Ας υποθέσουμε ότι έχεις μια στρωμένη επιχείρηση η οποία έχει
στάνταρ πελατεία και έσοδα. Για να αντιμετωπίσεις τρέχουσες ανάγκες—και
μεγαλοπιάσματα– πας στις τράπεζες και παίρνεις ένα δάνειο, το οποίο
για να το ξεπληρώσεις (όπως κάνουν οι έξυπνοι) παίρνεις ακόμη ένα
δάνειο.
Με αυτήν την τακτική όπως είναι φυσικό το χρέος πολλαπλασιάζεται,
αλλά εσύ απτόητος συνεχίζεις να δανείζεσαι και οι τράπεζες να σου δίνουν
γιατί βάζεις ως εγγύηση τα έσοδα της επιχείρησης. Περνάνε έτσι μπέικα
τα χρόνια μέχρι που η επιχείρηση αρχίζει να κάνει νερά. Τότε οι
τράπεζες ζητούν πίσω τα λεφτά τους και θέλουν να βάλουν στο χέρι τις
εγγυήσεις που έχεις βάλει…
Αυτά γίνονται αν έχεις επιχείρηση, ή αν έχεις πάρει ένα σπίτι με
δάνειο ή αν με κάποιο τρόπο χρωστάς οτιδήποτε στην τράπεζα. Αυτά δεν
γίνονται αν έχεις κόμμα…
Και όχι οποιοδήποτε κόμμα, αλλά κόμμα απ αυτά που κυβερνούν εδώ και 50 χρόνια τη χώρα για να τη φέρουν στο σημερινό της χάλι.
Αν έχεις τέτοιο κόμμα, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Μαζεύεστε τα
φιλαράκια που συγκυβερνάτε στη βουλή και ψηφίζετε μια τροπολογία που
λέει ότι το 40% της είσπραξης του (κομματικού) μαγαζιού δηλαδή το 40%
της κρατικής επιχορήγησης είναι ακατάσχετο και ανέγγιχτο από το βδελυρό
χέρι του τραπεζίτη.
Για πρόσεξε… Έχεις τη δύναμη- εσύ και τα φιλαράκια σου που
συγκυβερνάτε τον τόπο είτε εναλλάξ είτε μαζί καλή ώρα– να πεις στον
τραπεζίτη ότι όσα και να του χρωστάς (και του χρωστάς εκατοντάδες
εκατομμύρια) δεν πρόκειται να βάλει στο χέρι την κρατική επιχορήγηση
που πριν εισπράξεις την έβαλες εγγύηση για να πάρεις δανεικά .Εσύ είσαι
το κράτος σε τελική ανάλυση. Εσύ είσαι το κράτος τουλάχιστον για λίγο
ακόμη και σπεύδεις να το εκμεταλλευτείς για να φορτώσεις τη ζημιά στον
τραπεζίτη και κατ επέκταση στην κοινωνία. Γιατί , τελικά, τις ζημιές του
τραπεζίτη τις πληρώνει και τις ξαναπληρώνει με τα PSI και τις
ανακεφαλαιοποιήσεις η κοινωνία, όπως ακριβώς έχουν αποφασίσει οι
διοικούντες την ΕΕ.
Όσο ακόμη είσαι το κράτος μαζεύεις ότι μπορείς να μαζέψεις, κλείνεις
τεφτέρια, κρύβεις στη ντουλάπα τους σκελετούς. Πάνω απ όλα ετοιμάζεσαι
και για τις δύσκολες μέρες. Το 40% της επόμενης κρατικής επιχορήγησης
στην (κομματική) τσέπη. Αρκεί να υπάρχει το κόμμα…
Κάπως έτσι κανονίζουν τις δουλειές τους οι φαμίλιες στη Σικελία,
κάπως έτσι κάνουν την διανομή οι οικογένειες στο Σικάγο, κάπως έτσι, δια
νόμου, κάνουν ταμείο τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 50
χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου