Εξω από το ευρώ

Η Ελλάδα υφίσταται τώρα τις βαρύτατες συνέπειες μιας ιστορικά λανθασμένης επιλογής: της ένταξής της στο ευρώ. Οι συνέπειες είναι δύο. Η πτώχευση της χώρας και η υποβάθμιση του στρατηγικού της ρόλου στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο.

Η ένταξη στη ζώνη του ευρώ κυριολεκτικά αποδιάρθρωσε την παραγωγική μας βάση, εξαιτίας της χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Ο πρωτογενής τομέας πέρασε στην εποχή των επιδοτήσεων, ενώ ο δευτερογενής κυριολεκτικά εξαφανίστηκε. Ταυτόχρονα διαλύθηκε ο τομέας των εξαγωγών, ο οποίος εξαιτίας του σκληρού νομίσματος αδυνατούσε να ανταποκριθεί. Η σταθερότητα των εισοδημάτων απαιτούσε αυξημένο εξωτερικό δανεισμό, ενώ την κατάσταση επιδείνωσε ο οικονομικός μεγαλο-ιδεατισμός της σημιτικής περιόδου, με τα μεγάλα τεχνικά έργα που δεν άντεχε η οικονομία και με τις σπατάλες που συνόδευσαν την καταστροφική Ολυμπιάδα - περίπου 30 δισ. υπολογίζεται το «φέσι» των αγώνων. Αποτέλεσμα: η πτώχευση της χώρας.

Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας οδήγησε στην κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, στην κατάλυση του κράτους. Η Ελλάδα ουσιαστικά παρέδωσε την εσωτερική της έννομη τάξη στους δανειστές και στην Κομισιόν. Αυτήν τη στιγμή δεν υφίσταται ουσιαστικά πολιτικό προσωπικό, καθώς, για να γίνει η οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση, ακόμη και μια απλή ρύθμιση δόσεων σε εφορίες και τράπεζες, απαιτείται συμφωνία της Κομισιόν! Δηλαδή, η Βουλή έχει μετατραπεί από νομοθετικό, αντιπροσωπευτικό σώμα, σε σώμα τυπικής επικύρωσης συμφωνιών, οι οποίες μεταφράζονται στα ελληνικά, φωτοτυπούνται και ακολούθως εγκρίνονται. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει δηλαδή λόγο, σχεδόν για κανένα πολιτικό ζήτημα, ενεργεί κατόπιν εντολών και απειλών.

Υπό τις περιστάσεις αυτές η Ελλάδα έχει καταστεί έρμαιο των διαθέσεων των γειτόνων της. Η Αλβανία απειλεί ανενόχλητη τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και θέτει ζήτημα τσάμηδων, η Τουρκία έχει επιβάλει τη δική της ατζέντα σε Αιγαίο και Κύπρο, ενώ ακόμη και τα Σκόπια είναι αδιάλλακτα, δίχως να υπολογίζουν την Ελλάδα. Μια πτωχευμένη χώρα, χωρίς ανεξάρτητη, εθνική εξωτερική πολιτική, χωρίς εσωτερική έννομη τάξη και το κυριότερο, χωρίς πολιτική τάξη, δεν είναι σε θέση ούτε να σχεδιάσει εθνικούς στόχους ούτε καν να αντιδράσει στο σχεδιασμό των γειτόνων της που την απειλούν. Τα πρόσφατα ταξίδια των τουρκικών σκαφών στην κυπριακή ΑΟΖ είναι χαρακτηριστικά. Η Ελλάδα και η Κύπρος απλώς διαμαρτύρονται, ενώ την ίδια στιγμή η Τουρκία υλοποιεί ανενόχλητη το σχεδιασμό της. Οι απειλές ότι η Ελλάδα θα βάλει βέτο στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι πραγματικά αστείες: η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται σοβαρά για είσοδο σε μια ένωση που βρίσκεται λίγο πριν από τη διάλυση.

Η είσοδος της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ ήταν καταστροφική. Αλλά και η είσοδός της στην Ε.Ε. είναι εξίσου προβληματική. Διότι, εάν δεν είχε ενταχθεί, θα είχε ήδη αποφύγει όχι μόνον την πτώχευση αλλά και άλλες σοβαρές παρενέργειες: την όξυνση της λαθρομετανάστευσης -καθώς δεν θα ήταν πύλη εισόδου στην Ε.Ε. και δεν θα δεσμευόταν από τις συνθήκες του Δουβλίνου-, την εκχώρηση της πολιτικής της ανεξαρτησίας και την υποβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή. Ακόμη και η προσφυγή στο ΔΝΤ θα ήταν σχετικώς ανεκτή, εάν δεν συνοδευόταν από τα δεσμά της Κομισιόν.

Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν υπάρχει, δυστυχώς, άλλος δρόμος από την ανάκτηση της πολιτικής μας κυριαρχίας, δηλαδή από την αποχώρηση από το ευρώ και μακροπρόθεσμα από την ίδια την Ε.Ε.

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ιστορικού, διδάσκοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πηγή: enet.gr