Η αλήθεια είναι ότι η χρονιά που
φεύγει ήταν μία από τις χειρότερες που έζησε η χώρα και οι πολίτες της
στη μεταπολίτευση. Πρόκειται για μια χρονιά έκπτωσης, απελπισίας,
οδυνηρής ταπείνωσης, απαξίωσης σε όλους τους τομείς. Ταυτόχρονα η
κοινωνία υπό το βάρος μιας πρωτοφανούς συντριβής προσπαθεί μέσα από ένα
ένστικτο αυτοσυντήρησης να διατηρήσει τα υπολείμματα ελπίδας που της
έχουν απομείνει ζωντανά. Μιας ελπίδας που θα πυροδοτήσει από τα
συντρίμμια την αρχή μιας νέας ζωής – όπως ακριβώς μετά τους πόλεμους οι
κοινωνίες έβρισκαν τον δρόμο για καλύτερες μέρες.
Τη χρονιά που μας πέρασε, για μια ακόμα φορά, η ισχυρή πλουτοκρατία
αυτού του τόπου υπήρξε εκκωφαντικά απούσα από την αντιμετώπιση των
εθνικών - κοινωνικών προβλημάτων. Δεν θα ισχυριστώ ότι οι πλούσιοι
έγιναν πλουσιότεροι πάνω στη δυστυχία ενός ολόκληρου λαού. Ούτε καν
ότι η συντριπτική πλειονότητα των προκλητικά πλούσιων Ελλήνων
δημιουργήθηκε από το κράτος κι όχι από ιδιωτικές επιχειρηματικές
δραστηριότητες, όπως ισχυρίζονται αυτάρεσκα. Η πλουτοκρατία προέρχεται
από την καταλήστευση του ελληνικού λαού, από σκανδαλώδη ευεργετήματα
και χαριστικές προσφορές. Όλοι αυτοί απαλλάσσουν τον εαυτό τους από την
υποχρέωση κάθε είδους συνεισφοράς. Σε καμία άλλη κοινωνία, και με
καθαρά ταξικούς όρους, η αστική τάξη δεν επέδειξε σε ώρες ανάγκης τόσο
εκκωφαντική έλλειψη πατριωτισμού. Πρόκειται για μια πλουτοκρατία η
όποια επένδυσε μυθικά ποσά στην πολυτελή της διαβίωση και στα καπρίτσια
της και ελάχιστα στην εκπαίδευσή της και την καλλιέργειά της. Έτσι ο
εγχώριος αστός - πλουτοκράτης δεν στερείται απλώς καλών τρόπων
συμπεριφοράς (πράγμα που έχουμε παρακολουθήσει κατ’ επανάληψη ενεοί σε
αθλητικής κυρίως φύσεως δραστηριότητες, που τις προτιμούν γιατί χαρίζουν
αίγλη στις θανάσιμα ασήμαντες προσωπικότητές τους), αλλά μιας αναγκαίας
ευρύτερης καλλιέργειας που επιβεβαιώνεται μέσα από έναν διαφορετικό
τρόπο αντίληψης και αίσθησης του κόσμου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ο
Έλληνας πλουτοκράτης έχει ως πρότυπο συμπεριφοράς τον χάσκοντα Ωνάση
δίπλα στον – μουγκανίζοντας μακρόσυρτα… – λαϊκό συνθέτη Ζαμπέτα με τις
διπλοπενιές. Αλλά μόνο με διπλοπενιές, λουλουδοπόλεμο και εμετικής
αισθητικής επίδειξη πλούτου δεν συγκροτείς εθνική αστική τάξη ικανή να
σταθεί στο ύψος των περιστάσεων για την πατρίδα και την κοινωνία.
Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
Πηγή: topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου