Σκορδαλιά χωρίς σκορδο δεν γίνεται

Το ειδύλλιο του ΠΑΣΟΚ με την πρωτοβουλία των 58 έληξε άδοξα. Μένει να δούμε τι θα αντικαταστήσει τώρα την επιδίωξη αυτού του εθνικού στόχου των κυρίων Ψυχάρη και Πρετεντέρη.

Πέρα από τις αμοιβαίες φιλοφρονήσεις που ανταλλάχθηκαν μετά τη διάλυση του αρραβώνα, θα πρέπει φαντάζομαι να διερευνηθούν –από όσους διαθέτουν τον κοινό νου– οι αιτίες που οδήγησαν στο ναυάγιο.

Η προ μηνών προτροπή του Γ. Βούλγαρη από τις στήλες των «Νέων»: «Κάντε το όπως ο ΣΥΡΙΖΑ», προκειμένου να ανασυγκροτηθεί η κατ’ επίφαση κεντροαριστερά, έμεινε μετέωρη. Ούτε το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου μπορούσε να αναλάβει το ρόλο του σημείου συσπείρωσης των ενδιαφερομένων, ούτε κανείς από αυτούς ήταν διατεθειμένος να του αναθέσει αυτό το ρόλο.

Στον προβληματισμό που πιθανότατα θα ακολουθήσει, ας συμβάλουμε κι εμείς με κάποιες σκέψεις, επιχειρώντας μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα «γιατί δεν πέτυχε το εγχείρημα;»

Για δύο τουλάχιστον λόγους: πρώτον, δεν διέθετε την απαραίτητη δικαιολογητική πολιτική βάση. Ως υποστηρικτικής των μνημονίων στο πλάι της ΝΔ δεν μπορείς καν να επιβιώσεις πολιτικά. Πρόσφατα η κ. Μ. Κοπά, αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ, εξήγησε την κίνησή της χαρακτηρίζοντάς το «συνιστώσα της ΝΔ». Όσο για τους 58, δεν έκρυψαν από την πρώτη στιγμή ότι στόχος της ενδυνάμωσης της «κεντροαριστεράς» ήταν η συνεργασία με τη… δεξιά.

Δεύτερον, το εγχείρημα δεν είχε την αναγκαία κοινωνική αναφορά. Η πολιτική διεκδίκηση του «μεσαίου χώρου» απαιτεί κάποια αντιστοίχιση με την υπεράσπιση των καλώς νοουμένων συμφερόντων των μεσοστρωμάτων στην κοινωνία. Δηλαδή, εκείνων που πλήττονται βάναυσα από τα μνημόνια και την κρίση και το μόνο μέλλον που τους επιτρέπεται να δουν είναι η βίαιη προλεταριοποίησή τους. Η οποία διευκολύνεται ακριβώς από την πολιτική της επιδιωκόμενης «κεντροαριστεράς».

Ποιος θα επιχειρήσει να καλύψει αυτό το μικρό αλλά σημαντικό κενό; Το ΠΑΣΟΚ φαντασιώνεται ότι θα το πράξει. Η ΔΗΜΑΡ ελπίζει ότι θα το καταφέρει. Εκείνο που δεν υπολογίζουν και οι δύο, είναι ο βαθμός ριζοσπαστικοποίησης των μεσοστρωμάτων λόγω της γενικευμένης κρίσης, ο οποίος καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ ικανό διεκδικητή της πολιτικής εκπροσώπησης του μέλλοντός τους, που δεν μπορεί να είναι αντιγραφή του παρελθόντος τους. Θα μπορέσει να αναλάβει αυτό το ρόλο χωρίς να χάσει τη ριζοσπαστικότητα, την αριστεροσύνη του και το σοσιαλιστικό προσανατολισμό του; Θεωρητικά μπορεί. Να το δούμε στην πράξη…

Πηγή: left.gr