Αριστούχοι φοιτητές τού χθες, αποσυνάγωγοι του σήμερα

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 1.000 ΕΠΙ ΠΤΥΧΙΩ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΠΡΩΗΝ ''ΑΣΤΕΡΙΑ'' ΚΑΙ ΝΥΝ ''ΑΙΩΝΙΟΙ'', ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΗΝ «Κ.Ε.» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ.

Αριστούχοι τού χθες, θεωρούνται σήμερα παραδείγματα προς αποφυγήν. Κάποτε ήταν οι «πρώτοι των πρώτων», τώρα το υπουργείο Παιδείας τούς απειλεί με διαγραφή από το Πανεπιστήμιο, επειδή ξεπέρασαν το νέο όριο φοίτησης. Τέσσερις από τους 1.000 επί πτυχίω φοιτητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, που χαρακτηρίζονται συχνά «αιώνιοι», εξηγούν τους λόγους για τους οποίους αναγκάστηκαν να αποστασιοποιηθούν από το Πανεπιστήμιο. 

Η «Κ.Ε.» παρουσιάζει τις ιστορίες τους, ως συνέχεια του ρεπορτάζ για τους «λιμνάζοντες» («Ε», 9.9.2014), που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στη φοιτητική και πανεπιστημιακή κοινότητα. Ενας από αυτούς, ο Δημήτρης -υπόδειγμα φοιτητή ώς το 4ο έτος. Τότε, λόγω οικονομικών δυσκολιών, αναγκάστηκε να αφήσει τις σπουδές του. Το ίδιο και ο Βασίλης. Το όνειρο του γιατρού μπήκε στη φορμόλη, όταν ο ίδιος κλήθηκε να δουλέψει ως αγρότης για να συνεισφέρει στην οικογένειά του. Τη Μαρία την «έφαγε» η τελειομανία της. Η Χριστίνα ήταν μαθήτρια-πρότυπο. Ο θάνατος των γονιών της και ένα πρόβλημα υγείας την καθυστέρησαν από το πτυχίο.

Χριστίνα Κ.Μ.

Η ζωή, όμως, τα έφερε αλλιώς

«Προέρχομαι από οικογένεια με μορφωμένους γονείς και θαυμάσια παιδικά χρόνια, στην επαρχία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν πάντα "πρότυπο" άριστης μαθήτριας στην τάξη μου στο σχολείο. Σημαιοφόρος, αριστεία, βραβεία, έπαινοι, ξένες γλώσσες από μικρή, προχωρημένη μουσική παιδεία, αθλητισμός».

Πέρασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της. Με την εισαγωγή της, άρχισαν σχεδόν αμέσως τα προβλήματα. Πέρα από τις δυσκολίες προσαρμογής στην πόλη, η ίδια αναφέρει «μία ανεξήγητη ψυχική και σωματική κόπωση και μια τάση αναβολής και αποφυγής της μελέτης, αλλά και της φυσικής μου παρουσίας στις εξετάσεις. Εμοιαζε περισσότερο σαν προσωπική επανάσταση, με αναγκαία μια υποσυνείδητη αποχή, έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα προσπάθειας για τις Πανελλαδικές. Μετά ήρθε και μια ερωτική απογοήτευση».

Κατά διαστήματα, έδινε μαθήματα με επιτυχία. «Ξαφνικά έχασα τον πατέρα μου και οι ρόλοι μέσα στην οικογένεια άλλαξαν δραματικά. Ανέλαβα να διεκπεραιώσω υποχρεώσεις, να ισορροπήσω δύσκολες καταστάσεις και να λάβω αποφάσεις πέρα από τα όρια της ηλικίας μου και της φύσης μου ως νεαρής γυναίκας. Η ζωή επεφύλασσε, κατά καιρούς, συνεχείς ανατροπές χωρίς να λογαριάζει εξεταστικές περιόδους και προσωπικές αντοχές», λέει η ίδια.

«Δεν εγκατέλειψα ποτέ ολοκληρωτικά τις σπουδές μου» συνεχίζει. «Πού και πού, κατάφερνα να δίνω μαθήματα. Στη σχολή μου, οι περισσότεροι είμαστε απαιτητικοί με τη μελέτη και το προσωπικό πρόγραμμα. Τελειομανείς, σχολαστικοί, επιρρεπείς σε αγχώδεις διαταραχές και συχνά με τάσεις ψυχαναγκασμού. Υπάρχουν συνάδελφοι, στους οποίους ανήκω κι εγώ, που δεν δέχονται να διαβάζουν τα SOS, που δεν παρουσιάζονται σε εξετάσεις αν δεν έχουν διαβάσει επαρκώς τη συνήθως τεράστια ύλη, που αρνούνται να αντιγράψουν ή να "πασαλείψουν" για να περάσουν ένα μάθημα και που δεν δέχονται να πάρουν βαθμό κάτω από 8, ανάλογα και με τη μελέτη που έχουν κάνει.

»Η ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου, που μας αντιμετωπίζει περισσότερο σαν μηχανές παρά ως ανθρώπους, με βρήκε να βιώνω το θάνατο της μητέρας μου. Αν και δεν χρωστάω κλινικές κι εργαστήρια, οφείλω αρκετά κλινικά μαθήματα που απαιτούν ηρεμία και σταθερό πρόγραμμα, χωρίς εξωτερικές αρνητικές επιδράσεις. Ο νόμος που λέει "όταν πονάει το κεφάλι, κόβουμε το κεφάλι" δεν διορθώνει τα "κακώς κείμενα", αλλά επιμελώς τα αποκρύπτει με υποκρισία κι αναλγησία για να μη φαίνονται».

Δημήτρης Γ.

Ο νους μου μένει πάντα στην Ιατρική

«Οταν κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, είμαι βέβαιος πως έκανα και κάνω το καλύτερο δυνατό, ατενίζω το μέλλον αισιόδοξα. Λαμβάνω τη φαρμακευτική μου αγωγή, με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο (εξασθένηση μνήμης κ.ά.) και διαβάζω για να δώσω μαθήματα στην τρέχουσα εξεταστική. Δεν το βάζω κάτω», λέει ο Δημήτρης. Στο τέταρτο έτος της Ιατρικής, αναγκάστηκε λόγω των οικονομικών προβλημάτων, που αντιμετώπισε η οικογένειά του, να εγκαταλείψει τις σπουδές και να ψάξει για δουλειά. Ως τότε, ήταν, όπως λέει, από τους λεγόμενους «καλούς φοιτητές», περνούσε σχεδόν όλα τα μαθήματα στον προβλεπόμενο χρόνο. «Αυτή τη στιγμή οφείλω μαθήματα από το 4ο έτος και μετά» ισχυρίζεται ο ίδιος.

Για αρκετά χρόνια δούλεψε στη «μαύρη» εργασία. «Η Ιατρική δεν έφευγε από το μυαλό μου. Ηθελα να τελειώσω τη σχολή για να εξασφαλίσω ένα καλύτερο μέλλον. Δεν κατάφερνα όμως να δώσω μαθήματα -δεν μου το επέτρεπε το ωράριο της εργασίας μου», λέει ο Δημήτρης. Σχεδόν σε κάθε εξεταστική προγραμμάτιζε να δώσει κάποιο μάθημα, «μάταια όμως, αφού εν τω μεταξύ είχε αρχίσει η περιπέτειά μου με την κατάθλιψη-αγχώδη διαταραχή. Αλλο πράγμα είναι να σχεδιάζει κανείς να δώσει κι άλλο να το πραγματοποιεί. Ανοιγα το βιβλίο και μ' έπιανε πανικός! Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούσα να πάρω άδεια από τη δουλειά για να δώσω μαθήματα. Χρωστούσα 29 μαθήματα και σήμερα με πολύ κόπο έχω περάσει 10 από αυτά, αφού εν τω μεταξύ βρήκα πιο ανθρώπινη εργασία».

Με πίκρα διαπιστώνει, όπως λέει, «ότι δεν έχω στο πλευρό μου τους σεβαστούς πανεπιστημιακούς δασκάλους, πολύ δε περισσότερο τον κ. υπουργό Παιδείας». Διαφωνεί με το νόμο Διαμαντοπούλου, «γιατί αφ' ενός μεν στερεί το δικαίωμα από κάποιον να σχεδιάσει τη ζωή του, παρά τις όποιες αντιξοότητες, του στερεί το δικαίωμα να ονειρεύεται και να διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον και οδηγεί σε κοινωνικές ανισότητες, αφ' ετέρου, δε, δεν κοστίζουμε τίποτα στον Ελληνα φορολογούμενο, όπως έχουν παραδεχθεί και οι ίδιες οι πανεπιστημιακές αρχές. Είμαι βέβαιος ότι σαν κι εμένα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις και ελπίζω να ενώσω τη φωνή μου μαζί τους για ένα πανεπιστήμιο πιο ανθρώπινο».

Μαρία Σελέντη

Πέρασε 15 μαθήματα σ' ένα μόλις χρόνο

«Δεν επέλεξα την Ιατρική, επειδή ήμουν η πρώτη μαθήτρια. Καταλύτης στην επιλογή μου ήταν η απώλεια συγγενικών προσώπων από την επάρατη νόσο. Ονειρεύομουν τη στιγμή που θα ήμουν μέλος μιας ομάδας και θα λύναμε το γρίφο που λέγεται καρκίνος, ή θα τον αποκωδικοποιούσαμε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μη χάνονται με τέτοιο σκληρό τρόπο ανθρώπινες ζωές» λέει η Μαρία Σελέντη, φοιτήτρια επί πτυχίω στην Ιατρική Αθηνών.

Στο σχολείο της, στην Τήνο, ήταν πάντα σημαιοφόρος -ως μαθήτρια, καλλιεργήθηκε και εκπαιδεύτηκε, όπως λέει, να στοχεύει στο άριστα. «Για μένα δεν υπήρχαν διακοπές Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιριού, από την Α' Γυμνασίου», αναφέρει η ίδια και περιγράφει το πρόγραμμα των παιδικών και εφηβικών της χρόνων: «Ξένες γλώσσες, σπουδές στο πιάνο, κλασικό μπαλέτο ολοκλήρωναν το παζλ της εκπαίδευσής μου από τα πρώτα χρόνια του Δημοτικού Σχολείου. Τα καλοκαίρια, μόλις έκλεινε το σχολείο, έπρεπε να προετοιμαστώ για την επόμενη χρονιά». Το όνειρο της Ιατρικής γεννήθηκε στο τέλος του Γυμνασίου και έπειτα από εντατικό διάβασμα, το 1994, πέρασε τις πύλες της Ιατρικής Αθηνών. «Στη σχολή μπήκα κουρασμένη. Η τελειομανία μου με καθήλωσε. Παρακολουθούσα τη σχολή, τα εργαστήρια και τα αμφιθέατρα, αδυνατούσα όμως να δώσω εξετάσεις. Φοβόμουν ότι δεν είμαι επαρκώς προετοιμασμένη, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα πάρω κάτω από 8, αν δεν κατείχα το 100% της ύλης δεν πήγαινα».

Στην αδυναμία της αυτή προστέθηκε μια ερωτική απογοήτευση, «από αυτές που βλέπεις στα μυθιστορήματα και λες ότι δεν υπάρχουν».

«Στους καθηγητές δεν τολμούσα να απευθυνθώ. Ημουν αλλιώς μαθημένη. Ενιωθα δέος και φόβο» τονίζει η ίδια. Τον τελευταίο χρόνο πέρασε 15 μαθήματα με επιτυχία. «Θέλω το χρόνο που τρέχει και άλλα δύο χρόνια για το πτυχίο» ισχυρίζεται. Την ψυχολογική στήριξη που χρειαζόταν τη βρήκε στη Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Παρέμβασης του ΕΚΠΑ. «Μόνη μου ανακάλυψα ότι υπάρχει. Και οι δύο καθηγητές από τη Μονάδα, μου έθεσαν εξαρχής την ίδια ερώτηση: Μαρία, θέλεις να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου; Η απάντησή μου ήταν και είναι σταθερά η ίδια: Ναι. Και θέλω να συνεχίσω στην Παιδοψυχιατρική».

Βασίλης Ν.

Σε οικοδομικές και αγροτικές δουλειές

Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η οικογένειά του τον γύρισαν βίαια πίσω, από την Αθήνα, στην επαρχιακή πόλη από όπου κατάγεται, ματαιώνοντας το όνειρο του γιατρού. «Το πτυχίο της Ιατρικής απασχολεί διαρκώς το μυαλό μου ως παραμελημένη υποχρέωση», λέει ο 47χρονος Βασίλης. Αν γλιτώσει τη διαγραφή από την Ιατρική Σχολή, θα πάρει το πτυχίο του και θα προσφέρει τις υπηρεσίες του εθελοντικά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

«Υπήρχε ανάγκη να συνεισφέρω στα έξοδα της οικογένειας. Αρχισα να δουλεύω σε αγροτικές και οικοδομικές δουλειές, με το μυαλό πάντα στις φοιτητικές μου υποχρεώσεις τις οποίες αργά αλλά σταθερά προσπαθούσα να ακολουθήσω». Το τελευταίο μάθημα που πέρασε ήταν προ 2,5 ετών και έτσι κινδυνεύει άμεσα με διαγραφή. «Μου υπολείπονται 10 μαθήματα. Εχω περάσει όλα τα μαθήματα της ειδικότητας που θεωρούνται τα πιο δύσκολα. Δεν είναι ότι χρωστάω 50 μαθήματα. Θέλω να τελειώσω. Τις προάλλες έδωσα Φυσιολογία, που θεωρείται δύσκολη. Στις 11 από τις 12 ερωτήσεις απάντησα τέλεια, πέρασα το μάθημα με μεγάλη επιτυχία. Εχω καταβάλει τόση προσπάθειαν με κίνδυνο τελικά να διαγραφώ λίγο πριν από το πτυχίο. Θεωρώ άδικο να τιμωρηθώ με αυτό τον τρόπο, αφού δεν μπορώ να θυμηθώ καμία περίοδο της ζωής μου στην οποία η καθυστέρηση ανταπόκρισης στις φοιτητικές μου υποχρεώσεις να οφειλόταν σε ανεμελιά. Γιατί είναι τόσο κακό να υπάρχουν μορφωμένοι πολίτες σε ένα κράτος; Ολο και κάτι θα προσφέρουμε».

Οι προτάσεις των «αιωνίων»

«"Αιώνια" είναι κάποια δέντρα, βουνά, ο αγώνας για τη ζωή. Εμείς είμαστε κοινοί θνητοί, που αγωνιζόμαστε όπως κάθε άνθρωπος να αυξήσει λίγο το προσδόκιμο επιβίωσής του και όχι πάντα με επιτυχία» λένε οι φοιτητές της Ιατρικής που απειλούνται με διαγραφή. Ζητούν βήμα λόγου από την «Κ.Ε.» και καταθέτουν τις προτάσεις τους στο υπουργείο Παιδείας προκειμένου να μη διαγραφούν.

1) Αμέση ενεργοποίηση του θεσμού του συμβούλου σπουδών και κατοχύρωση του δικαιώματος να τον συμβουλεύονται και επί πτυχίω φοιτητές, ειδικά όσοι έχουν ξεπεράσει τον ανώτατο χρόνο φοίτησης.

2) Αμέση σύσταση επίσημων πλέον επιστημονικών επιτροπών, με τη συμμετοχή τουλάχιστων 2 μακροχρόνιων φοιτητών, που θα είναι υπεύθυνες για τα ζητήματα των φοιτητών που κινδυνεύουν με διαγραφή σε κάθε σχολή και τμήμα. Οι εν λόγω επιτροπές θα καταργηθούν μετά την ομαλοποίηση της παρούσας κατάστασης.

3) Δικαίωμα διακοπής φοίτησης και στους φοιτητές που έχουν ξεπεράσει τον ανώτατο χρόνο σπουδών για λόγους ανωτέρας βίας. Κατά το διάστημα διακοπής δεν θα μπορούν να συμμετέχουν σε εξετάσεις μαθημάτων. Επίσης, δεν θα προσμετράται στο χρόνο σπουδών τους, όπως αντιστοίχως ισχύει για τους ενεργούς φοιτητές. Επομένως με τον τρόπο αυτό θα είναι πιο αντικειμενική και η αξιολόγηση των ΕΙ.

4) Καθιέρωση της ενημέρωσης κάθε φοιτητή που εγγράφεται στη σχολή για το κέντρο ψυχοκοινωνικής παρέμβασης του Ιδρύματος και δωρεάν παροχή σχετικού ενημερωτικού φυλλαδίου. Εφαρμογή του ίδιου μέτρου κατά την εγγραφή όλων των φοιτητών στο εαρινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2014-2015.

5) Εφαρμογή για «ν» ακαδημαϊκά έτη των προαναφερθέντων μέτρων και για τους ν+2 επί πτυχίω φοιτητές που θα προκύψουν τα επόμενα χρόνια, εφ' όσον κινδυνεύσουν με διαγραφή.

6) Δικαίωμα επανεγγραφής εντός εξαμήνου στους φοιτητές που πρόκειται να διαγραφούν άμεσα με βάση τον ισχύοντα νόμο, εφ' όσον επιθυμούν τη συνέχιση των σπουδών τους.

7) Κατάργηση της διαγραφής φοιτητών που πλησιάζουν την ολοκλήρωση των σπουδών τους. Μετά τη σύσταση της αρμόδιας επιτροπής, η κατάργηση της διαγραφής τους θα γίνεται ύστερα από κατάθεση αίτησης στην αρμόδια επιτροπή.

8) Κατάργηση των διαγραφών που ορίζονται για τον Απρίλιο του 2015. Διατήρηση τουλάχιστον για το ακαδημαϊκό έτος 2014-2015 του κριτηρίου της εγγραφής σε 2 συνεχόμενα εξάμηνα ως μοναδικής προϋπόθεσης για τη διατήρηση της φοιτητικής ιδιότητας.

9) Επανεκτίμηση των μητρώων φοιτητών και, εάν κριθεί απαραίτητο, προσθήκη ως επιπλέον προϋπόθεση για τη διατήρηση της φοιτητικής ιδιότητας την τουλάχιστον 1 συμμετοχή σε εξετάσεις το ακαδημαϊκό έτος 2015-2016.

10) Το ακαδημαϊκό έτος 2016-2017 ταξινόμηση από την αρμόδια επιτροπή των ήδη μακροχρόνιων φοιτητών σε κατηγορίες, σύμφωνα με τα μαθήματα που τους υπολείπονται για τη λήψη πτυχίου και σε συσχετισμό με τον οδηγό σπουδών κάθε σχολής. Κατόπιν, ορισμός εύλογου χρονικού ορίου για την ολοκλήρωση των σπουδών τους από την επιτροπή που θα κυμαίνεται από 2 έως ν+2 ακαδημαϊκό έτη, όπου ν= ελάχιστα έτη για τη λήψη πτυχίου.

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

Πηγή: enet.gr