Καταναλωτικός φιλοτομαρισμός

Ενώ η ελληνική κυβέρνηση έχει παγώσει την κωλοτούμπα της από τις 20 του Φλεβάρη οπότε και υπέγραψε την παράταση του προγράμματος που είχε συμφωνήσει και εκτελούσε η συγκυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου, ενώ έχει απομείνει μετέωρη και δε μπορεί να αποφασίσει αν θα ολοκληρώσει την κωλοτούμπα οδεύοντας προς ψήφιση όλων των απαιτούμενων για θετική αξιολόγηση από τους Θεσμούς ή αν θα επιστρέψει σε όρθια θέση αξιοπρέπειας, έρχεται η ΕΚΤ και κόβει χρήμα ένα τρις ευρώ, το οποίο από Δευτέρα θα διανείμει στις κεντρικές τράπεζες όλων των χωρών της ευρωζώνης πλην της Ελλάδας.

Οικονομολόγοι και πολιτικοί, όλοι τους σπουδαγμένοι, σύγχρονοι και πολιτισμένοι είναι σύμφωνοι ότι αυτή η κίνηση του κεντρικού τραπεζίτη Ντράγκι είναι απολύτως ωφέλιμη για την ευρωζώνη, για το σύστημα, άσχετα αν είναι ή δεν είναι δίκαιη απέναντι στην Ελλάδα.

Ας δούμε όμως τι σημαίνει αυτή η κίνηση στην απόλυτη πραγματικότητα του οικοσυστήματος και όχι στην εικονική πραγματικότητα του χρηματοοικονομικού συστήματος.

Ίσως να θυμάστε ένα γεγονός που συνέβη προ δύο περίπου ετών όταν υπάλληλος εταιρίας ασφαλούς μεταφοράς χρηματαποστολών κατέστρεψε κατά λάθος διακόσιες χιλιάδες ευρώ σε πενηντάευρα, όλα δηλαδή τα χαρτονομίσματα που περιείχε το βαλιτσάκι του. Ίσως θυμάστε ότι κατόπιν αυτής της ζημίας κλήθηκε να πληρώσει το κόστος, το οποίο υπολογίστηκε σε 10 λεπτά του ευρώ για κάθε κατεστραμμένο χαρτονόμισμα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένα ευτελές αντικείμενο το οποίο όμως έχουμε συμφωνήσει να ενέχει τον ρόλο του χρηματικού κουπονιού αποτελεί στα χέρια των καταναλωτών μέσο κατασπατάλησης φυσικών πόρων υπερπολλαπλάσιων της αξίας του. Διότι κάθε χρηματοοικονομική συναλλαγή σημαίνει κατανάλωση φυσικών πόρων.

Η πολιτική λοιπόν της ποσοτικής χαλάρωσης που εφαρμόζει η ΕΚΤ με το κόψιμο ενός τρις ευρώ είναι απλή και δίχως σοβαρό κόστος, σημαίνει όμως ότι θα διοχετευθούν χιλιάδες ευτελούς αξίας κουπόνια στα χέρια καταναλωτών, όπου όμως εκεί θα μετατραπούν σε μέσον για την χρήση - κατανάλωση - σπατάλη φυσικών πόρων αξίας ενός τρις ευρώ, ίσης δηλαδή με την πλασματική αναγραφόμενη επ' αυτών.

Σε έναν πλανήτη στον οποίο το 70% των ανθρώπων είναι (ανόητοι και απολίτιστοι) καταναλωτές (του εαυτού τους τελικά) η ΕΚΤ, όπως και η Αμερική πριν λίγα χρόνια, φροντίζουν να ξεπερνούν την κρίση και την τρισκατάρατη για το σύστημα και τα άτομά του λιτότητα κόβοντας χρήμα που ουσιαστικά δεν έχει κανένα αντίκρισμα σε πλούτο και οδηγώντας έτσι την ανθρωπότητα των καταναλωτών σε ακόμη πιο απερίσκεπτη και πιο χυδαία απομύζηση του οικοσυστήματος.

Σε έναν πλανήτη του οποίου τους πόρους κατασπαταλούμε με ρυθμούς πολλαπλάσιους από αυτούς που η φύση τους αναπληρώνει, σε έναν πλανήτη που η χυδαιότητα του βίου μας εξ-αφανίζει μέρα με τη μέρα χιλιάδες άλλα έμβια πλάσματα και είδη, σε έναν πλανήτη που όσοι έχουν απομείνει άνθρωποι είναι πλέον υπό διωγμόν από τις εστίες τους διότι έχει κυριαρχήσει το άτομο καταναλωτής που διεκδικεί όλους τους φυσικούς πόρους για γρήγορη κατανάλωση στα αστικά καρκινώματα, σε έναν πλανήτη που ο άνθρωπος, ο οποίος αποτελεί την φυσική υπόσταση και την βάση κάθε καταναλωτή είναι και αυτός υπό εξόντωση λόγω της παράνοιας αυτού του τέλειου πλάσματος που θεωρεί ως πλούτο το ευτελές μέσον καταμέτρησης του πλούτου, το χρήμα, και έχει θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία αυτού μέχρι να ασθενήσει και να αποβιώσει έντρομος, σε έναν τέτοιο πλανήτη λοιπόν και σε μια τέτοια ανθρωπότητα η κίνηση αντιμετώπισης της λιτότητας με ποσοτική χαλάρωση που εφαρμόζει η ΕΚΤ αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της θλιβερής μας χυδαιότητας, της υποκρισίας μας, του ελλείμματος παιδείας και πολιτισμού.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι στα επόμενα πολύ λίγα χρόνια η ανθρωπότητα θα αναγκαστεί από τον εκτεταμένο λιμό και από την ανυπόφορη συμβίωση με τα απορρίμματα των προγόνων της, να αλλάξει πορεία αν θέλει να επιβιώσει και να σκεφτεί εξαρχής την φυσική της υπόσταση και το οικοσύστημα, φτύνοντας επί των μνημάτων των χυδαίων φιλοτομαριστών που την έφεραν στον κόσμο.

του Γιάννη Μακριδάκη

Πηγή: thepressproject.gr