιτητικούς οισοφάγους.
Είναι επιδέξια τα ευρωπαϊκά βατραχάκια, υποδύονται ακόμη και
τα ξαδέλφια τους των τροπικών, τους φιλάς την πλάτη και τα
παραισθηγιογόνα που εκλύουν βλέπεις το μέλλον, κοάζουν συντονισμένα και
μελωδικά, μας τάζουν ποταμούς με μέλι αρκεί να τους πληρώσουμε τον
ουράνο με τ’ άστρα. Κι αλλίμονο, αν πέσουν στο σαμοβάρι, ύστερα, το τσάι
δεν πίνεται με τίποτα.
Του Απόστολου Λυκεσά
Πηγή: stokokkino.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου