Παγίδες, λακούβες, σαμαράκια και κάθε είδους φθορά και κακοτεχνία στο άθλιο τοπικό οδικό δίκτυο της Πέλλας

Κοινό μυστικό αλλά και κοινή ανησυχία αποτελεί για τους κατοίκους της Πέλλας το άθλιο επαρχιακό και τοπικό οδικό δίκτυο του δήμου μας. Κακοτεχνίες, φθορές, αυθαιρεσίες, λακούβες, σαμαράκια, πρόχειρα μπαλώματα, φυσική βλάστηση, ανεπαρκής φωτισμός συνθέτουν το τραγικό και επικίνδυνο σκηνικό του οδοστρώματος της πλειοψηφίας των δρόμων του τοπικού οδικού δικτύου, του ιστορικού και τουριστικού οικισμού της Πέλλας. Καμία συντήρηση και πλήρης αδιαφορία για πολλά χρόνια από περιφέρεια και δήμο, καμία πρόνοια, καμιά φροντίδα, καμιά βελτίωση, καμιά ανακατασκευή ούτε καν των πιο εμφανέστερων σημείων και πολυσύχναστων δρόμων της. Ακόμα και ο δρόμος που οδηγεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο που καθημερινά κυρίως τους θερινούς μήνες, συγκεντρώνει τεράστιο αριθμό επισκεπτών και τουριστών, έχει αφεθεί στην φθορά και το «έλεος θεού και ανθρώπων»... Για τις δυσκολίες πρόσβασης σ' αυτό αλλά και τον Αρχαιολογικό Χώρο έχω αναφερθεί πολλάκις παλαιότερα, προτείνοντας και διάφορες μόνιμες λύσεις...

Η προγραμματισμένη ανάπλαση της οδού Λεφάκη μεμονωμένα, θα είναι προφανώς ένα έργο μόνο «βιτρίνας» και σταγόνα στον ωκεανό των καθημερινών προβλημάτων των διερχόμενων οχημάτων κατοίκων, τουριστών και επισκεπτών, αν δεν συνδυαστεί με παράλληλες δράσεις, έργα και παρεμβάσεις. Δεν χρειάζενται αποσπασματικές δράσεις και έργα, αλλά σωστός σχεδιασμός, σύνθετος συγχρονισμός και μόνιμος τρόπος αντιμετώπισης για να μην ξαναβρούμε τα προβλήματα άμεσα και πάλι μπροστά μας.

Κάθε λίγα μέτρα κι ένα εμπόδιο-πρόβλημα, μια παγίδα κυρίως στους περιφερειακούς δρόμους σε κάθε πλευρά του οικισμού, χωρίς όμως και οι κεντρικοί να αποτελούν φωτεινά παραδείγματα. Και οι περιφερειακοί δρόμοι της Πέλλας είναι ιδιαίτερα σημαντικοί, αφού μέσα στον οικισμό βρίσκονται διάσπαρτα πολλά αρχαία κτίσματα και ευρήματα(Θεσμοφόριο, Τάφος των Φιλοσόφων, Πολυθάλαμος Τάφος, Ακρόπολη κ,α,), αλλά και σύγχρονες υποδομές όπως το Λαογραφικό Μουσείο και το Πνευματικό Κέντρο.

Κυρίως τα διερχόμενα οχήματα, αλλά κατά περίσταση και οι πεζοί αντιμετωπίζουν καθημερινά τεράστια προβλήματα, με συνέπεια συχνές υλικές ζημιές αλλά και ατυχήματα. Όλοι δρόμοι είναι κατασκευασμένοι για την διέλευση δύο οχημάτων, όμως στην Πέλλα πολλοί έχουν καταντήσει μόλις και μετά βίας να μπορεί να τους διασχίσει πλέον ένα και μοναδικό όχημα, όπως βλέπετε παρακάτω και στις ενδεικτικές φωτογραφίες!

Η φύση από την μια «προσπαθεί από μόνη της να βελτιώσει» την κατάσταση κυρίως από άποψη αισθητικής, σχηματίζοντας στις λακούβες φυσικά παρτέρια με αγριολούλουδα, αλλά από την άλλη η φυσική πυκνή βλάστηση δημιουργεί προβλήματα στους δρόμους και την ομαλή διέλευσή τους.

Πολλοί κάτοικοι έχουν τεράστιες λακούβες ακόμα και μπροστά από την εξώπορτα των σπιτιών τους, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν κάποιοι επαγγελματίες, αφού μπροστά στις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους, έχουν διαμορφωθεί από έργα ή φυσικές φθορές «ανυπέρβλητα εμπόδια» για τους πεζούς και τους αυτοκινούμενους πελάτες τους. Πόσο μάλλον όταν πρόκεται και για συνανθρώπους μας ΑμεΑ με κινητικά προβλήματα....Οι ίδιοι οι κάτοικοι μπροστά στην απόγνωση και την αδιαφορία του δήμου αυθαιρετούν και ο καθένας κάνει ότι σκεφτεί πιο πρόσφορο προκειμένου να λύσει έστω και προσωρινά το πρόβλημα:: μπαζώνει με χώμα, άμμο ή χαλίκια τις λακούβες, τις τσιμεντάρει, τοποθετεί σανίδες ή ακόμα και χαρτόνια όσο αστείο κι αν ακούγεται! Χαρτόνια ή και χαλιά, τοποθετούν και οι κάτοικοι στο κεντρικότερο σημείο της Πέλλας, στον δρόμο μπραστά στο δημοτικό αμφιθέατρο, για να καλύψουν την δσσοσμία από τους υπονόμους, αφού δήμος δεν προνόησε να τοποθετήσει ένα μεταλλικό καπάκι.

Τέλος οι συγκοινωνιολόγοι εκτιμούν σχετικά με την κατάσταση των δρόμων τόσο από πλευράς κατασκευής όσο και συντήρησης, ότι το πρόβλημα μεγαλώνει όσο πιο χαμηλή είναι η διοικητική βαθμίδα, που είναι υπεύθυνη για το οδικό δίκτυο. Δηλαδή, το τοπικό δίκτυο είναι χειρότερο από το επαρχιακό, που είναι χειρότερο από το εθνικό. Οι περιφέρειες και οι δήμοι δαπανούν λιγότερα χρήματα για τους μικρούς δρόμους, όπου συμβαίνουν πάντως τα περισσότερα ατυχήματα. Υπάρχουν δρόμοι που κατασκευάστηκαν με προδιαγραφές του '60 και του '70".