Πολλές, πολλές ακόμη ανάσες

Με μια πρώτη ματιά μπορεί να πει κανείς πως ό,τι συνέβη στην τοπική αυτοδιοίκηση αποτέλεσε μετά την πτώση του τείχους τη μεγαλύτερη ήττα της αριστεράς κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Όχι με την έννοια του τρόπου άσκησης της εξουσίας από πραγματικούς ή υποτιθέμενους αριστερούς δημάρχους, αλλά σε θεωρητική κλίμακα με την έννοια της διάψευσης του αμεσοδημοκρατικού οράματος που βρέθηκε να συνθλίβεται κάτω από το βάρος της κατασπατάλησης δημόσιου πλούτου, της δημιουργίας τοπικών ηγεμονίσκων, της αδράνειας της δημοτικής αρχής μπροστά σε φλέγοντα προβλήματα κτλ. κτλ.

Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν το αμεσοδημοκρατικό όραμα της αριστεράς που δοκιμάστηκε στην τοπική αυτοδιοίκηση αλλά η μεταφορά των κεντρικών δυσλειτουργιών του αστικού πολιτικού συστήματος και των δύο κυρίαρχων μέχρι πρόσφατα κομμάτων του: υποψήφιοι που δεν αναδεικνύονταν από την κοινωνία αλλά φυτεύονταν από το κόμμα, υποστηρίζονταν από τους τοπικούς βουλευτές, εδραιώνονταν από τον κομματικό μηχανισμό κι ύστερα έκλειναν συνωμοτικά το μάτι στους εκλογείς, υποδυόμενοι συνηθέστερα τους ανεξάρτητους, συχνά τους φίλα προσκείμενους και σπανίως τους αμιγώς κομματικούς.

Με αυτά και με αυτά, άρχισαν εδώ και πολύ καιρό να ξεπέφτουν  οι αυτοδιοικητικές εκλογές σε ένα ατέλειωτο επικοινωνιακό παιχνίδι. Σε ένα παιχνίδι που κρίνεται με όρους θεάματος στις αίθουσες εκδηλώσεων μεγάλων ξενοδοχείων όπου ο καθένας μπορεί ανέξοδα να σηκώσει όποια κομματική ή πολιτική, μνημονιακή ή αντιμνημονιακή σημαία ευκαιρίας αποδίδει μεγαλύτερη εκλογική κερδοφορία, αφού η  πολιτική δεν παίζεται πλέον στους δρόμους ούτε ορίζεται σε λαϊκές συνελεύσεις ούτε κρίνεται από τη στάση απέναντι στους απολυμένους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα ούτε εξαρτάται από τη συνέπεια των λόγων και των πράξεων ούτε αποτιμάται με κριτήριο την εναντίωση στην πολιτική της βαρβαρότητας.

Εν ολίγοις αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα κρίνουν πολλά περισσότερα από την επιλογή δημάρχου και δημοτικών συμβούλων.

Θα κρίνουν αν σε τοπική κλίμακα η πολιτική θα ασκείται με όρους επικοινωνίας ή άμεσης δημοκρατίας, αν η δημοτική αρχή θα είναι υποταγμένη ή θα στέκεται όρθια απέναντι στην κεντρική εξουσία, αν οι δημότες θα υιοθετούν το ρόλο των απλών χειροκροτητών ή των ενεργών πολιτών, αν θα χαραχτεί κάποιο πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης ή θα ακολουθηθεί το ισχύον μοντέλο ερήμωσης, αν θα διανοιχτεί κάποια ελπίδα σε πολιτιστική κλίμακα ή θα εξακολουθήσει η ισοπέδωση της μαζικής κουλτούρας.

Οπότε ηθικά, ιδεολογικά και πολιτικά κλίνω - δεν μπορώ παρά να κλίνω -  στο μόνο αριστερό και αντιμνημονιακό ψηφοδέλτιο με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες διαμόρφωσης. Αναφέρομαι στην αυτόνομη δημοτική κίνηση ΑΝ.Α.Σ.Α. Πέλλας.
Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης
Εκπαιδευτικός

Πηγή: ixnilasies.blogspot.gr