ΔΝΤ: Ρεκόρ χρέους στη Δύση απαιτεί κούρεμα

Μοιραία αναγκαιότητα θεωρεί το ΔΝΤ, με δυο λέξεις, τα «κουρέματα» χρέους, καθώς ο ανεπτυγμένος κόσμος έχει υπερχρεωθεί σε επίπεδα ρεκόρ (δημόσιος και ιδιωτικός τομέας), ομολογώντας πως η πορεία της οικονομίας από το μπουμ της δεκαετίας του ’90 και μετά στηρίχθηκε στις φούσκες των πάμφθηνων πιστώσεων για να μην καταρρεύσει. 

Η θηλιά του χρέους δεν είναι «ελληνική τραγωδία» αλλά «παγκόσμιο δράμα» με τις οικονομίες αναιμικές να σηκώσουν τόσο βάρος, που κάνει το ΔΝΤ να επιτίθεται ευθέως στη Γερμανία ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά με τις σκληρές περιοριστικές πολιτικές που επιβάλει στην ευρωζώνη με αιχμή τον ευρωνότο.

Τα επίπεδα του χρέους φτάνουν σε υψηλό 200 ετών, σύμφωνα με το paper του ΔΝΤ και προειδοποιεί πως μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου θα αναζητήσει τη λύση των χρεοκοπιών, τη φορολόγηση των αποταμιεύσεων και υψηλότερο πληθωρισμό, μπας και τονωθεί η ανάπτυξη.

Η μελέτη εργασίας του ΔΝΤ μιλά ανοιχτά για κύμα κουρεμάτων, καθώς τα χρέη στις μητροπόλεις του καπιταλισμού έχουν γίνει ακραία ξεφεύγοντας από κάθε ιστορικό μέτρο. Αυτό σημειώνει πως μπορεί να γίνει, είτε με διαπραγμάτευση αλά 1930, είτε μέσω του «μίγματος εργαλείων» του ΔΝΤ στην κρίση μιας σειράς αναδυόμενων αγορών στο παρελθόν. 

Κάποια από τα πιο προηγμένα κράτη της Ευρώπης διέγραψαν τα χρέη τους στη δεκαετία του '30, αν και με διαφορετικούς τρόπους. Τα δάνεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου στις ΗΠΑ διαγράφηκαν όταν το μορατόριουμ του Hoover έληξε το 1934, με ελάφρυνση του χρέους κατά 24% του ΑΕΠ της Γαλλίας, κατά 22% της Μεγάλης Βρετανίας και κατά 19% της Ιταλίας.

Η Γερμανία και ο πυρήνας των πιστωτών θα ήταν καλύτερο να προβούν σε μεγάλες διαγραφές χρεών αντί απλώς να αγοράζουν χρόνο, σημειώνει χαρακτηριστικά το paper του ΔΝΤ .

Το έγγραφο ακόμη αναφέρει ότι οι πολιτικές ελίτ στη Δύση εξακολουθούν να παραμένουν προσκολλημένες στην ψευδαίσθηση ότι οι πλούσιες χώρες είναι διαφορετικές από τις φτωχότερες και μπορούν, ως εκ τούτου, να μείνουν μακριά από τα χρέη τους επιβάλλοντας ένα μείγμα από περικοπές λιτότητας και πρόχειρες λύσεις.

Αλλά, αυτή η "συλλογική αμνησία" απέναντι στην ευρωπαϊκή και αμερικανική ιστορία, βασίζεται σε “υπερβολικά αισιόδοξες” υποθέσεις που κινδυνεύουν να πλήξουν πολύ περισσότερο την αξιοπιστία στο τέλος, υπογραμμίζει η εργασία του ΔΝΤ. Αυτή η άρνηση έχει οδηγήσει σε πολιτικές, που, σε ορισμένες περιπτώσεις κινδυνεύουν να επιδεινώνουν το τελικό κόστος, καταλήγει καυστικά.

Ρόγκοφ - Ράινχαρτ

«Η επιτάχυνση της ανάκαμψης μπορεί να απαιτήσει από τις κυβερνήσεις των αναπτυγμένων οικονομιών να υιοθετήσουν ορισμένες από τις προσεγγίσεις που είχαν υπαγορευθεί στις αναδυόμενες αγορές τις τελευταίες δεκαετίες», αναφέρουν αναφέρουν οι καθηγητές του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Κένεθ Ρογκόφ και Κάρμεν Ράινχαρτ σε μελέτη που μεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg και αναμένεται να παρουσιασθεί αργότερα την Παρασκευή στο συνέδριο της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης (American Economic Association) στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Οι πολιτικές αυτές περιλαμβάνουν την αναδιάρθρωση του χρέους, ταχύτερο πληθωρισμό και εισαγωγή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων.

«Η καθυστέρηση στην αποδοχή ότι χρειάζονται μέτρα απελπισίας σε εποχές απελπισίας αυξάνει τις πιθανότητες ότι αυτή η κρίση μπορεί τελικά να ξεπεράσει σε δριμύτητα τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του '30 σε ένα μεγάλο αριθμό χωρών», αναφέρουν οι καθηγητές του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Κένεθ Ρογκόφ και Κάρμεν Ράινχαρτ.

Πηγή: enet.gr