Το δίκιο της Μαριέττας και τα κροκοδείλια δάκρυα των Μέσων

Τα βρόντηξε από την Ευρωβουλή και τη λίστα της ΝΔ (και ας ήταν πρώτη στις δημοσκοπήσεις) η Μαριέττα Γιαννάκου, αποδοκιμάζοντας τον τρόπο επιλογής των ευρωβουλευτών και την πολιτική διαδικασία που ακολουθήθηκε.

Η Γιαννάκου είναι ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη που έχει η Δεξιά, με βαθιές γνώσεις των ευρωπαϊκών δεδομένων και σοβαρές σχέσεις και διασυνδέσεις στις Βρυξέλλες. Ανεξάρτητα αν διαφωνεί κανείς ιδεολογικά και πολιτικά μαζί της, δεν μπορεί να μην εκτιμήσει την πορεία και τη συγκρότησή της.

Μιλώντας πριν λίγο στο «Βήμα FM» δεν έκρυψε τη δυσφορία της για την κατσαπλιάδικη λογική Σαμαρά – Βενιζέλου να αιφνιδιάσουν την χώρα, παίζοντας ουσιαστικά με τους θεσμούς. Αποφασίζοντας ερήμην της κοινωνίας και των θεσμικών διαδικασιών, την εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό. Κι όλα αυτά δύο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές.

Ευλόγως απέναντι στις ενστάσεις περί δημοκρατικότητας και ανάδειξης νέων στελεχών στην Ευρωβουλή από τον λαό, η κυρία Γιαννάκου απάντησε αφοπλιστικά: «Κι αυτούς τους 42 που είναι στο ψηφοδέλτιο ποιος τους επέλεξε; Δεν τους επέλεξε ο αρχηγός; Δεν μπήκε ο φίλος του φίλου και ο κουμπάρος του γνωστού του αρχηγού;»

Και έχει δίκιο. Πρόκειται περί επίφασης δημοκρατικότητας, αφού ουσιαστικά έγινε τόσο άρπα κόλα η διαδικασία, που επειδή βρέθηκαν σε αδιέξοδο και δεν το είχαν μελετήσει, αποφασίστηκε να ψηφιστούν όλοι σε μια εκλογική περιφέρεια δημιουργώντας ουσιαστικά ευρωβουλευτές που απευθύνονται σε 6 εκατομμύρια εν δυνάμει ψηφοφόρους, χωρίς να υπάρχει σοβαρή περιφερειακή εκπροσώπηση.

Μπορεί κανείς σοβαρός άνθρωπος να ισχυριστεί ότι αρκεί ένας μήνας για να εκλεγούν πρόσωπα ικανά και με γνώσεις; Να τους μάθουν οι πολίτες και να τους ανταμείψουν με τη ψήφο τους;

Απλά θα έχουμε μια ευρωομάδα με γνωστά πρόσωπα που εμφανίζονται συχνά στην τηλεόραση ή έχουν απασχολήσει την επικαιρότητα για κάποιο διάστημα. Πιθανόν  να έχουμε κουφές επιλογές, όπως αν κάποιος έχει ιδιαίτερο όνομα, αν είναι συνεπίθετος με κάποιον γνωστό ή αν το όνομα του είναι πρώτο στη λίστα και άλλα τέτοια γραφικά, που βλέπουμε συχνά και στο Εθνικό Κοινοβούλιο.

Υπάρχει σταυρός προτίμησης ή λίστα και σε άλλες αναπτυγμένες δημοκρατικά χώρες της Ε.Ε, αλλά οι διαδικασίες ξεκινούν δύο χρόνια πριν τις ευρωεκλογές και οι υποψήφιοι δίνουν σκληρό εσωκομματικό αγώνα, με προκριματικές εκλογές και αυστηρές δημοκρατικές διαδικασίες επιλογής. . Με τη διαδικασία αυτή και οι πιο άγνωστοι κρίνονται και παρουσιάζονται στους πολίτες που αρχίζουν να τους μαθαίνουν. Και όταν εκλεγούν είναι έτοιμοι να κάνουν σκληρή δουλειά.

Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ήθελαν να απαλλαγούν από το άγχος της επιλογής των προσώπων και τη σειρά της λίστας για να μην τινάξουν τα κόμματα τους και την κυβερνητική σταθερότητα στον αέρα. Υπήρχαν όμως και άλλοι δρόμοι, θα μπορούσαν για παράδειγμα να δώσουν στο κόμμα τη δυνατότητα να ψηφίσει για τους υποψηφίους και τη σειρά εκλογής τους, αναβαθμίζοντας επί της ουσίας και τα κομματικά όργανα, που έχουν καταστεί χειροκροτητές αιφνιδιαστικών αποφάσεων του αρχηγού.

Αμφιβάλλει κανείς ότι στην επόμενη ευρωβουλή θα εκλεγούν οι πιο γνωστοί και οι κολλητοί των μεγάλων καναλιών που έσπευσαν χτες να κατακεραυνώσουν την Γιαννάκου επειδή δυσφόρησε εμπράκτως και φωναχτά για την διαδικασία και χαρακτήρισε τριτοκοσμική την όλη κατάσταση;

Παναγιώτης Σιάνης

Πηγή: topontiki.gr