Εργαζόμενοι – γαλοπούλες

Η συγκινητική υπόθεση της «ελεήμονος και φιλάνθρωπου» βιομηχανίας Καρέλια. 

Λυπάμαι, αλλά δεν συγκινήθηκα καθόλου με την γαλαντόμο βιομηχανία «Καρέλια» που φρόντισε να μοιράσει παραμονή Πρωτοχρονιάς, μπόνους ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ στους εργαζόμενους σε αυτήν.

Δεν σκέφθηκα ούτε για μια στιγμή «αχ τι καλά να δούλευα κι εγώ στον Καρέλια». Πολύ περισσότερο δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι «να ρε υπάρχουν κι αφεντικά που εκτιμούν την δουλειά και πληρώνουν». Κι έχω δουλέψει για αφεντικά που και την δουλειά δεν εκτιμούν και δεν πληρώνουν…

Δεν συγκινήθηκα καθόλου ούτε με την χλιαρή απάντηση που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ (μέσω του βουλευτή του Θ.Πετράκου) σε ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας, όταν τον κατηγόρησε ότι επιτίθεται στην συγκεκριμένη επιχείρηση, με αφορμή ένα άρθρο μέλους του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ομολογώ πώς είμαι άκρως καχύποπτος απέναντι σε όποιον βιομήχανο (και εφοπλιστή, και τραπεζίτη και πολυεθνική) επιδεικνύει αισθήματα φιλανθρωπίας, κάνει δωρεές, δίνει «μπόνους» και γενικώς «αφήνει πουρμπουάρ» μετά από μια κερδοφόρα χρονιά (ετήσια χρήση το λένε τα λογιστήρια τους).

Στην περίπτωση του Καρέλια μάλλον μου φταίει το ότι εκτός από τους εργαζόμενους μοιράστηκε «μπόνους» και στους μετόχους της εταιρίας (που προφανώς δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να είσαι στην γραμμή παραγωγής ενός εργοστασίου 8 και 10 και 12 ώρες). Το δικό τους «μπόνους» ήταν 23,46 εκατομμύρια ευρώ. Αποφασίστηκε στην Γενική Συνέλευση της εταιρίας στις 25 Ιουνίου 2014. Πρόκειται – το σημειώνω- για «έξτρα δωράκι» πέρα από τα ετήσια κέρδη μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων που μοιράζονται!

Επίσης μου φταίει το ότι η ίδια επιχείρηση υποστηρίζει πως «εισέφερε στα δημόσια ταμεία 400 εκατομμύρια από έμμεσους και άμεσους φόρους» αθροίζοντας την δική της φορολογία με τους φόρους που πληρώνεις ΕΣΥ όταν αγοράζεις ένα πακέτο καπνό ή ένα πακέτο τσιγάρα.

Τέλος μου φταίει και ο … πρώτος πληθυντικός. Όπως είπε ο ίδιος ο Ανδρέας Καρέλιας ανακοινώνοντας στο προσωπικό «επιδόματα γαλοπούλας» και «επιδόματα συνεχούς παρουσίας»: «Η αύξηση στις πωλήσεις δεν θα ήταν δυνατή αν δεν καταφέρναμε να αυξήσουμε την παραγωγικότητα του εργοστασίου µας» προσθέτοντας πως «στον τομέα της παραγωγικότητας πρέπει να ανεβούμε και άλλο».

Άραγε τις θα συμβεί στο «εργοστάσιό μας», όταν η χρονική συγκυρία της κρίσης δεν θα του δίνει την δυνατότητα για «σούπερ-υπέρ-κέρδη»; Μάλλον ότι συνέβη σε ολόκληρη την χώρα.. 

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Πηγή: thepressproject.gr