7 σημεία σχετικά με το Ζάππειο Νο 18

Η ομιλία του Σαμαρά σχετικά με το οικονομικό πρόγραμμα είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική.

1. Σε ό,τι αφορά τη φορολογία είναι καταπληκτικό πως υπόσχεται φοροελαφρύνσεις την ίδια στιγμή που δεσμεύεται για διαρκή πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 4.5%, ενώ ο ήδη σε κίνηση προϋπολογισμός του 2015 προβλέπει διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου στα καύσιμα και της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Στην πραγματικότητα, το μόνο που ανταποκρίνεται στις προθέσεις του είναι η ταξική επιλογή για μείωση του ανώτατου συντελεστή, που αφορά τα υψηλά εισοδήματα και η περαιτέρω μείωση, μέχρι εξαφάνισης, της φορολογίας του κεφαλαίου.
2. Υπ’ αυτούς τους όρους, όχι μόνο δεν τίθεται ζήτημα μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης για τα κατώτερα στρώματα –δεν υπάρχει καμιά αναφορά στο αφορολόγητο εισοδηματικό όριο- αλλά και, προκειμένου να προκύπτουν πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης των 8.5 δις ετησίως, απαιτείται τεράστια περαιτέρω περικοπή των δημόσιων κοινωνικών δαπανών για συντάξεις, πρόνοια, υγεία και παιδεία.
3. Αναφορικά με το δημόσιο χρέος η δεδηλωμένη πεποίθηση πως είναι βιώσιμο κάνει άνευ αξίας οποιαδήποτε δέσμευση για διαπραγμάτευση στην κατεύθυνση του reprofiling (sic). Άλλωστε, είναι σε όλους γνωστό πως το 17^ο Ζάππειο πριν από το 2012 δεσμεύονταν ήδη για αναδιαπραγμάτευση. Ο Σαμαράς και η ελληνική άρχουσα τάξη δεν θέλουν καθαρή διαγραφή του χρέους, στο μέτρο που το χρέος αποτελεί τον καλύτερο μοχλό για να διαλύσουν και όσα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα διατηρούνται ακόμα.
4. Η «αναπτυξιακή πρόταση» αύξησης του ΑΕΠ κατά 54 δις. και των θέσεων εργασίας κατά 770000 –με μη σοβιετικό τρόπο!- αποτελεί αερολογία ολκής με σαφές, ωστόσο, ταξικό πρόσημο. Βασισμένη στην μελέτη της McKinsey προδιαγράφει ένα μοντέλο εργασίας χαμηλών μισθών και χαμηλής εξειδίκευσης.
5. Είναι χαρακτηριστικό πως η προβλεπόμενη αύξηση του ΑΕΠ είναι μικρότερη από τη μείωση των χρόνων της κρίσης, η οποία έπεσε ολόκληρη στις πλάτες των χαμηλών μεσαίων και των κατώτερων εισοδηματικών κατηγοριών.
6. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι 500 πλουσιότερες ελληνικές οικογένειες είδαν αύξηση του πλούτου τους τον τελευταίο χρόνο κατά 20% και σε απόλυτους αριθμούς κατά 10 δις. Ενώ, ακόμη, ο λόγος των εισοδημάτων από κέρδη προς το λόγο των αμοιβών από εργασία αυξήθηκε μέσα στην κρίση κατά 40% και πλέον.
7. Το πλέον αποκαλυπτικό, όμως, είναι πως σε μια χώρα με 30% ανεργία, αποκλεισμό μεγάλου τμήματος των ανθρώπων από τις υπηρεσίες υγείας, εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών με διατροφικά προβλήματα και απόλυτη αδυναμία πρόσβασης σε στοιχειώδη αγαθά δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σχετικά με την αντιμετώπισή της.

Είναι προφανές πως στην αφήγηση του Σαμαρά αυτό που συνέβη δεν είναι ακραία ανθρωπιστική κρίση, αλλά … θυσίες που σύσσωμο το έθνος ανέλαβε.

Με αυτούς ή θα τελειώσουν ή θα μας τελειώσουν.

Του Χρήστου Λάσκου