Έγκλημα και τιμωρία στον πολιτισμό

Στις 21 Οκτωβρίου 2013 εκδόθηκε από το υπουργείο ∆ιοικητικής Μεταρρύθµισης και Ηλεκτρονικής ∆ιακυβέρνησης η µε αρ. πρωτ: ∆ΙΑ∆Π/Φ.Β.1.28874 απόφαση (Α∆Α: ΒΛΛ3Χ-Χ42) που προβλέπει την άµεση εγκατάσταση σε όλους τους φορείς του δηµόσιου τοµέα, των ΝΠ∆∆ και των ΟΤΑ Α και Β βαθµού ψηφιακού - ηλεκτρονικού συστήµατος ελέγχου τήρησης του ωραρίου των εργαζοµένων. Προς αποφυγή παρερµηνειών διευκρινίζεται ότι η χρήση φθηνότερων λύσεων ελέγχου τήρησης του ωραρίου, όπως του απλού ρολογιού σήµανσης καρτών ή της χρήσης ειδικού βιβλίου κρίνεται ανεπαρκής. Θέµατα προστασίας προσωπικών δεδοµένων δεν θα θίξουµε καν σε αυτό το άρθρο.

Είναι σηµαντικό επίσης να τονισθεί ότι η τοποθέτηση του ψηφιακού-ηλεκτρονικού συστήµατος κρίνεται άµεσα εκτελεστή. Από έρευνα προκύπτει ότι το κόστος προµήθειας – εγκατάστασης µιας αυτόνοµης µονάδας ηλεκτρονικού-ψηφιακού συστήµατος ανέρχεται στο ποσό των 1.000 περίπου ευρώ. Για παράδειγµα µία περιφερειακή υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισµού και Αθλητισµού για να επιτελέσει πλήρως τα καθήκοντα ρόλου Μπιγκ Μπράδερ πρέπει κατά µέσο όρο να δαπανήσει για τον πλήρη εξοπλισµό των µουσείων και των αρχαιολογικών χώρων εντός των χωροταξικών της ορίων κατ’ ελάχιστο το ποσό των 5.000 ευρώ!

Αναγωγικά µια πρώτη εκτίµηση κόστους για το σύνολο των υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισµού και Αθλητισµού εκτιµάται στο ποσό των 400.000 ευρώ τουλάχιστον και υπό τη ρητή προϋπόθεση ότι τα µουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι εποπτείας τής κάθε περιφερειακής υπηρεσίας δεν θα ξεπερνούν τους πέντε ανά νοµό. Όσο για το κόστος προµήθειας – εγκατάστασης του συστήµατος για όλες τις κεντρικές και αποκεντρωµένες υπηρεσίες των λοιπών υπουργείων και των ΟΤΑ, αφήνουµε τις προβλέψεις σε σας. Επαναλαµβάνουµε: η απόφαση του Κυρ. Μητσοτάκη είναι άµεσα εκτελεστή…

Εύλογα διερωτάται κανείς εάν µέγα αιτούµενο των καιρών είναι η άµεση –έναντι των δυσβάσταχτων κοινωνικών αναγκών– τοποθέτηση ψηφιακού-ηλεκτρονικού συστήµατος στις δηµόσιες υπηρεσίες. Προέχει άραγε ο ψηφιακός αυτοµατισµός του ωραρίου, όταν οι πλειστηριασµοί πρώτης κατοικίας είναι προ των πυλών και η κοινωνία αιµορραγεί υπό το βάρος των µνηµονιακών, άκρως αντιλαϊκών, µέτρων; Αυτό εννοούσε «ανάπτυξη» ο πρωθυπουργός της χώρας και το πλήρωµά του; Ή µήπως ο ψηφιακός έλεγχος του ωραρίου κρίνεται υψίστης σηµασίας προτεραιότητα για την αναδιανοµή του «πρωτογενούς πλεονάσµατος» ή άλλων «αδιάθετων υπολοίπων»; Και αν ναι, τότε είτε η κρίση είναι τεχνητό δηµιούργηµα είτε οι πολιτικοί µας άρχοντες είναι κατά φαντασία ασθενείς, είτε εντέλει κατασπαταλούν ασυστόλως το δηµόσιο χρήµα αδιαφορώντας παγερά για την κοινωνική δυστυχία και την εξαθλίωση τις οποιες έχουν επιβάλει διά ροπάλου στους Έλληνες πολίτες. Και αυτό λέγεται κατάχρηση εξουσίας.

Ανατρέχοντας στην απόφαση αυτή ένιωσα για µια ακόµα φορά οργή. Οργή και θυµό για τον πολιτικό εµπαιγµό, την υποκρισία, το φαρισαϊσµό. Οργή για τις ντε φάκτο αποφάσεις µιας ολιγαρχίας αδίστακτων πολιτικάντηδων που θυσιάζουν ένα λαό στο βωµό της αισχροκέρδειας των τραπεζών και των επενδυτικών οίκων, των µονοπωλίων, των µνηµονίων, του PSI, των συγκεκαλυµµένων σκανδάλων της συγκυβέρνησης, των οφ σορ εταιρειών, της Ζίµενς, των εξοπλιστικών, του χρηµατιστηρίου, των ειδικών αµοιβών, της λοβιτούρας, της λαµογιάς, της ασυλίας. Ντροπή!

Είναι µέγιστη υποκρισία η πολιτική ηγεσία που αυταρχικά υπηρετεί το δόγµα «πάση θυσία στο ευρώ» να απαιτεί θυσίες εφαρµόζοντας a priori φασίζουσες διαδικασίες που ακυρώνουν τη δηµοκρατία, να επιβάλει νοµικίστικα τερτίπια αναδροµικής ισχύος, Πράξεις Νοµοθετικού Περιεχόµενου αµφίβολης συνταγµατικότητας, Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις που εξαθλιώνουν την κοινωνία, όταν ταυτοχρόνως εγκρίνονται υψηλού προϋπολογισµού δαπάνες για ελάσσονος σηµασίας θέµατα. Αυτό συνιστά έγκληµα.
Συνιστά έγκληµα για τους απολυµένους του δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα, για τις µικροµεσαίες επιχειρήσεις που κλείνουν, για την αφαίµαξη των πενιχρών εισοδηµάτων µέσω της φοροαρπαγής και των χαρατσιών, για τους δύο εκατοµµύρια ανέργους, για τις στρατιές των νέων που µεταναστεύουν, για τα παιδιά που δεν έχουν βιβλία και λιποθυµούν στα σκολειά, για τους συνταξιούχους, για τους καρκινοπαθείς και τους άλλους αρρώστους που δεν έχουν να πληρώσουν τα νοσήλιά τους, για τους άσιτους, τους άστεγους, για όλες τις κοινωνικά ευπαθείς οµάδες, για όλους εκείνους που δίνουν τέλος καθηµερινά στη ζωή τους. Ο κόσµος πεθαίνει και σεις, νεοφιλελεύθεροι εθνοσωτήρες, εξαντλείστε στην εφαρµογή της µερκελικής ηµερήσιας διάταξης!

Συγκυβερνήτες του ευρώ, αποταµιεύστε τα χρήµατα του ψηφιακού-ηλεκτρονικού συστήµατός σας, ώστε να εµφανίσετε µεγαλύτερα πρωτογενή πλεονασµατικά µεγέθη. Μάθετε ότι αν το δηµόσιο λειτουργεί (για όποιον γνωρίζει από δηµόσια διοίκηση) είναι γιατί έχει φιλότιµο προσωπικό και όχι βεβαίως την υλικοτεχνική υποδοµή ή τα µέσα, µιας και µιλάτε για ανάπτυξη. Λειτουργεί γιατί κάποιοι δουλεύουν αµισθί υπερωριακά όσο χρειαστεί. Κι όχι επειδή είναι µαζόχες: το κάνουν γιατί υποστηρίζουν και σέβονται τη δουλειά τους. Λειτουργεί γιατί η πλειοψηφία των εργαζοµένων διακατέχεται από αίσθηµα ευθύνης και κρίσης, υπερβαίνοντας όταν απαιτείται τα στερεότυπα κανονιστικά πλαίσια της οκτάωρης εργασίας. Σεις προσβάλλετε την αξιοπρέπεια των εργαζοµένων, τους ταπεινώνετε µε περικοπές στο µισθό τους, µε καθυστερήσεις καταβολής των δεδουλευµένων τους, µε την κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώµατος (κάποιοι, ξέρετε, έχυσαν αίµα και αυτό αποτελεί µοµφή τόσο για µερίδα εντεταλµένων συνδικαλιστών σας όσο και των έµµεσων υποστηρικτών της πολιτικής σας), µε την επιβολή ενός καθεστωτικού φόβου µέσω ψυχολογικών εκβιασµών, µε ατιµώρητες συµπεριφορές µερίδας των κοµµατικών λειτουργών σας που προσβάλλουν κάθε κώδικα ηθικής και θεσµικής δεοντολογίας, µε έµµεσες απειλές επιβολής πειθαρχικών ποινών που δείχνουν την πόρτα της διαθεσιµότητας. Και προφανώς ξέρετε τι κάνετε. Φροντίσατε θεµατοφύλακες της ανάλγητης πολιτικής προπαγάνδας να µεθοδεύσετε τις κινήσεις σας πίσω από τις διατάξεις του Ν. 4057/2012. Ω, τι ∆ηµοκρατία! Να τη χαίρεστε. Έχετε αναρωτηθεί όµως ποιους ταπεινώνετε; Αυτούς που υποστηρίζουν από κάθε πόστο το χρεοκοπηµένο σύστηµα που σεις δηµιουργήσατε. Αν για κάτι πρέπει να καυχιέστε, είναι για τον εργασιακό µεσαίωνα που µε µεγάλη επιτυχία επιβάλλατε στο διάστηµα της πολιτικής σας θητείας. Γιατί τελικά αυτό που πρεσβεύετε µε τις ακραίες τακτικές σας είναι το µαύρο.

Ως άνθρωπος που ασχολήθηκε µε τον πολιτισµό, σας γνωρίζω ότι ο πολιτισµός έχει ανάγκη τη φροντίδα, την αγάπη και όχι τον ακριβοθώρητο αυτοµατισµό σας. Η προστασία, η ανάδειξη και η αποκατάσταση των αρχαίων µνηµείων προϋποθέτουν την αµέριστη επαγρύπνηση και αφοσίωση τόσο των ανθρώπων που υπηρετούν εκ των έσω τον πολιτισµό όσο και των ανθρώπων που ως θεατές – επισκέπτες ταξιδεύουν στην απεραντοσύνη του, διδάσκονται, διδάσκουν. Η προστασία και η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονοµιάς δεν είναι αφηρηµένες έννοιες. Έχουν συγκεκριµένο εννοιολογικό πολιτισµικό – πολιτιστικό υπόβαθρο και ορίζοντα, απαιτούν γνώση, ευσυνειδησία, συνέπεια, ευαισθησία, καλαισθησία και προϋποθέτουν τη συµµετοχική – συλλογική συµπόρευση ποικίλων αλληλένδετων και εξειδικευµένων δράσεων, ώστε κάθε φορά να «συναντάς», να «αγγίζεις», να «αναδεικνύεις», να «θαυµάζεις» το αρχαίο. Μετά τις πρόσφατες απολύσεις ο πολιτισµός πενθεί. ∆ιότι, κύριοι της συγκυβέρνησης, δεν υποκαθίσταται η εξειδικευµένη εµπειρία µακροχρόνιας προσφοράς από καµία εργολαβική αντιπροσφορά έναντι ανταλλάγµατος.

Γυρνώντας το χρόνο πίσω θα σας υπενθυµίσω τις ρητές δεσµεύσεις ένταξης και επιχορήγησης αρχαιολογικών έργων στο Γ΄Κοινοτικό Πλαίσιο. Έργα τα οποία άµεσα δεν παρήγαν έσοδα αλλά ο σκοπός τους ήταν αυστηρά ανταποδοτικός ως προς τη δηµιουργία θέσεων απασχόλησης. Σαφής δέσµευση.

Είναι προφανές όµως ότι δεν κάνατε καλά τη δουλειά σας, κύριοι της συγκυβέρνησης. ∆ιότι όχι µόνο δεν εκπληρώσατε τις υποχρεώσεις σας ως προς τη δηµιουργία θέσεων απασχόλησης αλλά καταργείτε τις ήδη υφιστάµενες συµβάσεις αορίστου χρόνου που προήλθαν από τις νοµικές δεσµεύσεις της χώρας ως προς την εναρµόνιση της εθνικής νοµοθεσίας µε τις κοινοτικές οδηγίες, εξαιτίας της προηγούµενης πρόδηλης, αλόγιστης και καταχρηστικής σύναψης διαδοχικών συµβάσεων για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών. Είστε εσείς που χρόνια σας εξυπηρετούσαν οι υπηρεσίες εργαζοµένων µε ασφαλιστικά µέτρα (η τροπολογία Σαµαρά θυµίζει κάτι;) και τώρα αποφασίσατε ότι δεν τους χρειάζεστε, όχι γιατί κοστίζουν ή γιατί δεν υπάρχουν ανάγκες, αλλά γιατί έχετε ήδη αποφασίσει τόσο την ανάθεση αρχαιολογικών εργασιών σε ιδιώτες όσο και την εκ περιτροπής απασχόληση προσωπικού µέσω ειδικών καθεστωτικών προγραµµάτων. Είστε σεις που κρίνατε απαραίτητη την υποστήριξη των υποστελεχωµένων υπηρεσιών του πολιτισµού µε τους διαθέσιµους – πρώην εργαζόµενους της TΡΑΙΝOΣΕ, ανθρώπους που προσέφεραν από το πόστο των φυλάκων, των εργατοτεχνιτών, των διοικητικών, των γραµµατέων και τώρα τους οδηγείτε στην ανεργία. Είστε σεις που έχετε οδηγήσει τις εργασιακές σχέσεις στον απόλυτο σκοταδισµό βαπτίζοντας τους εργαζόµενους «ωφελούµενους» αντί του ποσού των 620 ευρώ, µε φορείς υλοποίησης «επίλεκτες» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Είστε σεις που µέσω των πολιτικών σας µετατρέψατε τον ΟΑΕ∆ στην πιο µάχιµη υπηρεσία της πολιτικής σας θητείας υλοποιώντας προγράµµατα απασχόλησης των ήδη απολυµένων, άλλως «νέων ωφελούµενων», αντί της ελεηµοσύνης των 500 ευρώ, πουλώντας µάλιστα και ρουσφέτι. Ζήστε εσείς µε 500, µπορείτε; Είστε εσείς που αφήσατε «τυφλό» τον Πολιτισµό, αφού καταργήσατε την πλέον ίσως εξειδικευµένη ειδικότητα των σχεδιαστών στα αρχαιολογικά έργα. Και παραµένει αναπάντητο το ερώτηµα: Προϋπήρξε αντικειµενική διαδικασία καταγραφής – αξιολόγησης – προσδιορισµού των υπηρεσιακών αναγκών; Με ποια κριτήρια και ποια διαδικασία αποφασίστηκε η περικοπή 200 ανθρώπων όταν δεν προηγήθηκε καµία απολύτως αντικειµενική και ενδελεχής αξιολόγηση των αναγκών σε ανθρώπινο δυναµικό τόσο των κεντρικών όσο και των περιφερειακών υπηρεσιών; Είναι προφανές πως πρόκειται για πράξη διεκπεραίωσης – διαπιστευτική προς την τρόικα- της µνηµονιακής πολιτικής, που δεν υπολόγισε ούτε το νέο κύµα ανέργων, ούτε τις πραγµατικές ανάγκες των µνηµείων, παρότι η ενίσχυση του πολιτισµού µε ανθρώπινο δυναµικό ήταν διαρκές αίτηµα. Και δεν έχετε δικαίωµα να επικαλεστείτε για τα πεπραγµένα σας καµία δικαιολογία περί εξυπηρέτησης του δηµόσιου συµφέροντος ή ανωτέρας βίας. ∆ιότι ανωτέρα βία είναι η ευηµερία και µόνο της κοινωνίας και δηµόσιο συµφέρον είναι η προάσπιση µε κάθε τρόπο των διαχρονικά πανανθρώπινων αγαθών της παιδείας, της υγείας και του πολιτισµού, που εξασφαλίζουν, διδάσκουν, κληρονοµούν και διαιωνίζουν τη συνέχεια του ανθρώπινου πολιτισµού στο χώρο και στο χρόνο.

Εγκατάλειψη και εργολάβοι συνθλίβουν τα αρχαία µνηµεία

Ας σταθούµε όµως λίγο και στα έργα πολιτισµού ΕΣΠΑ που µοιάζουν τόσο µακρινά και ξεχασµένα. Έτσι είναι όµως η ανάπτυξη: αργεί ή προσπερνάει. Η συγκεκριµένη περίπτωση υλοποίησης νέων επιχειρησιακών δράσεων πολιτισµού και άρα δηµιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης, ενίσχυσης της επισκεψιµότητας, άρα και του τουρισµού, εµφανίζεται υποτονική έως στάσιµη, αφού κατά κοινή οµολογία, παρά την ύπαρξη εγκεκριµένων κοινοτικών κονδυλίων, η απορρόφηση των πιστώσεων για την υλοποίηση των έργων είναι µηδενική. Ίσως κατά κάποιο τρόπο τα αδιάθετα κονδύλια συµβάλλουν στη δηµιουργία του πρωτογενούς πλεονάσµατος.

Προτεραιότητα των καιρών είναι επίσης και ο παραγκωνισµός της επιστηµονικής µεθοδολογίας και της δεοντολογίας περί επεµβάσεων στα αρχαία µνηµεία, µέσω µιας νοµοθεσίας που δίνει προτεραιότητα στην εργοληπτική αντιµετώπισή τους. Αυτό όµως εµµέσως οδηγεί σε υποκατάσταση της αυτεπιστασίας ως τρόπου εκτέλεσης των αρχαιολογικών έργων, που σε συνδυασµό µε τις γενικότερες εργασιακές και νοµοθετικές ρυθµίσεις αντιµετωπίζει τον πολιτισµό ως κοινό δηµόσιο έργο. Ξέρετε όµως το κιονόκρανο δεν είναι περίφραξη…
Σηµαντική προϋπόθεση επίσης για την υλοποίηση των ενταγµένων δράσεων είναι η προκήρυξη θέσεων προσωπικού, µια διαδικασία που σκοντάφτει (σκοπίµως;) σε γραφειοκρατικά εµπόδια, άλλως πρόκειται για καταφανή αδιαφορία. Και ναι µεν είναι απαραίτητη η δηµιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, ιδίως ειδικοτήτων σχεδιαστών –που πρόσφατα αποχώρησαν– και εργατών, επανέρχεται όµως το ζήτηµα της έλλειψης αξιολόγησης των πραγµατικών αναγκών στους χώρους του πολιτισµού µε ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα µνηµεία. ∆ιότι είναι οξύµωρο από τη µία να απολύεις κόσµο και από την άλλη να πρέπει να προσλάβεις για να τρέξουν τα έργα, ταυτοχρόνως όµως να παρεµποδίζονται οι διαδικασίες προκήρυξης θέσεων. Η αντίφαση στο µεγαλείο της. Ανεξαρτήτως όµως των αιτιωδών παραγόντων, είτε πρόκειται δηλαδή για δόλο, σκοπιµότητα ή αδιαφορία, είναι σίγουρο ότι η κωλυσιεργία των αρµόδιων οργάνων έχει άµεσο αντίκτυπο τόσο στα µνηµεία όσο και στους ανθρώπους που υπηρέτησαν ή προσδοκούν να υπηρετήσουν τον πολιτισµό.
Τα νέα εργασιακά φέουδα της νεοφιλελεύθερης ισοπεδωτικής πολιτικής σας δυστυχώς δεν γλυκαίνουν ούτε το δείκτη της ανεργίας που ίπταται στο 29%, ούτε τους πλειστηριασµούς και πολύ περισσότερο τις αυτοκτονίες συνανθρώπων µας. Αυτή είναι η χορηγία σας στο λαό και είναι βέβαιο ότι αυτή η χορηγία θα είναι και η τιµωρία σας. Γιατί η ιστορία θα είναι αµείλικτη µαζί σας.

Ολοκληρώνοντας τούτες τις σειρές που γράφηκαν µε µία ανάσα, την ανάσα του απλού ανθρώπου, δεν θα ήθελα να παραλείψω στο όνοµα της «ψηφιακής αυτοµατοποίησης του ωραρίου» να αναφέρω τα χρόνια λειτουργικά αδιέξοδα του ∆ηµοσίου, τις εκτός έδρας αποζηµιώσεις που δεν καταβάλλονται στο σύνολο τους εν ονόµατι του «εξορθολογισµού» των δαπανών». Για ποιο εξορθολογισµό όµως µας µιλάτε; Σεις δεν ψηφίσατε το νόµο περί απαλλαγής βουλευτών από τέλη διοδίων; Ο αντιλαϊκός τυφώνας είναι όµως για τους άλλους, όχι για σας.
∆ιερωτώµαι, τέλος, ποια πολιτική ασυλία σας επιτρέπει να απαιτείτε θυσίες κλέβοντας τις ανάσες µας για να εφαρµόσετε την ανάλγητη πολιτική σας; Γιατί υποσκελίζετε τις πολιτικές σας ευθύνες για τα δεινά που βαραίνουν τις πλάτες µας και όχι τους τοκογλύφους που θρέψατε; Αυτόκλητοι εθνοσωτήρες, σεις που ξεπουλάτε κάθε µέρα λίγο λίγο τις ζωές µας, θα εκδώσετε κάποια Πράξη Νοµοθετικού Περιεχοµένου για απόδοση ευθυνών στους διατελέσαντες πληµµελώς, παρανόµως ή ιδιοτελώς τα πολιτικά τους καθήκοντά;
Αχ Κεµάλ, αυτός ο κόσµος πρέπει να αλλάξει. Όσο σκοτεινές κι αν είναι οι ψυχές των ανθρώπων, εµείς έχουµε ευθύνη να πολεµήσουµε για να δώσουµε χρώµα στην ελπίδα, να ξαναζωντανέψουµε τους χαµένους παραδείσους. Καθείς από το µετερίζι του και όλοι µαζί ας «αρµολογήσουµε» το όραµα µιας άλλης κοινωνίας.

Πηγή: prin.gr