170 παλμοί το λεπτό απ’ την καρδιά του Ρωμανού ραγίζουν την θωρακισμένη σας νεκρή Δημοκρατία κ. Παπούλια

Δημοσιεύουμε αυτούσια την επιστολή του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάϊν) με αφορμή την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού:   

ΠΡΟΣ  ΚΑΡΟΛΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ
«πρώτο πολίτη της χώρας»

Στην αγκαλιά του Νίκου Ρωμανού, στις 6/12/2008, έσβησε από τις σφαίρες ενός ένστολου δολοφόνου, με τον χειρότερο τρόπο που εξοντώνεται ένας άνθρωπος (ο κάθε άνθρωπος, από όποια «μεριά» είναι ή δεν είναι..), ο -για χρόνια- παιδικός του φίλος και συμμαθητής, Αλέξης Γρηγορόπουλος.

Με σύντροφο και οδηγό την δίκαια του οργή για την βία, τον αυταρχισμό, την υποκρισία και την αλαζονεία της εξουσίας σας, τον παράνομο και ανήθικο πλουτισμό σας που προκύπτει από τον κυνισμό μιας «άτυπης και ανούσιας δημοκρατίας» όπως λέει κι ο Νόαμ Τσόμσκυ, έφτασε σήμερα (μετά από μια σπασμωδική και αδιέξοδη, κατά τον υπογράφοντα, επιλογή σύγκρουσης με την τυραννία της ολιγαρχίας σας) να διεκδικεί μέσα από την φυλακή και με κίνδυνο της ζωής του το αυτονόητο. Της πρόσβασής του στην παιδεία, στην σχολή που έχει επιτύχει μετά από εξετάσεις, μέσω των εκπαιδευτικών αδειών που οι δικοί σας νόμοι του παρέχουν σαν δικαίωμα.

Και όσο σπασμωδική και αδιέξοδη κι αν είναι ο τρόπος που ο κάθε Νίκος Ρωμανός ή Νίκος Μαζιώτης επέλεξε να συγκρουστεί με τις μέρες της νεκρής σας δημοκρατίας, θα είμαι στο πλευρό τους γιατί είναι η δική σας Αρχι-Τρομοκρατία που φέρνει δυστυχία, ανασφάλεια, χάος και αταξία, είναι η ισοπεδωτική επέλαση της κυριαρχίας σας που κακοποιεί, δολοφονεί, ληστεύει και απαξιώνει την κοινωνική συνοχή, την ανθρώπινη υπόσταση, ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Σήμερα μέσω της δίκαιας απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού, κορυφώνεται η συνέχεια των βασανισμών του ίδιου και των συντρόφων του που έγιναν για 4 και πλέον ώρες μετά την σύλληψή τους στην ασφάλεια Βεροίας και έδειξαν σε όλη την κοινωνία πόσο χυδαία ασέβεια, αγριότητα και θράσος έχει το πολιτικό σύστημα της Βαρβαρότητας όταν «απελευθερώνει» τα χέρια της και τον ρεβανσισμό της στους αιχμαλώτους αντιπάλους της.

Η ΕΔΕ που έγινε από την ένοπλη καθεστωτική σας συμμορία που λέγεται χαριτωμένα ακόμη «αστυνομία» και που με την ανοχή και την προτροπή σας της έχετε δώσει επικίνδυνα ακροδεξιά δομή, αθώωσε όπως συνηθίζεται τους βασανιστές υπαλλήλους της δικαιώνοντας το σύνθημα Πουθενά Δημοκρατία, Παντού Αστυνομία. Πουθενά Δικαιοσύνη και Ισονομία, Παντού «ατυχήματα», πλημμελήματα, αναστολές και απόλυτη προστασία στην κακουργηματική δράση της αστυνομίας.

Άλλωστε πλέον έχει γίνει κανονικότητα και νομιμότητα η Βία και η Βαρβαρότητα της πιο ακραίας και παρασιτικής πολιτικής τάξης που πέρασε μετά την ανατροπή της στρατιωτικής επτάχρονης Χούντας, της πολιτικής συγκυβέρνησης που με σφαίρες αντικοινωνικών οικονομικών μέτρων και με την στήριξη ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ έχει κάνει αυτοσκοπό να μείνει «ζωντανή» με κάθε κόστος και μέσο στην κορυφή της υπερχορτάτης και καλοπληρωμένης εξουσίας σας, πάνω στο σοκαρισμένο και αποξενωμένο παρόν των παιδιών αυτής της κοινωνίας.

Παιδιών σαν τον Νίκο Ρωμανό ή σαν τον Γιάννη Μιχαηλίδη που κάνει κι αυτός απεργία πείνας στις φυλακές σε συμπαράσταση στον σύντροφό του, σαν την 17χρονη μαθήτρια εδώ κάτω στις γκρίζες ζώνες των φτωχών της Πάτρας, που κατέρρευσε από την ασιτία που σαρώνει τους εξαθλιωμένους που σωριάζονται «αθέατοι» κάτω από τα πόδια και τα «φιλανθρωπικά μπαζάρ» της προεδρικής σας καρέκλας. Δεν Βλέπεις, Δεν Ακούς «...πρώτε πολίτη της χώρας»;

Χύθηκε παντού το αίμα του Νοέμβρη γύρω και μακριά από το Πολυτεχνείο μέχρι της εξορίας τα ξερονήσια από φασίστες βασανιστές και ελεύθερους σκοπευτές, για να φθάσουμε μέχρι το σήμερα άνεργοι, πεινασμένοι, ανασφάλιστοι και άστεγοι από το ωστικό κύμα της Βόμβας σας που διέλυσε το όραμα και την πίστη της Μεταπολίτευσης (και Μεταπολίτευση δεν ήταν το «όραμα» των κομμάτων σας για εξουσία) για μια καλύτερη κοινωνία.

Ο Νίκος Ρωμανός και ο Ηρακλής Κωστάρης έχουν φθάσει σε οριακό σημείο επιβίωσης λόγω της απεργίας πείνας που κάνουν στις φυλακές (που εκεί υπάρχουν χρήματα για να τις κάνετε και «υψίστης ασφαλείας» να λάμπουν από περισσότερη αυστηρότητα και απομόνωση) για το κοινωνικό τους δικαίωμα στην μόρφωση και κατάρτιση στις σχολές που έχουν περάσει. Το να παρακολουθεί αποστασιοποιημένη και αδιάφορη η δημοκρατία της αστυνομοκρατίας σας δύο κρατούμενους να προσφέρουν την ζωή τους για να υπερασπισθούν το ζητούμενο και το αυτονόητο (αυτό της γνώσης και της εκπαίδευσης που έχει μεγαλύτερη αξία όταν γίνεται μέσα από τις μεσαιωνικές συνθήκες των κολαστηρίων σας που τα λέτε και προκλητικά «σωφρονιστικά ιδρύματα»... ), μόνο σαν σαδισμός, απανθρωπιά και εκδικητικότητα μπορούν «ήπια» να ερμηνευθούν.

Η εκδικητικότητα άλλωστε είναι «ποιοτικό εργαλείο» της αντίληψης που έχετε για την «απονομή δικαιοσύνης» και τον «νομικό πολιτισμό». Το δείξατε σε δεκάδες κρατούμενους που έχουν σοβαρά και αθεράπευτα προβλήματα υγείας όπως στην περίπτωση του πολιτικού κρατουμένου Σάββα Ξηρού που όλα τα αιτήματά του για αποφυλάκιση έχουν απορριφθεί. Το δείχνετε τολμάω να πω και στην περίπτωση της Βίκυς Σταμάτη, που εξοντώνεται στις φυλακές από την φασιστική αρχή της συλλογικής και οικογενειακής ευθύνης μόνο και μόνο γιατί έτυχε να είναι γυναίκα του καταδικασμένου για κρατικά οικονομικά σκάνδαλα Άκη Τσοχατζόπουλου, πρώην στελέχους του τεράστιου διεφθαρμένου σκανδάλου που λέγεται εξουσία.

Η απόρριψη των εκπαιδευτικών αδειών που παρέχει το αναφαίρετο δικαίωμα να παρακολουθεί τα μαθήματα της σχολής στην οποία πέρασε μετά από πανελλαδικές εξετάσεις ο Νίκος Ρωμανός, είναι η συνέχεια των βασανιστηρίων που έγιναν τόσο στον ίδιο όσο και στους υπόλοιπους τρείς συλληφθέντες για την διπλή ένοπλη τότε ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης τον Φλεβάρη τού 2013 και που έκαναν τον τότε υπουργό δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη απλά...να «ανατριχιάσει».

Αν οι εκπαιδευτικές άδειες, κάτι που εσείς οι ίδιοι έχετε κάνει θεσμό (με «υψηλό ενδιαφέρον» για την αγωγή και την βελτίωση του επιπέδου ζωής των φυλακισμένων...) δίνονται κι εδώ με επιλεκτικά κριτήρια ανάλογα τον κρατούμενο και το αδίκημα, είναι καλύτερα να τις καταργήσετε παρά να δίνετε ψεύτικες ελπίδες στην κοινωνία των φυλακών. Είναι αθλιότητα και βρισιά σε ότι ακόμη ανθρώπινο σώζεται και στέκεται με αγώνα όρθιο, να χωρίσετε τους κρατουμένους σε ευνοούμενος και αποκλεισμένους από ότι μοναχικά ξεχωρίζει (όπως πράγματι είναι αυτή η δυνατότητα της μόρφωσης των κρατουμένων που «σπάει» την ασφυξία του εγκλεισμού) στην διάλυση του «νομικού πολιτισμού» και που ενώ εσείς οι ίδιοι κάνατε μέρος του Κράτους «δικαίου» και των «μεταρρυθμίσεων», το ακυρώνετε την επόμενη στιγμή στην πράξη.

Το αίσθημα όμως της «ανατριχίλας» του κ. Ρουπακιώτη (αποστασιοποιημένος, παγερά σιωπηλός, αμέτοχος και τώρα, αυτές τις κρίσιμες στιγμές για την ζωή των δύο απεργών πείνας...), είναι ανίκανο να απαντήσει στην ανομία μιας εξουσίας που έχει αντικαταστήσει τα διεθνή σύμφωνα που προστατεύουν τα ατομικά δικαιώματα, με την εκδικητικότητα, τον παραλογισμό και τον σαδισμό. Γιατί μόνο έτσι (και με αρκετή «ηπιότητα») μπορεί να εξηγηθεί η στάση σας που «παρακολουθεί» από μακριά την φθορά της υγείας δύο φυλακισμένων που προσφέρουν την ζωή τους για να διεκδικήσουν το νομικά κατοχυρωμένο (?) που «ξέφυγε» μάλλον από τον κανόνα. Του δικαιώματος στην μόρφωση, προσπάθεια που έχει μεγαλύτερη αξία όταν γίνεται μέσα από τα δεσμά της φυλάκισης.

Μην την κάνετε όλο και χειρότερη την «δημοκρατία», παρακολουθώντας σε διακοσμητικό ρόλο, αμέτοχος και αδιάφορος την εξόντωση δύο ανθρώπων που αγωνίζονται για να σπουδάσουν και για να αισθανθούν με την προσπάθειά τους ΑΝΘΡΩΠΟΙ κι όχι τιμωρημένοι πίσω από σίδερα και αλυσίδες.

Γιατί στο τέλος θα θερίσετε θύελλες από την σκληρή και δογματική διεύθυνση μιας κοινωνίας όπου το πολιτισμικό και πολιτικό έλλειμμα δημοκρατίας συνεχώς μεγαλώνει και η δράση των μηχανισμών καταστολής και «τυφλής δικαιοσύνης» σας (που έχουν πολλά κοινά στοιχεία με τα μαύρα χρόνια της μεταεμφυλιακής και αντικομμουνιστικής περιόδου που αιματοκύλισε και στιγματίζει μέχρι και σήμερα την πορεία της χώρας) προκαλεί το δημόσιο περί δικαίου αίσθημα πού εσείς μπορεί να το έχετε πετάξει στα σκουπίδια, όχι όμως οι αιώνιοι και κρυφοί δεσμοί της κοινωνίας απέναντι στους καταπιεστές της.

Στα χάλια που βρίσκεται σήμερα η «δημοκρατία» σας εξ αιτίας της δικής σας μηδενιστικής διαχείρισης, σας δίνεται η ευκαιρία να μην μεγαλώσει κι άλλο η αδικία και το κακό.

Θα ήταν ένα ακόμη βασανιστήριο προς το πρόσωπο τόσο του Νίκου Ρωμανού όσο και του Ηρακλή Κωστάρη να μην υποστηριχθεί ο αγώνας τους για σπουδές και μόρφωση πού κάνουν με πολυήμερη απεργία πείνας στις φυλακές.

Η ανευθυνότητα, η απάθεια και η σιωπή όταν γίνεται «αξίωμα», προσυπογράφει την συναίνεση στο Έγκλημα.

Δεν έχετε πολύ χρόνο για να πάρετε επιτέλους θέση και να «τιμήσετε» -έστω αργά-την θέση του «πρώτου πολίτη της χώρας».....

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΗΡΑΚΛΗ ΚΩΣΤΑΡΗ ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από το Αναρχικό Κίνημα