«Φρουτομηχαναί»

Πλησιάζει η ώρα που τα καταστήματα Play θα «ξεφυτρώσουν» δίπλα μας. Τι είναι αυτά τα «play»; Τι άλλο. Τα «φρουτάκια»! Ο ΟΠΑΠ έχει ήδη καταβάλει στο Ελληνικό Δημόσιο 560 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει τη δεκαετή άδεια εκμετάλλευσης 35.000 VLTs. Από αυτά 16.500 μηχανάκια θα εγκαταστήσει και θα εκμεταλλεύεται ο Οργανισμός, ενώ τα υπόλοιπα 18.500 θα εκχωρηθούν μέσα από διαγωνισμό που ήδη «τρέχει» σε τρεις-τέσσερις παραχωρησιούχους. Το φιλόδοξο project υπόσχεται να δημιουργήσει 5.000 νέες θέσεις εργασίας και να συμβάλει στην αύξηση των εσόδων του κράτους, αφού το 30% των καθαρών εσόδων θα πηγαίνει στα δημόσια ταμεία. 

Τα... καλά νέα σταματούν εδώ. Τα... άλλα ανακαλύψτε τα μόνοι σας διαβάζοντας το άρθρο της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» που αναδημοσιεύουμε. Ενα άρθρο γραμμένο πριν από 80 χρόνια και 19 μέρες!

«Φρουτομηχαναί» (ΕΣΤΙΑ, εσπέρα Κυριακής 17 Φεβρουαρίου 1935)

Η Σκώτλανδ Γυάρδ, απεφάσισε, καθώς φαίνεται, να θεραπεύση τους Αγγλους από το πάθος των τυχηρών παιγνιδιών, που τους έχει καταλάβει τελευταίως. Πράγματι, το Λονδίνον έχει πλημμυρήσει κατά τα τελευταία χρόνια, από μικρά ή μεγάλα καταστήματα, που έχουν ορθάνοικτες της πόρτες των εις τον δρόμον, και όπου μπαίνει κανείς χωρίς να πληρώση εισιτήριον. Η θέρμανσις εξασφαλίζεται διά του… συνωστισμού, και η πελατεία τέρπεται από πρωίας μέχρις εσπέρας από την μουσικήν του ραδιοφώνου.
Εκτός της μουσικής αυτής, όμως, ακούει κανείς εκεί μέσα και τον περίεργον κρότον κυλιομένων σφαιρών. Οι πελάται, σχεδόν αποκλειστικώς άνδρες, στέκονται με παγεράν σιγήν και συγκρατημένην αναπνοήν εμπρός εις μερικά τραπεζάκια επάνω εις τα οποία υπάρχουν περίεργα μηχανήματα. Αντί μιάς πέννας τα μηχανήματα αυτά σας δίδουν δέκα μικρές μπάλλες. Με ένα είδος πιστολίου με ελατήριον εκσφενδονίζονται η μπάλλες αυτές προς τον πίνακα του παιγνιδιού, ο οποίος αποτελείται από διάφορες τρύπες με αριθμούς. Οποιος επιτύχει τον μεγαλείτερον αριθμόν, κερδίζει ανάλογα σιγαρέττα. 

Το σκοπευτικό αυτό παιγνίδι είνε θαυμάσιον μέσον διά την καταπράυνσιν των νεύρων. Και είνε, πρωτίστως, εντελώς ακίνδυνα. Ημπορεί κανείς, με μετρίαν τύχην, να παίζη με ένα σελλίνι ολόκληρον ώραν. Και ημπορεί, ακόμη και να κερδίση. Φυσικά, δεν ζημιώνουν ούτε οι ιδιοκτήται των τοιούτων σκοπευτηρίων, απόδειξις δε τούτου είνε το γεγονός, ότι τέτοια καταστήματα έχουν ανοίξει ακόμη και εις τα κεντρικώτερα σημεία του Λονδίνου.
Η αστυνομία δεν έχει καμμίαν αντίρρησιν κατά των παιγνιδιών αυτών, όπου διά να χάση κανείς την περιουσίαν του, θα έπρεπε να διαθέση ολόκληρα έτη. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιον με μερικά διαφορετικά μηχανήματα, που κάμνουν τους παίκτας να χάνουν τεράστια ποσά και τους ιδιοκτήτας των να εξασφαλίζουν κολοσσιαία κέρδη. Τα μηχανήματα αυτά ονομάζονται «φρουτομηχαναί», θα υπάρχουν δε εν τη ζωή μόνον μέχρι της 1ης Απριλίου.
Αι «φρουτομηχαναί» αυταί δεν καταπίνουν μόνον πέννες. Ημπορεί κανείς να δοκιμάση εις αυτάς την τύχην του και με κέρματα του ενός ή των δύο σελλινίων. Αλλά η «τύχη» αυτή εις τας 999 περιπτώσεις επί 1000, σημαίνει αποτυχίαν. Διά τους παίκτας αι «φρουτομηχαναί» αυταί είνε σχεδόν κατά κανόνα άκαρποι. 

Τα ριπτόμενα εις ειδικάς οπάς νομίσματα, προκαλούν την περιστροφήν τριών μεταλλικών δίσκων, επί των οποίων είνε ζωγραφισμένα διάφορα φρούτα. Ο παίκτης ημπορεί να σταματήση την περιστροφήν πιέζων τρία διαφορετικά κουμπιά, οφείλει δε να επιτύχη ένα ωρισμένον συνδυασμόν, οπότε κερδίζει το «ποτ» ή μάλλον το «jackpot», όπως λέγεται εν προκειμένω λαμβάνων 5 έως 15 λίρας. Αλλά το μεγάλο ακριβώς αυτό κέρδος δείχνει την δυσκολίαν της επιτυχίας εις το παιγνίδι αυτό. Κατά τους ειδικούς, αι πιθανότητες της επιτυχίας περιορίζονται μόνον εις 1 επί τοις χιλίοις.
Η ιστορία των «φρουτομηχανών» αυτών είνε αρκετά περιπετειώδης. Προ δεκαετίας αι μηχαναί αυταί ελυμαίνοντο κυριολεκτικώς την Αμερικήν, έως ότου τέλος αι Αμερικανικαί αρχαί διέταξαν την καταστροφήν όλων αυτών των ληστρικών συσκευών.
Εξαφνα η πρώτη τοιαύτη «φρουτομηχανή», εξεφύτρωσε μίαν ημέραν εις την Αγγλικήν λουτρόπολιν του Μπράιτον. Μετά δύο ημέρας τα πλήθη συνωστίζοντο γύρω της διά να χάσουν τα χρήματά των. Μετά μίαν εβδομάδα αληθινός πυρετός τυχερών παιγνιδιών είχε καταλάβει το Μπράιτον. Εβλεπε κανείς τοιαύτας «φρουτομηχανάς» εις όλα τα κουρεία, εις όλα τα υποδηματοπωλεία και εις όλα τα κρεοπωλεία. Εις όλην την Αγγλίαν μετεδόθη ταχέως η είδησις, ότι οι καταστηματάρχαι του Μπράιτον εκέρδιζαν με τον τρόπον αυτόν έως 200 λίρας εβδομαδιαίως. 

Αποτέλεσμα τούτου υπήρξεν, ότι από του 1929 εισήχθησαν εις την Αγγλίαν 25.000 τοιούτων μηχανών. Συνεβλήθησαν πέντε ή έξ εταιρείαι και συνέπηξαν ένα είδος τραστ, το οποίον ανέλαβε την επιχείρησιν της εκμεταλλεύσεως των φρουτομηχανών αυτών. Ιδρύθησαν επίσης εκατοντάδες υπόπτων λεσχών, πρωταγωνισταί των οποίων ήσαν, φυσικά, διάφορα κακοποιά στοιχεία, που είχαν μυρισθή τα εύκολα και μεγάλα κέρδη των συσκευών αυτών της ασυλλήπτου τύχης. Συν τω χρόνω εσχηματίσθησαν αληθιναί συμμορίαι, που ήρχοντο συχνά εις αγρίας και αιματηράς ρήξεις μεταξύ των. Η μία συμμορία έστελλε συχνά ανθρώπους της, οι οποίοι ηχρήστευαν τας μηχανάς των ανταγωνιστών των, ρίπτοντες εις τας οπάς των διάφορα μεταλλικά αντικείμενα, αντί νομισμάτων. Αφ' ετέρου, οι ιδιοκτήται των λεσχών, ενδιαφερόμενοι να μειώσουν ακόμη και την κατά 1 επί τοις 1000, πιθανότητα κέρδους του παίκτου, κατεσκεύαζαν νέας μηχανάς, που δεν άφιναν ποτέ να σχηματισθή ο κερδίζων συνδυασμός. 

Με τον τρόπον αυτόν διάφοροι επιτήδειοι τύποι, κατώρθωσαν να πλουτίσουν εις βάρος της αφελείας του κόσμου. Ο ιδιοκτήτης ενός μικρού ζαχαροπλαστείου εις το Λονδίνον, εντός βραχυτάτου χρονικού διαστήματος, ηδυνήθη να αγοράση ένα πολυώροφον σπίτι εις το κέντρον της πόλεως. Ενας άλλος απέκτησε καθ' όμοιον τρόπον, μίαν μεγαλοπρεπεστάτην έπαυλιν, ένα γιωτ και δύο αυτοκίνητα. Μία λέσχη «φρουτομηχανών» μέσα εις μίαν και μόνην «σαιζόν», εκέρδισε 1500 λίρας.
Η Αγγλία είνε χώρα ελευθέρα, όπου ακόμη και οι ανόητοι ημπορούν να κάμνουν ό,τι θέλουν. Αλλά φαίνεται, ότι το κακόν επροχώρησε πάρα πολύ με τας περιφήμους «φρουτομηχανάς» και η Σκώτλανδ Γυάρδ απεφάσισε να επέμβη, απαγορεύουσα από της 1ης Απριλίου την λειτουργίαν των. Οι ιδιοκτήται χαλούν τον κόσμον διά να λάβουν κάποιαν αναστολήν, αλλ' η αστυνομία δεν υποχωρεί. 

Εννοείται, ότι εις την Ελλάδα μία τοιαύτη απαγόρευσις πλήττουσα τα συμφέροντα ενός τεραστίου ήδη κύκλου μεγάλων και μικρών λωποδυτών, θα ήτο αδύνατον πλέον να βγη. Αλλά διά την Αγγλίαν είνε παράδοξον, πώς ήργησε τόσον πολύ.
Z. 

Συντάκτης: Γιώργος Μανετάκης

Πηγή: efsyn.gr