Τα ψέματα τέλειωσαν...

Επί των ημερών μας κυκλοφορεί η δικαιολογία ότι η αιτία των όσων μας συμβαίνουν σήμερα είναι οι Ελληνες που ξόδευαν περισσότερα από όσα έβγαζαν. 

Είναι δηλαδή οι Ελληνες σπάταλοι, αλλοπρόσαλλοι, μπαταχτσήδες και ανεύθυνοι. Κατά συνέπεια, καλά να πάθουν. Αυτή η δικαιολογία βολεύει απόλυτα τους πολιτικούς μας γιατί με τον τρόπο αυτό αποτινάζουν από πάνω τους κάθε ευθύνη.

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, θα έλεγα ακριβώς αντίθετη. Η παραγωγή μας ήταν μικρότερη από όση εχρειάζετο για την κάλυψη των αναγκών μας. Την ευθύνη όμως της παραγωγής, δηλαδή της ανάπτυξης, δεν την έχουν οι πολίτες αλλά οι πολιτικοί.

Οι πολιτικοί έπρεπε να φροντίσουν να δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης που θα εξασφάλιζε επαρκές εισόδημα για την κάλυψη των αναγκών των πολιτών. Οι ανάγκες συμβαδίζουν με τη ζωή. Περπατούν πλάι πλάι.

Οπως η ζωή δεν αναβάλλεται ούτε μειώνεται, έτσι και οι ανάγκες των ανθρώπων δεν αναβάλλονται ούτε μειώνονται. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει κανέναν για την ύπαρξη των αναγκών και την ταυτόχρονη επιθυμία για κάλυψή τους.

Οι Ελληνες ούτε υπήρξαν ούτε είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας για να κοιτούν από μακριά τον τρόπο ζωής των άλλων, ονειρευόμενοι ότι οι πολιτικοί τους θα τους επιτρέψουν κάποτε να ζήσουν και αυτοί όπως όλοι οι άλλοι. Αλλωστε, η κύρια αιτία της απόφασης για παραγωγή είναι η ύπαρξη αναγκών.

Οι ανάγκες προπορεύονται και η παραγωγή έρχεται ξωπίσω, για να τις ικανοποιήσει. Αν δεν υπάρχουν ανάγκες, δεν υπάρχει ούτε παραγωγή ούτε ανάπτυξη.

Αντί όμως να φροντίσουν οι πολιτικοί μας για το αυτονόητο, που είναι ο πιο δύσκολος δρόμος, προσέτρεξαν στον πιο εύκολο, σύντομο και βολικό γι' αυτούς δρόμο, τον δανεισμό. Πάρτε αυξήσεις αποδοχών, καταναλώστε όσο θέλετε και ψηφίστε μας.

Αυτό το πρότυπο ζωής μάς σερβίριζαν γνωρίζοντας ότι τα ολέθρια αποτελέσματα θα φανούν έπειτα από πολλά χρόνια, όταν αυτοί θα έχουν πεθάνει. Συσσωρεύτηκε το δημόσιο χρέος, το οποίο αντί να οδηγηθεί σε παραγωγή και ανάπτυξη οδηγήθηκε στην προσωρινή ευδαιμονία.

Τα χρήματα που δανειζόμασταν επέστρεφαν πίσω για να εισάγουμε προϊόντα και υπηρεσίες για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας, αφού δική μας παραγωγή δεν είχαμε.

Επειτα από το πρώτο βασικό ψέμα, ότι οι Ελληνες ευθύνονται για τη χρεοκοπία, έρχεται στη συνέχεια και το δεύτερο ψέμα. Αφού επέτρεψαν με τον τρόπο τους να οδηγηθεί ο λαός στην εξαθλίωση (βλέπε απολύσεις, περικοπές μισθών και συντάξεων), έχουν και το θράσος να μας σερβίρουν την άποψη ότι έρχεται επιτέλους η ανάπτυξη.

Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω, ούτε και κανένας λογικός άνθρωπος στον κόσμο πιστεύει ότι από την εξαθλίωση θα προκύψει ανάπτυξη. Τέτοιο οικονομικό μοντέλο δεν νομίζω ότι το έχει διδάξει κανένα Πανεπιστήμιο, ούτε κανένας σοβαρός ή μη οικονομολόγος το έχει υποστηρίξει.

Δυστυχώς για εμάς, υπάρχει και τρίτη πλάνη. Αναμένουν να ξεκινήσει η ανάπτυξη από τη ρευστότητα που θα προσφέρουν οι τράπεζες στην αγορά. Ας υποθέσουμε ότι οι τράπεζες θα προσφέρουν μπόλικο και φθηνό χρήμα για να προσελκύσουν επενδύσεις.

Ομως ποιος τρελός επιχειρηματίας θα μπει στη διαδικασία να δανειστεί χρήμα, υποθηκεύοντας την περιουσία του, για να επενδύσει και να παράξει προϊόντα ή υπηρεσίες, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν θα τα πουλήσει; Ποιος θα τα αγοράσει, όταν το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών για κατανάλωση δεν υπάρχει;

Αυτά τα οικονομικά μοντέλα είναι ορθά και λειτουργούν, βοηθώντας την ανάπτυξη, μόνον όταν υπάρχει εισόδημα και επαρκής ρευστότητα στους καταναλωτές.

Εν κατακλείδι, το κύτταρο της ανάπτυξης είναι η δυνατότητα προς κατανάλωση και ο μηχανισμός της είναι η αγορά. Εμείς όμως φροντίσαμε και τα δύο αυτά στοιχεία της ανάπτυξης να τα καταστρέψουμε.

Ο μόνος τρόπος για να επανέλθουμε είναι να ποτίσουμε τη ρίζα. Να δώσουμε ρευστότητα, κατά προτεραιότητα, στον Ελληνα καταναλωτή και μετά στις επιχειρήσεις. Ο καταναλωτής θα ποτίσει το χωράφι της επιχείρησης, προσφέροντας έτσι την αισιοδοξία στον επιχειρηματία για να δανειστεί και να επενδύσει.

Μη ξεχνάμε ότι πριν απ' την ανάπτυξη προηγείται η ανάκαμψη και η ανάκαμψη θα περάσει μέσα από τα ελληνικά νοικοκυριά.

Αυτός είναι ο σωστός δρόμος της ανάπτυξης και όταν λέμε ανάπτυξη εννοούμε την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Ανάπτυξη που θα κατανέμεται δίκαια μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Η ανάπτυξη που κατανέμει την προστιθέμενη αξία σε μεγάλο ποσοστό στο κεφάλαιο και ψίχουλα στην εργασία, δεν λέγεται ανάπτυξη. Μην ξεχνάμε ότι ο εργαζόμενος είναι και καταναλωτής. Αν δεν εισπράττει πλουσιοπάροχα, δεν καταναλώνει απλόχερα.

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. ΧΟΝΔΡΟΝΙΚΟΛΑ π. ερευνητή του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ)

Πηγή:: enet.gr