Άγρια και πρωτοφανή επίθεση δέχεται
ο κόσμος της μισθωτής εργασίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα τα
τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. Μείωση μισθών, ελαστικές και επισφαλείς
εργασιακές σχέσεις, περιορισμός και κατάργηση δικαιωμάτων, απολύσεις και
ανεργία συνθέτουν τη ζοφερή πραγματικότητα, που βιώνουν καθημερινά οι Έλληνες εργαζόμενοι.
Εργασιακός μεσαίωνας, εργασιακή βαρβαρότητα, εργασιακές σχέσεις τριτοκοσμικής
χώρας, κατάργηση του Εργατικού Δικαίου ... οι λέξεις δεν μπορούν πλέον να
περιγράψουν αυτό που συμβαίνει σήμερα. Υπερβολές; Και μόνο η ενδεικτική
απαρίθμηση που ακολουθεί των μέτρων που έχουν ληφθεί σε βάρος των εργαζομένων
από τις ελληνικές κυβερνήσεις με τις επιταγές της Τρόικας στα τελευταία χρόνια
πείθει για το αντίθετο.
Τα μνημονιακά νομοθετικά μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις
α) Ν. 3833/2010
- Πάγωμα μισθών στο σύνολο του
δημόσιου τομέα για το 2010.
- Απαγόρευση και κατάργηση
συλλογικών συμβάσεων εργασίας (Σ.Σ.Ε.) και ατομικών συμβάσεων στον δημόσιο
τομέα που ανατρέπουν την εισοδηματική πολιτική.
- Κατίσχυση των διατάξεων για τη
μείωση των αποδοχών στον δημόσιο τομέα έναντι
των ισχυουσών Σ.Σ.Ε..
- Μείωση κατά 30% του 13ου και
14ου μισθού στο σύνολο του δημόσιου τομέα.
- Μείωση κατά 12% του συνόλου των
επιδομάτων στο σύνολο του δημόσιου τομέα.
- Μείωση των αποδοχών στον
ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 7%.
- Μείωση κατά 30% του ανώτατου
ορίου των υπερωριών στο δημόσιο τομέα.
- Αναστολή των προσλήψεων και των
διορισμών στο Δημόσιο για το 2010 με εξαίρεση την παιδεία, την υγεία και την
ασφάλεια.
- Καθιέρωση της αρχής 1:5 για τις
προσλήψεις και αποχωρήσεις στο Δημόσιο με εξαίρεση την παιδεία, την υγεία και
την ασφάλεια.
- Μείωση κατά 30% των προσλήψεων
προσωπικού με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου και ορισμένου χρόνου και
έργου στο Δημόσιο για το 2010.
β) Ν. 3845/2010
- Επέκταση των μηδενικών αυξήσεων
στο σύνολο του δημόσιου τομέα και για το 2011.
- Περαιτέρω μείωση των αποδοχών
στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 3%.
- Καθορισμός για το σύνολο των
εργαζομένων του δημόσιου τομέα με μηνιαίες αποδοχές κάτω από 3.000 ευρώ, του
δώρου Χριστουγέννων σε 500 ευρώ, του δώρου Πάσχα και του επιδόματος άδειας σε
250 ευρώ.
- Περαιτέρω μείωση των επιδομάτων
κατά 8% στο σύνολο του δημόσιου τομέα.
- Άρση της αρχής της ευνοϊκότερης
ρύθμισης υπέρ των μισθωτών σε περίπτωση συρροής Σ.Σ.Ε., με δυνατότητα αρνητικής
απόκλισης των ειδικότερων Σ.Σ.Ε. έναντι των γενικών.
- Καθιέρωση της σύμβασης
απόκτησης εργασιακής εμπειρίας στον ιδιωτικό τομέα, διάρκειας ενός έτους, σε
νέους ανέργους μέχρι 24 ετών με αμοιβή το 80% του γενικού κατώτατου μισθού και
με απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές.
γ) Ν. 3863/2010
- Καθιέρωση της ειδικής σύμβασης
μαθητείας για νέους ηλικίας 15-18 ετών με αμοιβή το 70% του γενικού κατώτατου
μισθού.
- Καθιέρωση της δυνατότητας
πρόσληψης νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας ηλικίας 18-24 ετών με αμοιβή το
84% του γενικού κατώτατου μισθού και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον Ο.Α.Ε.Δ..
- Μείωση κατά 20% της αμοιβής της
υπερεργασίας και κάθε μορφής υπερωριακής απασχόλησης,
- Διευκόλυνση των ατομικών
απολύσεων με τη μείωση μέχρι και κατά ¾ του χρόνου προειδοποίησης.
- Διευκόλυνση των ατομικών
απολύσεων με τον περιορισμό του ποσού προκαταβολής της αποζημίωσης από 6 σε 2
μισθούς, την καθιέρωση διμηνιαίων δόσεων και την μείωση των ποσών των δόσεων
από αντιστοιχία 3 μισθών σε 2.
- Διευκόλυνση των ομαδικών
απολύσεων με την αύξηση του ορίου για την ένταξη στο καθεστώς των ομαδικών
απολύσεων από 4 σε 6 εργαζόμενους μηνιαίως για τις επιχειρήσεις που απασχολούν
από 20 μέχρι 150 εργαζόμενους και από 2% στο 5% μηνιαίως για τις επιχειρήσεις
που απασχολούν πάνω από 150 εργαζόμενους.
δ) Ν. 3871/2010
- Κατάργηση του περιεχομένου των
διαιτητικών αποφάσεων, που για την
περίοδο 2010-12 προβλέπουν μισθολογικές αυξήσεις πέραν των οριζόμενων από την
εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.) της αντίστοιχης περιόδου.
ε) Ν. 3899/2010
- Επέκταση της διάρκειας της
σύμβασης δοκιμής, που η λήξη της δεν συνεπάγεται καταβολή αποζημίωσης, από τους
2 στους 12 μήνες και διευκόλυνση των απολύσεων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου που
καταγγέλλονται πριν τους 12 μήνες.
- Επέκταση της συνολικής ανώτατης
διάρκειας δανεισμού εργαζομένων από τους
18 στους 36 μήνες.
- Επέκταση της ανώτατης διάρκειας
της επιβαλλόμενης εκ περιτροπής εργασίας από 6 σε 9 μήνες ανά ημερολογιακό
έτος.
- Κατάργηση της προσαύξησης στο ωρομίσθιο της μερικής
απασχόλησης σε περίπτωση υπερωρίας και απασχόλησης με εβδομαδιαία εργασία κάτω
των 20 ωρών.
- Εισαγωγή των ειδικών
επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. με δυνατότητα καθιέρωσης μισθού μικρότερου από τον
αντίστοιχο της κλαδικής Σ.Σ.Ε..
- Αναγνώριση της δυνατότητας
μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και από τις εργοδοτικές οργανώσεις.
- Επέκταση της αναστολής για 10
ημέρες του απεργιακού δικαιώματος και στην περίπτωση μονομερούς προσφυγής στη
διαιτησία από την εργοδοτική πλευρά.
- Η διαιτησία είναι πλέον αρμόδια
μόνο για τους βασικούς μισθούς, αντί για το σύνολο της συλλογικής διαφοράς.
- Επιβολή μηδενικών αυξήσεων στο
σύνολο του δημόσιου τομέα.
- Μείωση κατά 10% των αποδοχών
στις ΔΕΚΟ για όσους αμείβονται με αποδοχές άνω των 1.800 ευρώ μηνιαίως.
- Επιβολή μετατάξεων στις
ΔΕΚΟ χωρίς την υποχρέωση διατήρησης των
δικαιωμάτων της προηγούμενης θέσης απασχόλησης.
- Κατίσχυση των μέτρων
απορρύθμισης στον δημόσιο τομέα έναντι αντίθετου περιεχομένου Σ.Σ.Ε. και
διαιτητικών αποφάσεων (Δ.Α.).
- Κατάργηση όλων των εξαιρέσεων
του κανόνα 1:5 για τη σχέση προσλήψεων και αποχωρήσεων στο δημόσιο τομέα.
- Περιορισμός κατά 15% στις
προσλήψεις στο Δημόσιο με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και έργου
σε σχέση με το 2010.
στ) Ν. 3979/2011
- Αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου
στον δημόσιο τομέα από 37,5 σε 40 ώρες.
ζ) Ν. 3986/2011
- Άρση του σπουδαίου λόγου σε
περίπτωση πρόωρης καταγγελίας στις μακροχρόνιες συμβάσεις ορισμένου χρόνου
(π.χ. τράπεζες).
- Επέκταση της ανώτατης διάρκειας των
συμβάσεων ορισμένου χρόνου μετά από 3 διαδοχικές ανανεώσεις από τους 24 στους
36 μήνες.
- Καθιέρωση της χωρίς όρια
δυνατότητας ανανέωσης των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε περίπτωση
αντικειμενικού λόγου, όπως αυτός προκύπτει από
μια ευρύτατη ενδεικτική απαρίθμηση.
- Εισαγωγή της δυνατότητας
πρόσληψης νέων ηλικίας 18-25 ετών για απόκτηση επαγγελματικής εμπειρίας με
αμοιβή το 80% του γενικού κατώτατου μισθού για
διάστημα μέχρι 2 ετών.
- Επέκταση του χρόνου υπέρβασης
του ημερήσιου ωραρίου από 4 σε 6 μήνες σε περίπτωση ετήσιας ελαστικής διευθέτησης του χρόνου εργασίας.
- Παροχή της δυνατότητας
συμφωνιών για ελαστική διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου στις επιχειρήσεις, όταν
απουσιάζουν τα συνδικάτα και τα συμβούλια εργαζομένων, και με ενώσεις προσώπων,
στις οποίες συμμετέχει το 20% των εργαζομένων για τις επιχειρήσεις που
απασχολούν πάνω από 20 εργαζόμενους και το 15% αντίστοιχα για τις επιχειρήσεις
κάτω των 20 εργαζόμενων.
- Εισαγωγή του καθεστώτος της
εργασιακής εφεδρείας στο δημόσιο τομέα με καταβολή του 60% του βασικού μισθού
για το «πλεονάζον» προσωπικό.
- Επέκταση της σχέσης 1:5
προσλήψεων και αποχωρήσεων στο Δημόσιο μέχρι το 2015.
- Καθιέρωση της σχέσης 1:10
μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων στο Δημόσιο για το 2011.
- Περιορισμός των προσλήψεων με
σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και έργου στο Δημόσιο κατά 50% για
το 2011 και κατά 10% για την περίοδο 2012-15.
- Μείωση της επιδότησης των
ανέργων σε 450 ημερήσια επιδόματα ανά 4ετία από το 2011 και σε 400 από το 2012
μέχρι το 2015.
η) Ν. 4024/2011
- Εισαγωγή της προσυνταξιοδοτικής
διαθεσιμότητας με το 60% του βασικού μισθού σε περίπτωση κατάργησης των
οργανικών θέσεων στο Δημόσιο και αυτοδίκαιη απόλυση για όσους συμπληρώνουν τα
55 έτη και 35 χρόνια προϋπηρεσίας στο τέλος του 2013.
- Ειδική ρύθμιση της εργασιακής
εφεδρείας των εργαζομένων στο Δημόσιο με σχέση ιδιωτικού δικαίου για διάστημα
1-2 χρόνων πριν από την οριστική αποχώρηση και με την καταβολή του 60% του
βασικού μισθού που συμπεριλαμβάνει και την αποζημίωση απόλυσης.
- Εισαγωγή του ενιαίου
μισθολογίου στο Δημόσιο με όρους συνολικής υποβάθμισης.
- Κατίσχυση των επιχειρησιακών
έναντι των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών Σ.Σ.Ε. σε περίπτωση συρροής και
ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους, με την τυπική κατάργηση αλλά την ουσιαστική
διατήρηση του περιεχομένου αρνητικής απόκλισης των ειδικών επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε..
- Αναγνώριση της δυνατότητας
υπογραφής επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., σε περίπτωση απουσίας σωματείου, και από ένωση
προσώπων που εκπροσωπεί τα 3/5 του προσωπικού της επιχείρησης.
- Δυνατότητα σύναψης
επιχειρησιακής Σ.Σ.Ε. και σε επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερα από 50 άτομα
– Αναστολή της επέκτασης
εφαρμογής των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών
Σ.Σ.Ε.με υπουργική απόφαση μέχρι το τέλος του 2013.
θ) Ν. 4046/2012 και Π.Υ.Σ. 6/2012
- Ουσιαστική κατάργηση της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.
2010-12.
- Μείωση του γενικού κατώτατου
μισθού κατά 22%. (Η μείωση αυτή συμπαρασύρει σε ανάλογη μείωση και επιδόματα
χορηγούμενα από τον Ο.Α.Ε.Δ., όπως το επίδομα ανεργίας, η ειδική παροχή
μητρότητας κ.λπ.).
- Μείωση του γενικού κατώτατου
μισθού κατά 32% για τους νέους μέχρι 25 ετών και για τους μαθητευόμενους.
- Άμεση προσαρμογή στα νέα γενικά
κατώτατα όρια των μισθών χωρίς τη συναίνεση του εργαζομένου.
- Πάγωμα του κατώτατου μισθού, ως
απόλυτου αριθμητικού μεγέθους, σ' αυτό το ύψος μέχρι την «ολοκλήρωση του
προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής».
- Αντικατάσταση σε σύντομο χρόνο
του ύψους των μισθών που ορίζονται στην Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. με ελάχιστο ύψος μισθού
νομοθετημένο από την κυβέρνηση,
- Μείωση του χρόνου ισχύος της Σ.Σ.Ε.,
μετά από τη λήξη της, από 6 σε 3 μήνες, με διατήρηση πλέον (σε περίπτωση μη
υπογραφής νέας Σ.Σ.Ε.) μόνο του βασικού μισθού και των επιδομάτων ωρίμανσης,
τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας (εφόσον αυτά προβλέπονταν στις Σ.Σ.Ε.
που έληξαν), χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων.
- Καθιέρωση προσφυγής στη
διαιτησία μόνο με κοινή συμφωνία της εργατικής και της εργοδοτικής πλευράς.
- Περιορισμός της διαιτητικής
απόφασης στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου με βάση τις
οικονομικές συνθήκες, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ανάγκη
μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά την περίοδο του δεύτερου «Μνημονίου».
- Κατάργηση της δυνατότητας
συμπερίληψης στη διαιτητική απόφαση ρήτρας για τη διατήρηση κανονιστικών όρων
προηγούμενων Σ.Σ.Ε. και Δ.Α..
- Πάγωμα των αυξήσεων σε μισθούς
και ωριμάνσεις μέχρι τη μείωση του ποσοστού ανεργίας στη χώρα κάτω από το 10%.
- Καθιέρωση της τριετίας ως
ανώτατης διάρκειας των Σ.Σ.Ε..
- Λύση των συμβάσεων με βάση το
όριο ηλικίας ή συνταξιοδότησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα,σύμφωνα με όσα
ισχύουν για τη λύση των συμβάσεων αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα.
- Κατάργηση των νόμων, των
κανονιστικών αποφάσεων, των Σ.Σ.Ε., των κανονισμών εργασίας, των οργανισμών
προσωπικού και των αποφάσεων διοίκησης, που καθιερώνουν όρους ή ρήτρες
μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
ι) Ν. 4093/2012
- Καθορισμός νόμιμου κατώτατου μισθού υπαλλήλων και ημερομισθίου
εργατοτεχνιτών από 1-4-2013 με νόμο. .
- Παράλληλη ισχύς των εθνικών
γενικών σσε.
Οι μη μισθολογικοί όροι αυτών
ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους της χώρας ως κατώτατο όριο προστασίας.
Οι μισθολογικοί όροι των εγσσε
δεσμεύουν μόνο τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε όσους εργοδότες είναι
μέλη των συμβαλλόμενων εργοδοτικών οργανώσεων
- Νόμιμος κατώτατος μισθός και
νόμιμο κατώτατο ημερομίσθιο: αυτά που διαμορφώθηκαν με το Ν. 4046/2012 και την
ΠΥΣ 6/2012 από 14-2-2012 (Α. Άνω των 25 ετών: 1) Μισθός:586,08 ευρώ, 2) Ημερομίσθιο:
26,18 ευρώ. Β. Κάτων των 25 ετών: 1)
Μισθός: 510,95 ευρώ, 2) Ημερομίσθιο: 22,83 ευρώ.
- Επιδόματα:
α) Κατάργηση επιδόματος γάμου
(10%)
β) Επίδομα προϋπηρεσίας
Α. Άνω των 25 ετών
1) Υπάλληλοι: μέχρι 3 τριετίες Χ
10%
2) Εργατοτεχνίτες: μέχρι 6 τριετίες
Χ 5%
Β. Κάτω των 25 ετών
1) Υπάλληλοι: μέχρι 1 τριετία Χ
10%
2) Εργατοτεχνίτες: μέχρι 2
τριετίες Χ 5%
Λαμβάνεται υπόψη μόνο η
προϋπηρεσία που πραγματοποιήθηκε μέχρι τις 14-2-2012.
- Αναστολή της προσαύξησης του νομοθετικώς καθορισμένου κατώτατου
μισθού και ημερομισθίου για προϋπηρεσία που συμπληρώνεται μετά τις 14-2-2012,
μέχρις ότου η ανεργία πέσει κάτω από 10%.
-
Τροποποιήσεις στην αποζημίωση απόλυσης υπαλλήλων
1)Μείωση του χρόνου
προειδοποίησης για τα πάνω από 15 χρόνια υπηρεσίας από 6 σε 4 μήνες.
2) Μείωση του ποσού αποζημίωσης
Δύο πίνακες αποζημίωσης
υπαλλήλων:
Α) Ο πρώτος φθάνει μέχρι τα 16
χρόνια υπηρεσίας συμπληρωμένα, στα οποία αντιστοιχεί ποσό αποζημίωσης 12 μηνών.
Β) Ο δεύτερος αρχίζει από τα 17
έτη υπηρεσίας συμπληρωμένα και φτάνει στα 28 και πάνω.
Ο δεύτερος πίνακας αφορά την
επιπλέον αποζημίωση που προκύπτει από τον πρώτο πίνακα και καταβάλλεται σε
όσους απασχολούνται κατά τη δημοσίευση του νόμου (12-11-2012) και έχουν 17 έτη
υπηρεσίας και άνω. Η πρόσθετη αυτή αποζημίωση καταβάλλεται οποτεδήποτε και αν
γίνει απόλυση στο μέλλον, αλλά ως βάση παίρνει τα χρόνια υπηρεσίας που είχε ο
υπάλληλος στις 12-11-2012.
Για την πρόσθετη αποζημίωση
λαμβάνονται ως βάση οι αποδοχές του εργαζόμενου κατά το μήνα της απόλυσης μέχρι
όμως το ποσό των 2.000 ευρώ.
Η αντίθεση των «μνημονιακών» μέτρων στο
Σύνταγμα και σε διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις
Πολλά
από τα παραπάνω μέτρα αντίκεινται ευθέως σε διατάξεις του Συντάγματος και σε
υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις, σε θεμελιώδεις δηλαδή αρχές του νομικού μας
πολιτισμού. Ο χώρος της εφημερίδας δεν επιτρέπει μια τέτοιου είδους ανάλυση.
Ενδεικτικά όμως αναφέρουμε: α) Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για τη
μείωση των ελάχιστων μισθών που προβλέπονται από την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε., για την
αναστολή ισχύοςτων όρων Σ.Σ.Ε. που προβλέπουν αυτόματες αυξήσεις μισθών,
συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί ωριμάνσεων, έως ότου το ποσοστό ανεργίας
μειωθεί σε επίπεδο κάτω του 10 %, για την κατάργηση των διατάξεων Σ.Σ.Ε. που
προβλέπουν μονιμότητα στην εργασία, για τη μείωση των αποδοχών του προσωπικού
με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο δημόσιο τομέα, για την αντικατάσταση
του ύψους των μισθών που ορίζονται στην Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. με ελάχιστο ύψος μισθού
νομοθετημένο από την κυβέρνηση κ.λπ. είναι αντίθετες με το άρθρο 22 παρ. 2 του
Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο η συλλογική διαπραγμάτευση αποτελεί τον κύριο
ρυθμιστικό παράγοντα των εργασιακών σχέσεων, ενώ έμμεσα πλήττουν και τη
συνδικαλιστική ελευθερία, η οποία κατοχυρώνεται το άρθρο 23 παρ. 1 του
Συντάγματος. Επίσης αντιτίθενται στο άρθρο 8 της ΔιεθνούςΣύμβασης Εργασίας (∆.Σ.Ε.)
151/1978, στο άρθρο 5 της ∆.Σ.Ε. 154/1981, το άρθρο 4 της Δ.Σ.Ε. 98/1949, το
άρθρο 8 παρ. 3 της Δ.Σ.Ε. 87/1949, το άρθρο 28 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το άρθρο 11 της
Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) και το άρθρο 6 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη,
που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, διασφαλίζουν τη συλλογική αυτονομία.
β) Η δραματική μείωση του κατώτατου μισθού, όπως αυτός
προσδιορίζεται στην Ε.Γ.Σ.Σ.Ε., με συνέπεια να μην επιτελεί αυτός τη
βιοποριστική του λειτουργία, προσκρούει στις συνταγματικές επιταγές για την
προστασία της αξίας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και την ανάπτυξη της
προσωπικότητας (άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος). γ) Οι εν γένει περιορισμοί και περικοπές αποδοχών τόσο στον
ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα αντιβαίνουνεπίσης και στο άρθρο 1 εδ. α΄του
Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., που κατοχυρώνει το σεβασμό της
περιουσίας του προσώπου, στοιχείο της οποίας αποτελεί και ο μισθός του.
δ) Η νομοθετική κατάργηση της θεμελιώδους αρχής του Εργατικού Δικαίου,
της αρχής δηλαδή της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης των όρων αμοιβής
και εργασίας του, αντίκειται κυρίως στο άρθρο 22 παρ. 1 του Συντάγματος για την
προστασία του κοινωνικού δικαιώματος της εργασίας
ε) Οι δυσμενείς ρυθμίσεις για τους νέους εργαζόμενους
(διαφοροποίηση αποδοχών με κριτήριο την ηλικία) είναι ευθέως αντίθετες με το
δεύτερο εδάφιο του άρθρου 22 παρ. 1 του Συντάγματος, που παρέχει στον
εργαζόμενο δικαίωμα να αξιώσει ίση αμοιβή για ίση εργασία, με τις ρυθμίσεις των
κοινοτικών Οδηγιών 2000/43/ΕΚ και 2000/78/ΕΚ, που απαγορεύουν κάθε δυσμενή
διάκριση λόγω ηλικίας στον τομέα της απασχόλησης, καθώς και με τη διάταξη του
άρθρου 1 παρ. 2 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη για το δικαίωμα σε δίκαιη
αμοιβή χωρίς διακρίσεις.
στ) Οι περιορισμοί στη λειτουργία της διαιτησίας, όπως είναι η
απαγόρευση μισθολογικών αυξήσεων μέσω διαιτητικών αποφάσεων, η κατάργηση κάθε
διαιτητικής απόφασης καθορισμού αποδοχών για τους εργαζόμενους του ευρύτερου
δημόσιου τομέα μεγαλύτερων από τα ανώτατα όρια που έθεσε ο νομοθέτης, ο
περιορισμός της διαιτησίας μόνο σε ζητήματα που αφορούν το βασικό μισθό, η
προσφυγή στη διαιτησία μόνο με κοινή συμφωνία των ενδιαφερόμενων πλευρών κ.λπ., συγκρούονται με το άρθρο 22 παρ. 2 του
Συντάγματος, που προβλέπει το θεσμό της διαιτησίας και ορίζει ότι οι κανόνες
της αντικαθιστούν τη συλλογική σύμβαση, στην οποία τα μέρη δεν μπόρεσαν να
καταλήξουν με ελεύθερες διαπραγματεύσεις.
ζ) Το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας είναι
αντίθετο με τη συνταγματική αρχή της αξιοκρατίας, που απορρέει από το
συνδυασμό των άρθρων 2 παρ.1, 4 παρ 1, 5 παρ 1, 16 παρ. 4β΄ του Συντάγματος,
αλλά και με το άρθρο 6 παρ. 1 εδ.
β΄ και παρ. 2 της κοινοτικής Οδηγίας 2000/78/ΕΚ, στο βαθμό που εισάγει διαφορετική
μεταχείριση εργαζομένων λόγω ηλικίας.
Μέτρα άδικα και καταστροφικά
Τα
μέτρα όμως για τις εργασιακές σχέσεις δεν είναι μόνο αντίθετα με το Σύνταγμα
και τις διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις. Είναι προπάντων μέτρα άδικα,
καταστροφικά, ανήθικα αλλά και αναποτελεσματικά.
Αναποτελεσματικά,
επειδή, αντίθετα με την κυρίαρχη προπαγάνδα, οι περικοπές των αποδοχών των
εργαζομένων δεν συμβάλλουν με κανένα τρόπο στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας
της οικονομίας, αφού οι μισθοί στην Ελλάδα, κατά γενική ομολογία, δεν είναι
υψηλοί. Το επιχείρημα ότι η ελληνική οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική λόγω του
εργασιακού κόστους είναι απολύτως ανακριβές
Άδικα, επειδή, πλήττουν με τρόπο
βάναυσο μόνο όσους δεν ανήκουν στην
κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Τα «Μνημόνια»,ενώ προωθούν μέτρα κοινωνικού
κανιβαλισμού (μείωση μισθών και συντάξεων, κατάργηση δικαιωμάτων, απολύσεις,
ανεργία κ.λπ.), ταυτόχρονα με όλους τους τρόπους δικαιολογούν μέτρα για τις τράπεζες και τους
τραπεζίτες καιεπιφέρουν την πιο βάρβαρη αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος των
εργαζομένων και υπέρ των εργοδοτών.
Καταστροφικά, επειδή ρυθμίσεις
όπως η εξίσωση του κατώτερου μισθού με το επίδομα ανεργίας και οι δραματικές
μειώσεις των μισθών των κλαδικών συμβάσεων, η μετατροπή του επιδόματος ανεργίας
σε φιλοδώρημα και οι περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα, η διευκόλυνση της
ενοικίασης εργαζομένων, της επιβολής εκ περιτροπής εργασίας, των απολύσεων
κ.λπ., οδηγούν στην εξαθλίωση και ταπείνωση τους εργαζόμενους και στη μετατροπή
των νέων σε σύγχρονους σκλάβους, δημιουργούν στρατιές φτωχών και ανέργων,
εξοντώνουν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Ανήθικα, επειδή όλα τα παραπάνω
συνοδεύονται και από μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια ενοχοποίησης των εργαζομένων
και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων, από μια κατάπτυστη οργανωμένη επίθεση
ενάντια στα συλλογικά και ατομικά εργασιακά δικαιώματα, προς όφελος και κατά
παραγγελία μερίδων της εργοδοσίας.
Η στόχευση
των «μνημονιακών» μέτρων
Ποιος
όμως είναι ο απώτερος σκοπός των «μνημονιακών» πολιτικών στον τομέα των εργασιακών
σχέσεων;
Τρεις προκαταρκτικές παρατηρήσεις
είναι αναγκαίες:
1) Τα μέτρα σε βάρος του κόσμου
της μισθωτής εργασίας επιβλήθηκαν με αφορμή τα «Μνημόνια», αλλά αποτελούν
πάγιες επιδιώξεις εδώ και χρόνια του Σ.Ε.Β. και των εργοδοτών.
2) Δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα.
Ήρθαν, για να μείνουν και μετά την κρίση.
3) Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις δεν
είναι πολιτικά ουδέτερες. Έχουν συγκεκριμένο ιδεολογικό (νεοφιλελεύθερο) πρόσημο
και εξυπηρετούν συγκεκριμένα πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα.
Οι «μνημονιακές» πολιτικές -επιγραμματικά-
αποβλέπουν:
α) στη σταδιακή απορρύθμιση και
εξουδετέρωση του μηχανισμού της συλλογικής αυτονομίας, στην αποδυνάμωση και
κατάργηση όλων των Σ.Σ.Ε. και τελικά στην επικράτηση των ατομικών συμβάσεων
εργασίας, με απεριόριστο το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη,
β) στην αποδυνάμωση του ρόλου των
συνδικάτων, χάρη στα οποία κατακτήθηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και η
κοινωνική πρόοδος,
γ) στη διάλυση και των τελευταίων
υπολειμμάτων των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων ενός αιώνα,
δ) στην υπονόμευση των θεμελίων
του ατομικού και συλλογικού Εργατικού Δικαίου ως δικαίου προστασίας των
εργαζομένων και στην αποδόμηση της ίδιας
της αρχής του κοινωνικού κράτους,
ε) στην πλήρη υποταγή της
εργατικής τάξης και στη δημιουργία ενός πολύ φθηνού παραγωγικού δυναμικού, το
οποίο θα αξιοποιηθεί για την ανασυγκρότηση του καπιταλισμού, και
στ) στη χρησιμοποίηση της Ελλάδας
ως πειραματόζωου και την εξαγωγή στη συνέχεια του νέου μοντέλου στην υπόλοιπη
Ευρώπη, με στόχο τη συνολική καταστροφή,
στο πλαίσιο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, του ευρωπαϊκού εργασιακού και
κοινωνικού προτύπου.
Και τώρα τι πρέπει να γίνει;
Η
νέα Κυβέρνηση οφείλει να καταργήσει όλους τους αντεργατικούς
μνημονιακούςνομους, όπως εξ άλλου είχε δεσμευθεί ότι θα κάνει, και οι
Επιθεωρήσεις Εργασίας έχουν υποχρέωση να περιφρουρούν τη νομιμότητα και να
προβαίνουν σε αυστηρούς ελέγχους και επιβολή προστίμων σε εργοδότες, που
παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου