Μ” όλα όσα συμβαίνουν και δεν συμβαίνουν, ο Βασίλης Σαμπράκος
θυμάται την σοφή κουβέντα που είχε ακούσει από τον Μισέλ Πλατινί, και τα
όσα κατάλαβε στη διάρκεια των τελευταίων 3 ετών για την εικονική
λειτουργία των ερευνητικών και δικαστικών αρχών στο ποδόσφαιρο.
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας “συλλαμβάνεται” να
ψεύδεται σε ζητήματα σοβαρά, όπως αυτό περί των απειλών που δέχθηκε ο
Σκοτσέζος αρχιδιαιτητής για τη ζωή του. Ο Χιού Ντάλας, τον οποίο το
ελληνικό ποδόσφαιρο προσέλαβε προκειμένου να ορίζει αυτός τους διαιτητές
ώστε να πειστούν οι συμμετέχοντες και – κυρίως αυτός – ο Ελληνας
ποδοσφαιρόφιλος για την καθαρότητα των πρωταθλημάτων, ξαφνικά παύεται –
κατόπιν δικού του αιτήματος ή όχι – από τα βασικά καθήκοντά του. Στο
εξής δεν θα επιλέγει διαιτητές, παρά μόνο θα τους επιμορφώνει. Κι όλο
αυτό σε μια στιγμή που πήρε τη θέση ότι αρκετά από τα λάθη που έχει
παρατηρήσει στα ελληνικά παιχνίδια δεν είναι ανθρώπινα.
Ενας εκ των υπευθύνων για τον ορισμό διαιτητών δέχεται δολοφονική
επίθεση, δηλαδή γίνεται νέο θύμα στις επιθέσεις που έχουν δεχθεί τα
τελευταία χρόνια παράγοντες του ποδοσφαίρου, σε όλες αυτές τις
ανεξιχνίαστες υποθέσεις. Την ίδια περίοδο ένας εισαγγελέας ερευνά το
ενδεχόμενο να υπάρχει εγκληματική οργάνωση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Στην
ίδια περίοδο η UEFA έστειλε ακόμη έναν νέο φάκελο στην ΕΠΟ με πέντε
αγώνες που κρίθηκαν ύποπτοι για χειραγώγηση και η Ιnterpol βρήκε νόημα
να βρεθεί στην Αθήνα για να ερευνήσει καταγγελίες περί διαφθοράς στο
ελληνικό ποδόσφαιρο.
Σε όλη αυτή την μακρά περίοδο, ουσιαστικά δηλαδή από το καλοκαίρι του
2011 μέχρι σήμερα, οι ποδοσφαιρικές “δικαστικές” αρχές δεν έχουν πράξει
ούτε το ελάχιστο, δηλαδή μια έρευνα για τα μάτια του κόσμου, για το
θεαθήναι, προκειμένου να πείσουν ότι λειτουργούν, ότι υπάρχουν και ότι
προσπαθούν, ανεξάρτητα από το τι κάνει η Δικαιοσύνη, για να καθαρίσουν
το ποδόσφαιρο και να τηρούν τους κανόνες δράσης και συμπεριφοράς στον
χώρο του. Την ίδια ώρα που οι παράγοντες “σκοτώνονται” προκειμένου να
εξυπηρετήσει ο καθένας τα μικροσυμφέροντά του ή να θίξει τα συμφέροντα
του απέναντι και του παραδίπλα.
Με όλα αυτά, και τόσα άλλα που έχουν προηγηθεί, θυμήθηκα πολύ έντονα
την αντίδραση του Μισέλ Πλατινί τον Σεπτέμβριο του 2010, όταν είχε τύχει
να τον συναντήσουμε, τρεις Ελληνες δημοσιογράφοι, μια μέρα μετά το
πέναλτι Βύντρα από τον Γιώργο Δαλούκα στο Αρης – Παναθηναϊκός. Τον καιρό
εκείνο ο πρόεδρος της UEFA έβλεπε την ελληνική κυβέρνηση να μην
αντιδρά, όπως άλλωστε και τις ελληνικές ερευνητικές και δικαστικές
αρχές, σε μια εποχή που ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ Πιλάβιος δεχόταν την μια
απειλή πίσω από την άλλη και η Επιτροπή Πρόληψης της Διαφθοράς της UEFA
είχε σπαμάρει την ΕΠΟ με ένα σωρό από ύποπτα ή “διεφθαρμένα” έως και
“στημένα” ποδοσφαιρικά παιχνίδια.
Ο Πλατινί είχε αλλάξει χρώμα, είχε σκοτεινιάσει όταν τον ρώτησα
σχετικά με τη θέση και τη φαινομενική στάση απάθειας της UEFA στο θέμα
της διαφθοράς του ελληνικού ποδοσφαίρου. “Αν δεν το αποφασίσει η
κυβέρνηση, δεν πρόκειται να βρείτε άκρη με τα στημένα παιχνίδια”, ήταν η
δημόσια δήλωση – απάντηση του Πλατινί, ο οποίος με πολύ ανθρώπινο ύφος
είχε ισχυριστεί ότι “εγώ δεν μπορώ να γίνω ούτε αστυνομικός για να
παρακολουθήσω και να συλλάβω, ούτε ανακριτής, ούτε εισαγγελέας, αλλά
ούτε και ο υπουργός που θα βγάλει την άκρη, ούτε ο πρωθυπουργός που θα
ζητήσει να βρεθεί η άκρη”.
Θυμήθηκα επίσης όσα είχα ακούσει, εκ των υστέρων, από έναν δικαστικό
λειτουργό, περίπου 2 χρόνια μετά την θεατρική παράσταση των διώξεων και
των συλλήψεων για τα “στημένα” τον Ιούνιο του 2011. Τον καιρό εκείνο μια
ολόκληρη γενιά (των 40+) δικαστών μοιράζονταν το όραμα να αλλάξουν την
ελληνική Δικαιοσύνη. Και το κυβερνητικό μήνυμα που εστάλη εκείνη την
εποχή μέσω της στάσης της κυβέρνησης απέναντι στα “στημένα” λειτούργησε
από αποθαρρυντικά έως και προς γνώση και συμμόρφωση για όλους αυτούς.
(Και) στην υπόθεση του ποδοσφαίρου, η ελληνική κυβέρνηση στέλνει, με
συνέπεια, προς το εσωτερικό και το εξωτερικό το μήνυμα μιας χώρας που
δεν θέλει να αλλάξει. Γι” αυτό και το ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να
αλλάξει. Την ημέρα που θα δείτε μια κυβέρνηση να πείθει, με λόγο και –
κυρίως – πράξεις ότι θέλει να καθαρίσει το ποδόσφαιρο, θα αποκτήσει
νόημα η συζήτηση, και θα αποκτήσει βάση μια σοβαρή κουβέντα για την
απόδοση ευθυνών. Μέχρι τότε δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω από το
να μετράμε θύματα. Διότι, όπως λέει η παροιμία, όταν τσακώνονται οι
ελέφαντες την πληρώνουν τα μυρμήγκια. Και το ποδόσφαιρο του σήμερα είναι
γεμάτο από μυρμήγκια. Γι” αυτό και θα μετρήσουμε πτώματα.
ΥΓ. Κι αν ακούσετε περί του “αυτοδιοίκητου” που τάχα εμποδίζει την
κυβέρνηση να παρέμβει, μη δώσετε την ελάχιστη σημασία. Μας
παραμυθιάζουν.
Βασίλης Σαμπράκος
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου