Από αδιέξοδο σε αδιέξοδο

Σε νέο τραγέλαφο εξελίσσεται για την κυβέρνηση ο δασικός νόμος. Ψηφίστηκε εν μέσω πολιτικών τριγμών προ διμήνου ως μνημονιακή υποχρέωση, ενώ προκάλεσε θυελλώδεις αντιδράσεις, καθώς «έσπαγε» το άβατο του δάσους, για να εξυπηρετήσει επενδυτές. Προτού στεγνώσει το μελάνι του νέου νόμου όμως, η καταφανής αντισυνταγματικότητα των ρυθμίσεων διώχνει από τη μια τους επενδυτές, ενώ από την άλλη η διοίκηση κωλύεται στην εφαρμογή του. 

Υποψήφιοι επενδυτές, που πολυδιαφημίστηκαν και «φωτογραφίζει» ο νόμος, οδεύουν προς αποχώρηση. Διαπιστώνουν -έπειτα από νομική και τεχνική τεκμηρίωση- τις περιπέτειες που τους επιφυλάσσουν οι ρυθμίσεις και φεύγουν για άλλα μέρη.

Περιμένουν στη γωνία οικολογικές οργανώσεις και επιστημονικοί φορείς την πρώτη πράξη ενός δασαρχείου. Εχουν από τώρα έτοιμη την προσφυγή στο ΣτΕ, προκειμένου να ακυρώσουν τις διαδικασίες fast track και την ανάκληση της αναδάσωσης.

Με τις νέες ρυθμίσεις, χιλιάδες στρέμματα δάσους, που έπειτα από μεγάλες πυρκαγιές τέθηκαν υπό καθεστώς απόλυτης προστασίας, μπορούν κατά το νόμο να αποχαρακτηριστούν άμεσα έπειτα από απλή εισήγηση του δασάρχη και απόφαση του γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

Η απουσία δασικών χαρτών και αξιόπιστης αποτύπωσης του δασικού πλούτου της χώρας, αλλά και οι γρήγορες διαδικασίες, δεν διασφαλίζουν τις όποιες αποφάσεις. Τίθενται εκ των πραγμάτων σοβαρά ζητήματα περί πελατειακής εξυπηρέτησης, αλλά και περιθώρια που αφήνουν για διαφθορά δημόσιων λειτουργών.

Η εσπευσμένη προώθηση των νέων ρυθμίσεων για τα δάση -εν μέσω θέρους- επιστρέφει τώρα ως μπούμερανγκ στην κυβέρνηση, που εμφανίζεται άλλη μια φορά εκτεθειμένη. Αποδεικνύεται η προχειρότητα των σχεδιασμών και των αποφάσεων, που όχι μόνο δεν έρχονται να λύσουν προβλήματα, αλλά προσθέτουν και νέα.

Στο όνομα των επενδύσεων και παρά την έντονη κριτική φορέων και κομμάτων περί αντισυνταγματικότητας, κατάφεραν απλώς να κάνουν μια τρύπα στο νερό. Ούτε το δάσος προστατεύεται ούτε επενδύσεις μπορούν να γίνουν.

Επέμειναν μέχρι τέλους, λογαριάζοντας χωρίς τον ξενοδόχο. Οσο κι αν πλέον δεν αποτελεί έκπληξη αυτή η πρακτική της συγκυβέρνησης, το ζήτημα είναι ότι πλήττεται η χώρα - και το λογαριασμό καλούνται να τον πληρώσουν οι πολίτες.

Πηγή: enet.gr