Ο... πόνος και ο γιατρός μπορούν να περιμένουν

ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΑ Η ΥΓΕΙΑ

Ο... πόνος και ο γιατρός μπορούν να περιμένουν

Σε ελεύθερη πτώση βρίσκονται οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία. Στα χρόνια της κρίσης τα ποσά που διαθέτουν τα ελληνικά νοικοκυριά για την υγεία των μελών τους σημείωσαν βουτιά έως και 40%.

Δεν είναι λίγοι όσοι αναβάλλουν -λόγω οικονομικής αδυναμίας- μη επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις, οδοντιατρικές πράξεις ή υποστηρικτική ψυχιατρική φροντίδα.

Τα πρόσφατα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) είναι αποκαλυπτικά: Το 2008, κάθε Ελληνας δαπανούσε 863 ευρώ τον χρόνο για την υγεία του. Το ποσό αυτό έχει μειωθεί δραματικά, φτάνοντας στα 518 ευρώ το 2012.

Την ώρα που οι αριθμοί καταποντίζονται, οι πραγματικές ανάγκες αυξάνονται. Η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα έχει ξεπεράσει μεσοσταθμικά το 26%, ενώ πριν από μερικούς μήνες ήταν κοντά στο 20%.

Αυξημένη είναι η συμμετοχή τους και σε διαγνωστικές εξετάσεις, ενώ συρρίκνωση παρατηρείται σε όλο το φάσμα των παροχών του ΕΟΠΥΥ.

Για δωρεάν οδοντιατρική φροντίδα δεν γίνεται λόγος. Σχεδόν το σύνολο των χρημάτων που διατίθενται βγαίνει από την τσέπη των πολιτών, καθώς η κάλυψη των Ταμείων είναι σχεδόν μηδενική. Παρά τη μείωση στην κατά κεφαλήν δαπάνη για την υγεία, τα ελληνικά νοικοκυριά εξακολουθούν να πληρώνουν αναλογικά τα περισσότερα χρήματα από το σύνολο σχεδόν των ευρωπαϊκών. Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι τα 518 ευρώ που δαπανά κάθε Ελληνας για την υγεία του είναι σημαντικά περισσότερα από εκείνα που διαθέτει κάθε Γερμανός (475 ευρώ) και υπερδιπλάσια απ΄ όσα διαθέτει κάθε Γάλλος (242 ευρώ)!

Οι μόνες χώρες που μας «κοντράρουν» είναι το Βέλγιο (682 ευρώ ανά κάτοικο), η Αυστρία (582 ευρώ) και η Πορτογαλία (547 ευρώ). Η παράθεση των συγκεκριμένων αριθμών δεν σημαίνει ότι απολαμβάνουμε περισσότερες υπηρεσίες...

Η εξήγηση είναι απλή. Οι Ελληνες πλήρωναν πάντα και εξακολουθούν να πληρώνουν και σήμερα τα περισσότερα χρήματα για την υγεία τους σε σχέση με τα όσα καλύπτουν τα Ταμεία και το κράτος.

Ενδεικτικό είναι το εξής στοιχείο: Η δημόσια δαπάνη Υγείας στην Ελλάδα είναι 67,1%, δηλαδή για κάθε 100 ευρώ που διατίθενται για την Υγεία, τα 32,9 πληρώνονται από τα νοικοκυριά. Το αντίστοιχο ποσοστό στην Ιταλία είναι 78%, στη Γαλλία 77,4%, στη Γερμανία 76,7% και στην Ισπανία 73%.

Στις συγκεκριμένες χώρες, οι πολίτες πληρώνουν από την τσέπη τους τα 22 από τα 100 ευρώ. Σε πιο δύσκολη κατάσταση βρίσκονται μόνον οι Πορτογάλοι οι οποίοι πληρώνουν από την τσέπη τους περισσότερα από εμάς, με το κράτος τους να καλύπτει λιγότερα από το δικό μας.

Ακόμη και στην Πορτογαλία, ωστόσο, έχουν θεσμοθετηθεί μέτρα προστασίας των ειδικών ομάδων ασθενών, όπως οι χρονίως πάσχοντες, με «ταβάνι» στη συμμετοχή τους στην αγορά φαρμάκων.

Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή Πολιτικής Υγείας, κ. Κυριάκο Σουλιώτη, η ιδιωτική δαπάνη υγείας είναι διαχρονικά πολύ υψηλή στην Ελλάδα, κατατάσσοντας τη χώρα μας σε μία από τις υψηλότερες θέσεις παγκοσμίως.

Ο κ. Σουλιώτης σημειώνει ότι πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, επισημαίνοντας ότι περίπου το 20% των ενηλίκων διαμένουν σε νοικοκυριό χωρίς να διαθέτουν εισόδημα.

Ερευνα του Πανεπιστημίου Αθήνων
Πάρτι στα χρόνια πριν από την κρίση

Στρεβλή και ακραία ήταν η αύξηση των δαπανών Υγείας στην Ελλάδα τα χρόνια που προηγήθηκαν της κρίσης.

Από το 2005 έως το 2009, το εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) αυξήθηκε κατά 19,7%, φτάνοντας από τα 193 δισ. στα 231 δισ. ευρώ. Το ίδιο διάστημα η δημόσια δαπάνη Υγείας αυξήθηκε κατά 41,5%, φτάνοντας το 2009 στα 23,2 δισ. από 16,4, δισ. ευρώ το 2005.

Τα παραπάνω επισημαίνονται σε ερευνητική εργασία του Εργαστηρίου Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας της Νοσηλευτικής Σχολής της Πανεπιστημίου της Αθήνας (Ηλίας Γορανίτης, Ολγα Σίσκου, Λυκούργος Λιαρόπουλος).

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το διάστημα στο οποίο αυξανόταν θεαματικά η δαπάνη Υγείας του κράτους και των Ταμείων σημειώθηκε μία παράλληλη αύξηση των ποσών που διέθεταν τα ίδια τα νοικοκυριά για την περίθαλψη των μελών τους.

Το σύνολο σχεδόν του ποσού αυτού αφορούσε τη λεγόμενη εξωνοσοκομειακή φροντίδα, στην οποία οι πολίτες συμμετείχαν σε ποσοστό 65% έως 75% ή 5,3 δισ. έως 6,5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Από το 2009 η συμμετοχή του κράτους στη δαπάνη περίθαλψης γίνεται όλο και μικρότερη, καταγράφοντας μείωση της τάξης του 34,6%.

Το ίδιο διάστημα παρατηρείται μεγάλη υποχώρηση και στη δαπάνη για εξωνοσοκομειακή φροντίδα, η οποία μειώθηκε κατά 2,8 δισ. ευρώ ή 67,9%.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι πολίτες αναβάλλουν ή δεν χρησιμοποιούν καν τις υπηρεσίες, εξαιτίας του πλήγματος που έχει δεχθεί ο προϋπολογισμός τους.

Ενδεικτικό είναι το στοιχείο ότι το 2011 το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε μείωση κατά 10,8% στην κίνηση των εξωτερικών τμημάτων του ΕΣΥ, ενώ τον ίδιο χρόνο δεν υπήρξε καμία απολύτως αύξηση της νοσηλευτικής κίνησης στον ιδιωτικό τομέα.

Οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η εξωνοσοκομειακή φροντίδα και η προληπτική Ιατρική διαδραματίζει έναν καθοριστικό ρόλο στην προστασία της υγείας του πληθυσμού σε περίοδο οικονομικής κρίσης.

Διασφαλίζει -εξηγούν-την άμεση κάλυψη επειγουσών αναγκών φροντίδας, η οποία εμποδίζεται από την ύπαρξη οικονομικής δυσπραγίας.

Θετικό μέτρο
Χαρακτηρίζουν θετικό το μέτρο της ελεύθερης πρόσβασης των ανασφάλιστων πολιτών στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, τη νοσοκομειακή και την φαρμακευτική τους κάλυψη.

Θεωρούν, ωστόσο, αρνητικό το γεγονός ότι ?σε αντίθεση με ό,τι συνέβη σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης- στην Ελλάδα η δαπάνη Υγείας περιελήφθη στο πρόγραμμα της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Προληπτικός έλεγχος
Η λύση για να μη σκάσει η «βόμβα νοσηρότητας»

Την ανάγκη να αναπτυχθεί ένα πρόγραμμα προσυμπτωματικού - προληπτικού ελέγχου, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά που αφήνει η οικονομική αδυναμία στην υγεία των Ελλήνων, επισημαίνει ο ομότιμος καθηγητής Οικονομίας και Οργάνωσης Υπηρεσιών Υγείας κ. Λυκούργος Λιαρόπουλος.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η σημαντική υποχώρηση της ιδιωτικής δαπάνης Υγείας είναι το πιο ανησυχητικό σημάδι για τη «βόμβα νοσηρότητας» που έρχεται μετά το 2016.

Αν εξαιρέσουμε -εξηγεί- τη μείωση τιμών, αποτέλεσμα της «εσωτερικής υποτίμησης», η ιδιωτική δαπάνη έπεσε επειδή η ιδιωτική κατανάλωση περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα. Μεγάλο «θύμα» η προληπτική οδοντιατρική φροντίδα, τα μαθησιακά και νοητικά προβλήματα των παιδιών και η υποστηρικτική ψυχιατρική φροντίδα.

Ο κ. Λιαρόπουλος υπογραμμίζει ότι η υποχρηματοδότηση του δημόσιου τομέα από τον προϋπολογισμό και η συρρίκνωση της ασφαλιστικής προστασίας λόγω ανεργίας είχαν μοναδικό μέλημα τη δημοσιονομική προσαρμογή. Η προσαρμογή αυτή έγινε σε βάρος των πραγματικών αναγκών Υγείας. Οι συνέπειες -προειδοποιεί- θα είναι δραματικές, καθώς ήδη αυξάνονται τα προβλήματα παχυσαρκίας, καρδιαγγειακής νόσου, διαβήτη ειδικά νεανικού, στοματικής και ψυχικής υγείας.

Δεν εμφανίζονται ακόμη στις στατιστικές που εκδίδονται με διετή καθυστέρηση, αλλά η παρουσία των γενεσιουργών αιτιολογικών παραγόντων είναι αμείλικτη. Αν δεν εφαρμοστεί από το φθινόπωρο ένα εντατικό Εθνικό Πρόγραμμα Προσυμπτωματικού Προληπτικού ελέγχου και αν δεν εφαρμοστεί άμεσα η Εθνική Ασφάλιση Υγείας για όλους, θα υποδεχθούμε την οικονομική έξοδο από την κρίση βυθισμένοι σε υγειονομική κρίση.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ 

Πηγή: ethnos.gr