ΟΑΕΔ: Το κάνουν όπως η Θάτσερ!

Παρά τις διαψεύσεις του υπουργού Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, για το… ξαφνικό  θάνατο, αλά ΕΡΤ, του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού, το σενάριο για τη διάλυση του ΟΑΕΔ, όπως το αποκάλυψε η «Εφημερίδα των Συντακτών», είναι υπαρκτό για έναν πολύ απλό λόγο: Μέσες/άκρες το προβλέπει το πρώτο μνημόνιο, στο οποίο περιγράφονται αλλαγές/τομές τόσο στην επιδοματική πολιτική για τους ανέργους, όσο και για τις, λεγόμενες, ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης.  Αξίζει να σημειώσουμε, για να καταλάβουμε που ακριβώς βρισκόμαστε, ότι το πρώτο μνημόνιο προέβλεπε τη διάλυση των Οργανισμών Εργατικής Εστίας και Κατοικίας, πρόβλεψη που υλοποιήθηκε.

Ένας κάπως περισσότερο σύνθετος λόγος που επιβεβαιώνει το σενάριο για τη διάλυση του ΟΑΕΔ, με τη μεταφορά της επιδοματικής πολιτικής στο ΙΚΑ και των, λεγόμενων, ενεργητικών πολιτικών σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, έχει να κάνει με την, ας πούμε, αξιολόγηση του Οργανισμού. Είναι αλήθεια πως η κομματική γραφειοκρατία – των δύο κομμάτων που σήμερα βρίσκονται στη συγκυβέρνηση – λειτούργησε παραλυτικά για τον ΟΑΕΔ. Είναι κοινό μυστικό, σε όλους τους εμπλεκόμενους, ότι τα χρήματα από τα προγράμματα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου «αξιοποιήθηκαν» για πράσινα/γαλάζια κομματικά ρουσφέτια, υπουργών, βουλευτών και δημάρχων, και για το στήσιμο, και το «τάισμα», πράσινων/γαλάζιων εταιριών που διαχειρίστηκαν τα προγράμματα, τις επικοινωνιακές καμπάνιες και το σχεδιασμό των, λεγόμενων, ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης. Χαρακτηριστικότερη όλων αυτών των πραγμάτων ήταν η περίοδος της διοίκησης Βερναρδάκη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά επί των ημερών των προηγούμενων και των επόμενων διοικητών του Οργανισμού. Φυσικά είναι εντελώς αστείο μέσα από το σχήμα «υψηλά ποσοστά ανεργίας – κομματική γραφειοκρατική παράλυση του ΟΑΕΔ» να προκύψει ένας, ας πούμε, δίκαιος… θάνατος του Οργανισμού, καθώς και για την υψηλή ανεργία και για την κομματική γραφειοκρατική παράλυση του ΟΑΕΔ φταίνε, πολύ συγκεκριμένα, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.
Ανεβάζοντας το βαθμό της… συνθετότητας βρίσκουμε έναν τρίτο λόγο, που επιβεβαιώνει το σενάριο για τη διάλυση του ΟΑΕΔ, που αφορά την ιδεολογία της σημερινής συγκυβέρνησης: Είναι στεγνά θατσερικά νεοφιλελεύθερη. Η διάλυση του βρετανικού «ΟΑΕΔ» - που ήταν μία μεγάλη δημόσια υπηρεσία και βασικός πυλώνας του βρετανικού κοινωνικού κράτους καθώς υλοποιούσε σχεδόν το σύνολο της επιδοματικής πολιτικής – αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα… κατορθώματα της Θάτσερ. Ήταν, η διάλυση του βρετανικού «ΟΑΕΔ», ένα από τα βασικά στοιχεία της υλοποίησης της, ας πούμε, φιλοσοφίας, «δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο άτομα» και τα αποτελέσματα της ήταν τα… αναμενόμενα. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως αρμοδιότητες του βρετανικού «ΟΑΕΔ», χωρίς πόρους και μέσα, μεταφέρθηκαν στην τοπική αυτοδιοίκηση που αδυνατώντας να ανταπεξέλθει τις παραχώρησε σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, που ασχολήθηκαν κατά βάση με τον κύκλο εργασιών/κερδών τους και όχι με τη στήριξη των ανέργων. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε πως μέσα από τις στάχτες του βρετανικού «ΟΑΕΔ»… γεννήθηκαν τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως προσωρινής εργασίας («ενοικίασης» προσωπικού), που πολύ εξαιρετικά τα έχει περιγράψει – μαζί με πολλά άλλα πράγματα – ο Κεν Λόουτζ στην ταινία του The Navigators του 2001. Η επανασύσταση του δημόσιου βρετανικού «ΟΑΕΔ» ήταν από τα βασικά σημεία της, νικηφόρας, προεκλογικής εκστρατείας του Εργατικού Κόμματος, το 1997, όμως ο Τόνι Μπλερ, παρόλο που κυβέρνησε τη Μεγάλη Βρετανία για δέκα χρόνια, κατάφερε λίγα πράγματα και η… δουλειά ολοκληρώθηκε, μόλις, το 2008 από τον Γκόρντον Μπράουν, όμως ήταν μισή. Χαρακτηριστική γι’ αυτό ήταν μία δήλωση της τότε, γαλάζιας, υφυπουργού Εργασίας, Σοφίας Καλαντζάκου, που μετά από ένα ταξίδι εργασίας στη Μεγάλη Βρετανία, είχε πει πως ο βρετανικός «ΟΑΕΔ» βρίσκεται πολλά χρόνια πίσω από τον ελληνικό!
Χωρίς το μνημόνιο, την παραλυτική κομματική γραφειοκρατία και φυσικά τις νεοφιλελεύθερες εμμονές, ένας άλλος ΟΑΕΔ, ή και ένας νέος Οργανισμός Εργασίας, είναι απόλυτα εφικτός και κυρίως αναγκαίος σε μία χώρα που το ένα τρίτο του εργατικού της δυναμικού βρίσκεται στην ανεργία. Βέβαια για να συμβεί κάτι τέτοιο προϋπόθεση είναι ο… ξαφνικός θάνατος της σημερινής συγκυβέρνησης.

Θεόφιλος Σιχλετίδης, δημοσιογράφος στο «Κόκκινο 93,4»
Πηγή: alterthess.gr